Heartache | JJK

Heartache ∞ 6

6.Bölüm | Atar

"Ben voleyboldanda anladığımı sanmıyorum."

Dediğim şey ile Yoora göz devirip topu havalandırdı. Smaç bastığında, top neredeyse kafama geliyordu.

"Hoca serbest bırakmasa ne yapacaktın?"

Doğru.

Rezil olurdum.

Voleybol oynamayı bilmiyor, ama voleybol oynamaya geliyor.

Bence bu hafta rezil olma kotamı neredeyse doldurmuştum, daha fazlasına gerek yoktu.

"Voleybol oynamışsındır daha önce, hiç birbirimize pas atarak uğraşmayalım. File bizde sonuçta. Boşuna zaman kaybı."

Başımla onaylayıp filenin diğer tarafında duran Yoora'ya dikkatlice baktım. Topu havalandırıp bana attığında manşetle karşıladım.

Ama top filenin diğer tarafına geçemedi.

∞

"Yoruldum!" diyerek yere oturdum. Yaklaşık bir buçuk saattir voleybol oynuyorduk. Yoora benim beceriksizliğimi görüpte temelden başlamış, beni rahat bırakmamıştı.

"Son bir atış yap, zaten birazdan ders bitecek."

Ayağa kalkıp topu bana atmasını bekledim. Ellerim artık tutmuyor diyebilirdim.

Topu bana yolladığında gelişi güzel yere doğru savurdum. Topu takip ettiğimde ise yürümekte olan Eun Mi'nin başına isabet ettiğinde Jungkook bana sert bir şekilde baktı. Eun Mi çığlık attığında başıma bir ağrı girmişti.

Kimse seni sevmiyor, biliyorsun değil mi?

"İyi misin?"

Başımı kaldırıp Yoora'ya baktım. Başımı sallayıp dikeldiğimde elimi başımdan çekip Eun Mi'ye baktım. Bir yandan başını ovuyor, bir yandan da bağırırken yanıma geliyordu.

Bu kız cidden maldı.

"Jane! Hafızan gitti diye nazik davranmaya çalıştım ama sınırını aşıyorsun!"

Eski halim ne kadar ezikse artık beni ezeceğini söylüyordu.

Fakat bilmediği bir şey vardı.

Ben hiç hatırlamayacaktım. Yani onlar böyle bilecekti. Hatırlarsam bile söylemeyi düşünmüyordum.

Korkaksın.

Hatırladığım kelime ve cümleler nefes alışverişimi hızlandırırken bunu belli etmemek adına gülümsedim.

Korkak. Hep böyleydin.

Ben korkak değilim.

Korkaksın.

Değilim.

Zavallısın, sana acıyorum.

Zavallı olmayacağım.

"Hadi ya, ne yapacaksın?"

Afalladığında büyük bir zevkle sırıttım. Bir şey demiyordu, diyecek bir şeyi yoktu.

Çünkü sadece laftaydı.

"Jungkook, götür beni daha fazla burada duramam!" dediğinde dudaklarımı birbirine bastırıp konuşmaya başladım.

"Aynen al şunu Jungkook, ortamın IQ seviyesi yükselsin."

Salondaki herkes 'ooo' türü sesler çıkarırken Eun Mi ayağını yere vurarak Jungkook'u tutup ilerlemeye başladı.