Bad influence (voltooid)

Wat deed ik verkeerd?

Ik volg Guido richting een kamer. Hij loopt de kamer in en gaat op bed zitten. Ik kijk hem vragend aan.

'Rustig maar hoor ik ben vrienden met Hannahs broer ik kom hier wel vaker' zegt hij en klopt op de lege plek naast hem.

Ik ga ongemakkelijk naast hem zitten. 'Je bent vanmiddag bij hem langs geweest he?' Vraagt hij met een kwetsbare toon in zijn stem. Ik knik 'sorry'.

'Hoe had ik ook zo dom kunnen zijn om wat met je te gaan beginnen. Je hebt altijd al van hem gehouden en was hem nooit vergeten. Met onze eerste keer dacht je waarschijnlijk ook alleen maar aan hem.' Zegt hij met enig verdriet in zijn stem.

'Neee. Dat is helemaal niet zo. Ik stond achter onze eerste keer en ik heb er zeker geen spijt van. Van alle keren niet.' Verzeker ik hem. Het is ook waar ik heb echt van hem gehouden alleen deed Kane mij beseffen dat ik meer voor hem voel.

'En hij heeft je zeker terug gewonnen met zijn gladde praatjes.' Voorzichtig knik ik. Hij slaat zijn hand voor zijn gezicht. 'Hoe heb ik zo dom kunnen zijn. Kunnen denken dat het knapste meisje van de school van mij zou kunnen houden' ik hoor hem snikken.

Ik schuif wat op en sla mijn armen om hem heen. 'Het spijt mij Guido' fluister ik in zijn oor. 'Nu ga je seks hebben met hem. Hij gaat je alles geven wat je nodig hebt. Alles wat ik je niet meer kan geven of wat ik je überhaupt niet kon geven' zegt hij zonder mij aan te kijken.

'Dat is helemaal niet waar. Jij hebt mij alles gegeven wat ik nodig had de afgelopen maanden. Toen Kane weg was en ik instortte was jij de gene die er voor mij was. Jij hebt mij er weer boven op geholpen. Zonder jou zou het nooit gelukt zijn' verzeker ik hem.

Hij tilt zijn hoofd omhoog. Zijn waterige ogen glinsteren in het maanlicht wat door de ramen heen schijnt. 'Ik wil dit nog een laatste keer doen' zegt hij en voor ik het weet voel ik zijn lippen op de mijne.

Ik ga erin mee en trek mij na een tijdje weer terug. 'Ik zal je missen Eva' zegt hij en staat op. 'Mag ik je nog een ding vragen?' Zegt hij terwijl hij bij de deur opening staat. Ik knik als een ja. 'Waarom was hij al die tijd weg?' Vraagt hij.

Die vraag valt als een blok binnen.

Ik heb helemaal niet meer daaraan gedacht. Ik heb het helemaal niet meer aan hem gevraagd. Waarom was hij eigenlijk al die tijd weg? Heeft hij wel een goede reden?

Ik raak licht in paniek maar laat dat niet aan Guido merken.

'Ik ehhhh....' zeg ik stotterend niet weten wat ik moet zeggen. 'Laat maar' zegt hij en verlaat de kamer. Ik laat mij op bed vallen.

Ik moet echt met Kane praten hierover.