Question: Paano naging kabet si Paw?
Syempre simula muna natin ang tangna kwento ng buhay ko nang,
Isa pa akong kagalang-galang na scholar,
Palangiti,
Di makabasag pinggan,
Nung mga panahon na. . .
Alam kong mali na kamuhian yung nag-iisa kong kapatid – kuya ko pa pero can you blame me? He killed his own sons – my deceased nephews. Those little scared babies. Paano niya nagawa yun? Is he out of his mind? Gusto ko siyang patayin.
Dahan-dahan akong lumapit sa kanya – na kanya namang pagtingin sakin. He looked different now – hindi na yung Kuya Don na inosenteng ngumingiti sakin at nagbibigay ng advice. Does he really look different now? O baka I looked at him differently now – after what he had done.
He’s a criminal.
My brother is a criminal.
“Dawn,” he said bluntly and stared at me expressionless. Napahakbang ako ng isa paatras – Oo, galit ako sa kanya pero hindi niya ako kahit kailan titignan ng ganyan. But that was before – this is now.
“Don,” I spit his name with hatred and disgust. Ayoko nang magkaroon ng Kuya – lalo na kung isang criminal.
He smirked. “You believe her, don’t you?”
“Bakit hindi?”
Marahan siyang umiling. “Nakakadis-appoint ka, Dawn.”
TANGNA! Ano daw?
Halos manginig na ang buong katawan ko sa sobrang kagustuhan siyang suntukin. Gusto ko siyang bugbugin – mamatay!
“Grabe, ibang klase.” Nang-gigil kong sambit. “Pinatay mo yung mga anak mo tapos sakin ka madidis-appoint? Gago! Baliw ka nga talaga!” I almost shouted.
“Bakit nakita mo ba?” sabi niya na parang wala lang. Tangna!
Hindi. Hindi ko naman talaga nakita. Pagdating ko lang sa bahay nila – umiiyak si Milly sa isang sulok habang nakatayo siya sa harap nito na may hawak ng kutsilyo habang nagkalat naman ang dugo at bangkay ng mga pamangkin ko.
