Gecenin bir yarısı bir deli yazar buraya bölüm atmış ehh sizde okuyup beğenirsiniz inşallah. Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum.
Yazarın anlatımı
Kız olsun, erkek olsun baba evi, ana kucağı hayattaki en güvenilir yerdir. İster sevdiğinizle çıkın o evden ister başka türlü bir gün sonra dahi geri dönseniz özlersiniz.
Ayşe'de istemeden çıktığı baba evine 11 gün sonra geri dönmüştü. Cemal o gün hazırlığını yap dedikten sonra ertesi gün genç kızı ailesinin evine götürmüştü istemeye istemeye demişti o sözleri aslında karısına ama onu üzgün görmeye hele de sebebi kendiyse dayanamıyordu. O yüzdendir ki, şimdi hiç istemese de karısının ailesinin kapısının önündeydi. Genç kız buraya kadar gelmişti gelmesine lakin kendini suçu olmasa da suçlu hissettiğinden olsa gerek kapıyı çalamıyordu. Sanki kapıyı çalsa ve o kapı açılsa onu kapıdan geri kovacaklardı. Halbuki bilmiyordu ya annesi, babası, ablasının onu özlemle beklediklerini.
Cemal, Ayşe'nin durgunluğunu fark edip müdahale etmesi gerektiğini düşündü ve kendisi kapıyı çaldı. Sevdiğinin kendisine dönen delici bakışlarından gözlerini kaçıran genç adam açılan kapıya bakınca kaynanasını gördü. Melek hanım kapıyı açtığı gibi karşısında kızını görünce gözyaşları içerisinde kızına sarıldı.
"Kızııııım. Güzel yavrum benim. Gel kızım gel."
Kızının ardından kendisine çekingen bir şekilde bakan Cemal'i gören Melek hanım ne kadar sinirlide olsa damadını da içeri buyur etti.
Annesiyle beraber Ayşe'nin girdiğini gören Zehra kardeşini kollarına alıp kemiklerini kırarcasına sarıldı.
"Kardeşim, canım, miniğim benim. Ah ne kadar özlemişim ben seni."
"Bende abla. Bende sizi çok özledim. Hasretiniz katlanılmaz oldu. Ben. Ben yokluğunuza alışamadım."
Daha cümlesi bitmeden ağlamaya başladı Ayşe. O ağladı ablası ağladı, o ağladı annesi kahroldu, ama en beteri Ayşe ağladıkça Cemal alev aldı yandı. Kalbinde kızgın şişler hissetti. Sevdiği,canını vereceği kız onun yüzünden gözyaşları içindeydi şimdi. Kadınların ağlaması dinene kadar başı yerdeydi genç adamın. Nihayetin de kadınlar konuşmaya başladığında ayaklandı Cemal, genç kızı ailesine getirdiğine göre daha fazla kalmasına gerek yoktu. Genç adamın ayağa kalkması ile tüm gözler ona döndü. Kendisine bakan kaynanası ve baldızını görmezden gelip karısına hitaben konuştu Cemal.
"Benimle kapıya kadar gelsene az."
Ayşe annesinin yanından kalkıp genç adamın ardından gitti. Kapının önünde eğilmiş ayakkabılarını giyen Cemal, karısının geldiğini görünce doğrulup konuşmaya başladı.
"Sen bir kaç gün ailenle kal. Ben şehre gidicem işlerim vardı. Hem ben onları hallederim, sen de ailen ile hasret giderirsin. Bir kaç gün sonra gelir alırım seni. Haydi Allah'a emanet ol."
Ne Ayşe genç adama cevap verdi, ne de Cemal kızdan bir cevap bekledi, ikisi de biliyordu ki aralarında geçen diyaloglar da konuşan tek kişi Cemal olurdu.
............
Cemal'in onu ailesinin yanına bırakmasının üzerinden 5 gün geçmişti. Eskisi gibi olmasa da en mutlu zamanlarıydı Ayşe'nin. Tam olarak mutlu olamıyordu ziraa her an kocası gelip onu götürebilirdi. Öyle de oldu. 5. günün akşamı Cemal kapıya geldi. Hiç bir şey konuşmadan karısını alıp evlerine dönerlerken çift çok sessizdi. Suskunlukları evlerine girene kadar süren çift(!) eve girdikleri zaman odada hasta yatan Sabriye hanımı görüp yanına gittiler. Ve ardı ardına sorular sormaya başladılar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AYŞE'M (Muhteşem Kadınlar 1)
General Fiction"Köyün en güzel kızlarındandı Ayşe. Daha yaşı 16 olmasına rağmen isteyeni çoktu tabii. Ama o istemezdi kimseyi. Kalbi başka bir erkek için atarken yâr olabilir miydi hiç kimseye? O da istemedi tabii hiçbir görücüyü, ama hayat ne Ayşe'nin istediği gi...
