Friends with benefits

Chapter 3

Την ώρα που κοιμόμουν ένας ήχος με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου.Ένιωσα τον Μάριο να κουνιέται δίπλα μου.Τον άκουγα να μιλάει στο τηλέφωνο...Μετά από λίγο με πλησίασε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
΄΄ Που πας;΄΄ρώτησα με βραχνιασμένη φωνή από τον ύπνο.
΄΄Με πήραν τηλέφωνο από την δουλειά και πρέπει να φύγω...΄΄ο Μάριος δουλεύει στην εταιρία του πατέρα του και αναγκάζεται να δουλεύει πολλές ώρες...Μερικές φορές με εκνευρίζει που με αφήνει τόσες ώρες μόνη μου αλλά ξέρω ότι δεν το κάνει επίτηδες.
Αφού έφυγε ο Μάριος δεν μπορούσα να ξανά κοιμηθώ οπότε αποφάσισα να κάνω ένα μπάνιο για να χαλαρώσω...Καθόμουν κάτω από το καυτό νερό για αρκετή ώρα και σκεφτόμουν πως θα ήταν αν ξανά έβλεπα τους παλιούς μου φίλους...Είμαι σίγουρη πως όλοι  θα έχουν αλλάξει.Και εγώ έχω αλλάξει άλλωστε.Βγήκα από το μπάνιο με τα χίλια ζόρια.Έβαλα ξανά τις πιτζάμες μου, ξάπλωσα στο κρεβάτι και έβγαλα το ημερολόγιο μου από το συρτάρι του κομοδίνου.Ήταν ευκαιρία να γράψω τώρα που έλειπε ο Μάριος...
"Χθές συνάντησα στο μπαρ την Ρεγγίνα και τον Χάρη.Χάρηκα πολύ που τους είδα,νόμιζα πως δεν θα ξανά έβλεπα κάποιον από την παλιά μου παρέα...Με έκαναν να θυμηθώ πόσο καλά περνούσαμε όλοι μαζί τότε.Αλλά εκτός από αυτό με έκαναν να θυμηθώ και τον Άρη...Τον σκέφτομαι όλη την ώρα από τότε που άρχισα να βλέπω αυτά τα όνειρα.Πολύ πιθανόν να έχει ξεχάσει όλες τις ωραίες στιγμές που περάσαμε μαζί...Αλλά για εμένα είναι πολύ δύσκολο.Μακάρι να τον ξανά έβλεπα αλλά είναι αδύνατο αφού από κοινούς γνωστούς έχω μάθει ότι μένει πλέον στον Καναδά.Πάντα τον θυμάμαι να λέει πως θέλει να ζήσει εκεί...Τουλάχιστον εύχομαι να καταφέρει η Ρεγγίνα να επικοινωνήσει με τους υπόλοιπους...Ίσως αν μάθει ο Άρης ότι θα συναντηθούμε όλοι να καταφέρει να έρθει και αυτός."
Εκλεισα το ημερολόγιο μου,το άφησα δίπλα μου και άρχισα να σκέφτομαι πόσο όμορφα περνούσαμε όλοι μαζί,πόσο ενωμένοι ήμασταν και πόσα πράγματα ονειρευόμασταν να κάνουμε...Μέσα σε αυτές τις σκέψεις υπήρχε και ο Αρης...με τον Αρη θέλαμε πάντα να κάνουμε μαζί πολλά ταξίδια αλλά ποτέ δεν το καταφέραμε και ούτε πρόκειται από οτι φαίνεται.
Μάριος:
Μόλις γύρισα σπίτι, πολυ κουραστική μέρα. Η Ζωή μάλλον κοιμάται...Πήγα στο δωμάτιο μας για να αλλάξω. Της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο και την χάιδεψα, είναι τόσο γλυκιά όταν κοιμάται. Κοίταξα στο κομοδίνο και είδα το ημερολόγιο της. Μια φορά προσπάθησα να το διαβάσω αλλά δεν τα κατάφερα...Τις τελευταίες μέρες μου φαίνεται πως κάτι την απασχολεί. Θα ήθελα πολύ να μάθω τι είναι αυτό. Αποφάσισα να διαβάσω το ημερολόγιο της. Το πήρα απο το κομοδίνο και πήγα στο σαλόνι για να το διαβάσω. Πιο πολύ μιλάει για τους φίλους της η αλήθεια είναι πως δεν τους συμπάθησα και πολύ αλλά δεν ήθελα να της το πω. Για μια στιγμή... Ποιος είναι αυτός ο Αρης και γιατί τον σκέφτεται συνέχεια;Εκλεισα γρήγορα το ημερολόγιο και το άφησα στην θέση του.Πρέπει οπωσδήποτε να μάθω περισσότερα πράγματα για αυτον... Δεν θέλω να την χάσω.
Ζωή:
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου είχε σκοτεινιάσει. Κοίταξα το ρολόι και ήταν οχτώ.Στις εννιά κανονίσαμε με την Ρεγγίνα και τον Χάρη να έρθουν πάλι από εδώ. Σηκώθηκα και πήγα στο σαλόνι, εκεί καθόταν ο Μάριος και άκουγε μουσική. Μου φαινόταν λίγο σκεπτικός. Πήγα να τον φιλήσω αλλά αυτός τραβήχτηκε...
"Τι έγινε; "τον ρώτησα γεμάτη απορία
"Τίποτα...Απλά κουράστηκα λίγο στην δουλειά."Μου απάντησε με ένα θυμωμένο θα έλεγα ύφος.
"Εντάξει... Θες να σου φτιάξω κάτι να φάς; "τον ρώτησα
"Οχι δεν πεινάω"παραξενεύτηκα λίγο με την απάντηση του γιατί συνήθως όταν γυρνάει από την δουλειά είναι αρκετά πεινασμένος.
"Καλα... Σε λίγο θα έρθουν η Ρεγγίνα και ο Χάρης. Αλλά αν είσαι πολύ κουρασμένος μπορείς να πας για ύπνο. "Ελπίζω να μην τον πειράζει που θα ξανα έρθουν...
"Πάλι θα έρθουν εδώ αυτοί;Σπίτι δεν έχουν;"μου απάντησε με ένα ειρωνικό ύφος. Δεν καταλαβαίνω... Ο Μάριος ποτέ δεν μιλούσε έτσι για κάποιον και χθές έδειξε να τους συμπαθεί.
"Είναι φίλοι μου και μου έχουν λείψει. Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα σου...Και αν δεν θες να τους δείς απλά πήγαινε στο δωμάτιο, δεν σε αναγκάζω να κάτσεις μαζί μας."Νιώθω λίγο άσχημα που του μίλησα έτσι αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι τον έπιασε...
"Δεν έχω καμία όρεξη ούτε να τους ακούω"μου απάντησε θυμωμένα.
"Και τι θα κάνεις;"τον ρώτησα
"Θα βγώ έξω"μου απάντησε και έβαλε το μπουφάν του...
"Μόνος σου; "δεν ήθελα να φύγει επειδή θα έρθουν τα παιδιά αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την συμπεριφορά του...
"Με όποιον θέλω... "Μου φώναξε και έκλεισε με δύναμη την πόρτα.Δεν ξέρω τι τον έπιασε... Θα του περάσει.Μετά απο δύο λεπτά χτύπησε το κουδούνι. Ηταν η Ρεγγίνα και ο Χαρης.
"Γεια σας"τους είπα με ενα γλυκό χαμόγελο όταν τους άνοιξα την πόρτα.
"Τι κάνεις; "με ρώτησε η Ρεγγίνα και μου έκανε μια σφιχτή αγκαλιά.
"Μια χαρά είμαι! Εσείς;"
"Καλά και εμείς.Ο Μάριος δεν είναι εδώ;"ρώτησε ο Χάρης
"Οχι είχε μια δουλειά και έπρεπε να φύγει"τι να τους έλεγα ότι Μάριος έφυγε εξαιτίας τους;
"Κρίμα και τον συμπάθησα πολύ"συνέχισε ο Χάρης.
"Εμένα πάλι δεν μου γέμισε το μάτι"είπε η Ρεγγίνα και την αγριοκοιταξα...
"Τέλος πάντων...Σκέφτηκα κάτι...Θέλετε να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με όλους απο την παρέα και να κανονίσουμε να βρεθούμε; "τους ρωτησα.
"Υπέροχη ιδέα"απάντησε η Ρεγγίνα και ο Χάρης συμφώνησε.
"Από ότι έμαθα ο Φώτης και η Χρυσά επέστρεψαν απο την Θεσσαλονίκη.Επίσης μίλησα και με την Μελίνα η οποία επέστρεψε από την Γεωργία"είπε η Ρεγγίνα
"Εγώ πριν λίγες μέρες μίλησα με τον Πάνο και τον Νίκο και μου είπαν οτι θα βρίσκονται και οι δυο εδώ αυτόν τον μήνα."συμπλήρωσε ο Χάρης.
"Τελεια...οπότε μας έμεινε ο Αρης και η Ειρήνη. "Είπα γεμάτη χαρά που θα ξανά βρισκόμασταν όλοι μαζί.
"Θα πάρω τηλέφωνο εγώ την Ειρήνη και εσύ τον Αρη"είπε η Ρεγγίνα στον Χάρη.
Η Ειρήνη απάντησε και μας είπε πως σε δύο μέρες θα επέστρεφε για λίγο στην Ελλάδα. Ο Χάρης πήρε το κινητό του και τηλεφώνησε στον Αρη...Περίμενα με τόση αγωνία να απαντήσει και για κάποιον λόγο άρχισα να τρέμω... Μετά απο λίγο ο Χάρης έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας μας πως δεν το σηκώνει και πως μπορεί να έχει αλλάξει αριθμό.Τέλεια το μόνο άτομο που περίμενα περισσότερο από όλους να δω δεν θα έρθει...