Alarm çok gürültülü çalıyordu .Açelya başı ağırıyarak kalktı yataktan.Sanki birisi başına odunla vuruyormuş gibi şiddetliydi.Alarmın kapatma düğmesine hızlıca bastı ve elini başına koyarak ağrı kesici almaya aşağıya indi.ecza dolabının mutfakta olduğunu hatırladı ve koşarak mutfağa doğru yöneldi. mutfağa girdiğinde ecza dolabı hemen karşısında duruyordu. dolaba koşarak ağrı kesici bulmaya çalıştı. Başına aniden daha şidetli ağrı girdi ve çığlık atarak yere yıkıldı.Sanki onlarca kişi başına odunla vuruyorlarmış gibi şiddetliydi.Etraf kararmaya başlamıştı.Bayılmadan önce annesinin endişeli sesini ve koşar adımlarla ilerleyen ayak seslerini duyuyordu.
Gözlerini açtığında küçük karanlık bir odanın içindeydi ve eski püskü bir yatakta
yatıyordu.Kalkıp yatağa oturduğunda başının ağrımadığını fark etti.Neden hastane de değilde bu küçücük odanın içindeydi ki? Annesine tam seslenicekken konuşma mırıltılarını işitti. İki kişinin seslerini duyuyordu birinin sesi annesinin sesiydi diğer kişinin sesi ise kaba saba bir adamın sesiydi.
Annesinin sesi o adama
''Nasıl yani onların kızıma ulaştıklarınımı söylüyorsun bana?''
''Hayır ulaşmaya yakınlar diyorum kızınız yani Açelya onların enerrjisini hissetmiş sadece.Buralardan göç etmeniz gerek yoksa...''
Annesi ağlamaklı bir şekilde adamın sözünü kesti
''Tamam tamam yeter. Bu kadar yeter. Kızımı alıp gideceğim buralardan.''dedi ve Açelyaya doğru gelen ayak seslerini duydu. Hemen uyuma numarası yaparak yatağa uzandı. Annesi hızlıca içeri dalınca biraz irkildi ama belli etmedi.
Annesi göz yaşını silerek
''Açelya kalk hadi gitmemiz gerek''
Açelya numaradan esneyerek
''Ne oldu bana neredeyiz''
''Şifacıya geldik.Hadi yavaş yavaş kalk.'' dedi ama Açelya kalkmadı annesine dik dik baktı çünkü buranın şifacı olmadığına adı gibi emindi.
Annesi
''Ne bakıyorsun öyle yalan söylediğimimi sanıyorsun.''
Açelya yine dik dik baktı
Annesi gözünü kaydırarak
''Evde anlatırm bikerede dediklerime inansan ne olur.''
''Anne beni saf yerine koyma''
''Hadi kalk evdeki eşyaları toparliyacağız.''
Açelya yataktan yavaş yavaş kalkarak
''Neden ki ev dağınık değil.''dedi Açelya.Nedenini biliyordu ama belli etmedi.
''Ev dağınık olduğundan değil. Biraz sabredersen evde anlatıcağım sana.''
Dediğinde Açelya tek koltuğun üzerindeki ceketini almıştı.
Açelya omuz silkerek
''Tamam ozaman hadi gidelim.''dedi.
Açelya kapıya doğru yürürken koridorun duvarına asılmış ilginç resimler olduğunu gördü.Hepsinin birer farklı anlamları vardı ve bunun farkındaydı.
