Forgive Me

Bölüm 23

Kocam ile oldukça güzel geçen bir günün ardından evimize gelmiştik. Seks yapmıştık, pasta yedikten sonra yeniden seks yapmıştık. Zaten toplantıdan sonra boş olduğum için ufak imzalar dışında işim yoktu. O yüzden fazla rahattık. Elbette bunu fırsata dönüştürüp seks yapmak çok güzeldi. Sanırım günüm seksler sayesinde güzeldi.

Eve geldiğimizde her ikimizde mutluyduk ama Taylor tam tersi mutsuz, öfkeli her an ağlayacak gibiydi. Ona soru sormaya korkuyordum. En ufak şeyde dahi beni tersliyordu. Bu garipti. Genelde eve geldiğimizde oyuncaklarını özenle oyun odasından indirir, salonu dağıtırdı. Tabi bu süreçte televizyonda çizgi film, tablette oyun açık olurdu. Hatta bazen laptobumdan başka videolar açtığı dahi oluyordu. Tüm her şey yeterli değildi onun için.

Ama bugün yemeğimizde hamburger olmasına rağmen bunları yapmamış mutsuz bir şekilde köşede oturuyordu. Bana kaşları çatık bakıyordu. Halbuki biz Harry ile çok eğleniyorduk. Kavgamızdan eser yoktu. Yoksa Taylor buna mı bozulmuştu. Ah hayır. Okuldan çıkarken dahi böyleydi. Hamburgerini dahi bitirmemişti. Okulda olanları sormaya korkuyordum. Sonuçta kucağımda olması gerekirken karşımdaki koltukta oturuyordu.

Harry ağzıma cips verdiğinde Taylor'ın öldürücü bakışlarına maruz kalmıştım. " Bebeğim yanında sevdiğin cips var." Dedim gülümseyerek.

" Bunu istemiyorum." Eliyle cips dolu tabağı yere doğru itelemişti. Tabak sesli bir şekilde yere düşüp yuvarlanırken cips parçaları her yere saçılmıştı. Bu Taylor'dan beklediğim bir şey değildi.

" Bizim cipsimizi ister misin?" Diye sordu Harry. Uzandığım yerden mecbur olarak doğruldum. Taylor cevap vermeyip omuz silkmişti. Bu hareketine kızmamam gerekiyordu sanırım. Belli ki kötü bir gün geçirmişti. Birde ona bağırırsam ne yapacağını bilmiyordum. En azından bugün ağlamasının sebebi ben olmak istemiyordum.

" Oğlum bana anlatmak istediğin herhangi bir şey var mı?"

" Anlatsam bile bir şey yapmıyorsun."

" Ah hayır mesela harika bir kurs buldum senin için. Yarın oraya gideceğim."

" Onları dövmek istemiyorum!" Derin bir nefes aldım. Bu sefer ben ayağa kalkıp onu kucağıma aldım. Yeniden Harry'nin yanına oturdum. Taylor'ın olduğu taraf kirlenmişti. Oraya oturmamız imkansızdı.

" Tamam. Sen ne yapmamı istersen onu yapacağım."

" Onları öldürmek istiyorum baba." Bu dediğine Harry ile gülmüştük. Oğlumu acaba nasıl bu kadar fazla sinirlendirmişlerdi? " Yarın gitmek istemiyorum okula."

" Hayır Taylor. Bu konuları aştık biz. Bu kavgayı uzun süre önce bıraktık."

" Hiçbir zaman gitmeyeceğim! Beni zorla götüremezsin oraya!"

" Bu konu tartışmaya kapalı." Koluma vurduğunda canım gerçekten acımıştı. Küçücük zayıf bir çocuk nasıl bu kadar fazla acıtmıştı?! " Ne oldu okulda?"

" Baba beni istemiyorlar. Bu kalbimi kırdı." Okuldakilerden nefret ettiğini kendisi hep söylerdi. Onları ne zamandır umursuyordu acaba? " Bugün futbol vardı ve beni oyunda istemediklerini söyleyip çıkardılar. Ben onları izledim. Bana böyle davranmalarını istemiyorum. Onlar hala aptallar!" Bu okul problemlerinden sıkılmıştım. " Benimle dalga geçtiler. Bir şey yap artık onlara. Kalbimi kırıyorlar." Boynuma yüzünü koydu. Sıkı sıkı sarılıyordu. Boynum ıslandığında ağladığını anlamıştım. Taylor onlara iyi davranmak isteyene kadar yapabileceğim bir şey yoktu. Sırtını okşadım. Aklıma gelen fikirle gülümsedim.

" Bebeğim onları doğum gününe çağıralım. Hem çok eğlenceli olur hemde aranız düzelir."

" Hiçbiri gelmez baba. Beni sevmiyorlar." Durum sandığımdan daha vahimdi. " Doğum gününde ünlüler olan tek çocuk sen olacaksın. Bu ne kadar havalı biliyor musun sen?"