GELGİT

Herkese merhaba! Bu benim ilk Wattpad hikayem. Konusunu anında gelen bir ilhamla buldum. Umarım beğenirsiniz. ♥

 

Justin Bieber- She's Taken ile okuyun.

Not: Bu bölümde Fenerbahçe'ye hafif bir laf sokulma gibi bir şey yapılmıştır. Lütfen kızmayın!

 

Sevgili Günlük,

Hey! Sana ‘Sevgili’ dedim. Çocukluğumdan hala kurtulamadım. Ablam artık bir Akalın oldu ve İstanbul’un gözbebeğine yerleşti. Ben, Toprak Mahallesi’nden fırlayan varoş kız şu anda Bebek’te, son derece lüks evimde –şato demem gerekiyor, afedersin- oturmuş yazı yazıyorum. Çok havalı. Açıkcası buradakileri çözemedim. Bıçak kullanıyorlar. Tanrı’m tavuğu kesmek için o kadar uğraşıyorlar. El diye bir şey var. Bana ‘görgüsüz’ diyorlar. Görgü dediğin nedir ki? Rahatın olmadıktan sonra görgünün ne önemi var? Sonuçta bir gün ölmek için her gün yaşıyoruz. Çok saçma.

Burada bir hizmetçi teyze var. Adı Hayriye. Bana ve ablama çok iyi davranıyor. Elimden geldiğince ona yardım ediyorum. Kocasını ve iki oğlunu bir trafik kazasında kaybetmiş. Bir kızı varmış ancak o da iki sene önce göğüs kanserinden ölmüş. Anlayacağın yapayalnız. Ben de bu tonton teyzeye elimden geldiğince yardım ediyorum. Bugün herkes 6 köfte yerken ben 14 köfte yedim. Yaşasın Hayriye Teyze!

Bahçıvanın adı da Nurettin. 16 yıldır Akalın’ların hizmetindeymiş. Bu ailenin harika olduğunu söylüyor. 15 yaşında bir kızı varmış. Adı Sena. Benimle bir gün tanıştıracak. Sarışınmış. Ablam da sarışın. Bense kumral. Bence kardeş değiliz.

Biliyor musun ablam çok güzel. Sarı saçları, iri yeşil gözleri var. Benimse belime kadar inen sert kumral saçlarım ve küçücük yeşil gözlerim var.

Eniştemin adı Cem. Cem Tuna Akalın. Akalın Holding’in varisiymiş. Ablama büyük bir aşkla bağlı. Ablamın mutlu olmasına çok mutluyum. Annemi geçen sene kaybettim. Ancak ablam annemin yokluğunu bana hissettirmedi. Bana kol kanat geriyor. Umarım mutluluk hep onun peşinde olur.

Ablam ve eniştem beni buradaki Burhan Hamdi Koleji’ne kaydettirmek istiyor. Liseyi tamamlamamı istiyorlar. Kolej, evin biraz aşağısında. Havalı kızların ve oğlanların olduğu bir yer. Varoş kız Hazel, kolejli olacak.  Bundan 5 ay önce, şu anda yaşadıklarım anlatılsaydı büyük ihtimalle şu tepkiyi verecektim: “Küçük atta kıçıma sokayım.” Bu arada, burada küfür etmem yasak. Ablam buranın Toprakçık olmadığını söylüyor. Haklı ama ben bunu yazarken bile küfür eden bir insanım.

Buraya gelince, bizim aslında yaşamadığımızı anlıyorum. Ancak burada sefa sürmek beni mutlu etmiyor. Benden daha güzel, akıllı kızlar şu anda açlık içinde uyuyorlar. Adalet bu değil. Tanrı, adaleti mutlaka sağlayacak.

Son bir not, gidiyorum. Cem ve ablam Seren Fener’li. Anlaşmaya göre Fener’li olmam gerekiyor. Üzgünüm gençler! Galatasaray varken Fener’e ne gerek! Bunları ona anlatamıyorum.

Artık uyumam gerekiyor, günlük. Yarın Cuma ve benim kaydım yaptırılacak. Hafta sonu hazırlıklar ve davet, Pazartesi okul. Bu arada; Cumartesi günü Mutar ailesinin oğlu olan Gökhan’ın doğum günüymüş. Mutarlar’dan bana ne. Canları cehenneme. Ablam katılmamız gerektiğini söylüyor. Katılacağım. Çarem yok. Şu anda esnerken kükredim. Umarım biri gelip ‘Noluyo lan?’ falan demez. Seni seviyorum günlük. İyi uykular.

                                                                                                                               Hazel…