Half Angel, Half Demon. ☑️

Hoofdstuk 26

Maar plots...

Maar plots smelt ze. Ja ze smelt. Ze word een vloeibare inkt lijkt het wel. De inkt verplaatst zich van onder de wortels naar ernaast. De inkt komt omhoog en veranderd van vorm. Ze is weer zichzelf. Het monster kijkt van de wortels naar mij, en van mij weer naar de wortels. Er komt vloeistof uit haar scherpe nagels. Dat laat ze druppen op de wortels. Een paar tellen gebeurd er niks. Maar dan opeens begint het te verrotten en het begint enorm te stinken. Dat was dus die geur die ik rook bij haar slaapplaats. De hele wortels rotten af tot de grond. En natuurlijk rot de grond ook een beetje weg. 'Meiden aarde werkt blijkbaar niet op haar. Laten we wat anders proberen.' Ik maak een grote vuur wolk en stuur die op haar af. Ze blijft gewoon staan en wacht tot het vuur bij haar is. Plots splits ze uit één waardoor het vuur langs haar gaat. Ze word weer 1 en zuigt het vuur op. Wacht wat? Vuur opzuigen. Meen je niet. 'Zucht. Zullen we lucht dan maar proberen?' Ik kijk vooral Storm aan. Ze knikt. Storm maakt een kleine orkaan en ik maak nog ijs pegels en die laat ik opzuigen door de kleine orkaan. Samen sturen we de orkaan op haar af. Wat doet ze nu? Huh ze rent weg. *lacht* 'Wouw ze rent hiervoor weg. Nee dit is niet logisch. Als ik haar zo zag kon ze ons makkelijk aan. Waarom zou ze dan wegrennen?' Stelt Ariël vast. 'Dat is inderdaad geen logica. Maar ik ben blij dat ze weg is. Laten we nu maar snel naar Marijn gaan.' Zeg ik een beetje snel door de adrenaline. Ariël en ik veranderen in onze Wolven. Storm maakt een wolkje en ze gaat met ons mee. We beginnen te rennen richting waar Marijn ongeveer straks zou moeten zijn. Zodat we hun tegelijkertijd kruisen.

We remmen onze snelheid af en komen hijgend aan bij het groepje van Marijn. 'We moeten je wat vertellen Marijn.' Leg ik snel uit. Marijn gaat zitten maar ik blijf staan. Te opgewonden om te gaan zitten. Ik leg het hele verhaal uit en Marijn heeft de heletijd geluisterd en geknikt. Maar nog geen reactie. 'Mag ik het boekje eens zien?' Vraagt Marijn uiteindelijk. Oja het boekje, bijna vergeten. Ik ga nu wel naast Marijn zitten en geef het boekje aan hem. Als hij het open slaat en begint te lezen knikt ie. Ik lees met hem mee en lees best wel interessante dingen. Ze heeft blijkbaar een meester die haar gered heeft van alle ellende. Althans, zo staat dat geschreven. Ook staat er hoe hij (die meester) haar heeft geholpen om slimmer te worden. Er staat ook wat informatie over haarzelf en hoe haar klauwen werken bijvoorbeeld. Ze heeft speciale klauwen waar zeldzame stroop uit komt wat gif bezit. En daardoor verrot alle natuur wat zijn aanraakt bij wijze van. Ook staat er dan ze haar meester heeft gehoord dat er blijkbaar een tegengif is waardoor ze weer haar normale zelf word. Maar ook hoorde ze dat haar Meester de opdracht gaf aan zijn ridders om die zeldzame kruiden te zoeken en te vernietigen. Sinds dien is ze zelf ook opzoek naar die kruiden. Maar af en toe krijgt ze nog een opdracht van hem en om geen aandacht te trekken dat ze hem heeft afgeluisterd doet ze die opdrachten nog. Maar zodra ze die opdrachten weer heeft afgerond gaat ze dus weer opzoek. Helaas staat er niks in over die opdrachten zelf. 'Mag ik het boekje eens Marijn?' Vraag ik even snel. Hij geeft het boekje aan mij. Ik blader helemaal naar achteren. Als ik haar was zou ik mijn eigen dingen helemaal achterin opschrijven zodat je die blaadjes makkelijk eruit kan scheurde zonder dat je nodige informatie moet opzoeken. En ja hoor, hier staat nog wat info. Ze zegt dat ze sinds kort ook een eigen gedachte heeft. Zoals een mens. Want eerst was haar brein of nou ja welk woord je ook wilt gebruiken. Onder invloed van hem. Ze vind het wel jammer dat ze niet zijn naam weet. En ze schreef nog: ik heb een tijdje een groep mensen achtervolgt en ik heb weer wat geleerd. Ik kan nu ook wat praten. En ik leer graag verder praten want het is erg interessant.
'Goed bedacht Tam, maar laten we nu maar naar het dorp gaan en dan kijken we wel wat we doen.' Onderbreekt Marijn mij. 'Prima.' 'Oke.' 'Is goed.' 'Kee.' Zeggen we allemaal door elkaar.

Tijdens het lopen ben ik helemaal in gedachten. Ik merk de uitgestoken wortel ook niet en val vol voorover. Ik spuug wat aarde uit. 'Great.' Ik sta snel op en haal de rest in. Ondertussen heb ik heus wel gezien dat Valerie me keihard uit zat te lachen. Storm wacht op me en we lopen samen weer verder. 'Waar zat jij met je gedachte joh.' 'Ja sorry het zit me niet lekker van dat monster meisje. Hoe noemen we der eigenlijk?' 'Idk, vraag het haar de volgende keer.' 'Haha Storm wat ben je grappig.' We zijn beide stil en ik zit na te denken. Ik zou dat nog best wel eens kunnen vragen ook. Over vragen gesproken, waar zijn Daisy en Kiara in pizzaasnaam gebleven?! Lol, hallo hier ben ik. Waarom ben je zo stil de afgelopen dagen Dais? Moet van Kiara. Niet waar!! Ahaha, nou gelukkig zijn jullie er nog. Ik glimlach. Waarom glimlach je sgattie? Ik rol met Mn ogen. I don't know. Ik ben gewoon een beetje vrolijk. Ja i know right komt echt plotseling.

_______________
Hee, well i hope this chapter was fun but i dont think so... (goed Engels kuch)

Xx