Zaman makinası

AŞK'TAN KALAN

Aylar geçmiş,kış gelmiş,işine eline almış kirada oturduğu evden ayrılmamış ve orayı satın almıştı Bal.Mutluydu da hem.Annesi hala o adamla birlikte olsa da.Gülen Göz de açılmıştı üstelik.Bal'dan hoşlandığını,ona karşı bişeyler hissettiğini söylemişti bir gün.Birlikteydiler nihayet.
Mesut dede ölmüş,kimsesi yok diye de Bal'a bırakmıştı dükkanı.El emeği göz nuru bakıyordu Bal da mağazaya.
Bir gün yine sabah dükkanı açmaya gitmiş,rafları silmiş bütün düZeni yapmış otururken,biri girmişti içeri.Hafif kirli sakallı yaklaşık 1.80 boylarında,kumral bi çocuk.
Belliki hediye alacaktı.
'Buyrun hoşgeldiniz' dedi Bal.
'Merhabalar kolay gelsin,bi hediye alıcaktım ama nasıl birşey almalıyım bilmiyorum.Kız kardeşimin Doğum günü de yardımcı olur musunuz acaba?'
'Tabii müzik kutularımız var,çok da sattığımız bi üründür.Ayrıca güzeldir de.Bunu önerebilirim'dedi Bal.
Öyle anlatırken,adam donakalmış Bal'ı hayranlıkla izliyordu.Daldığını fark edip
'Özür dilerim,dalmışım.Tamam olabilir bu olsun,tamam'dedi gülümseyerek.
Paketlenip uzatılan hediyeyi alan adam,ücretini uzatttıktan sonra
'İsminizi öğrenebilir miyim?' Diye sordu Bal'a.
Dudakları ve yanakları ala kaçmış hafif gözleri buğulanmıştı .Biraz utanmış sanki, öğrendiği gibi kaçacak gibiydi üstelik.
Bi anlam verememişti Bal,ama söylediğinden de bişeyler anlamaya çalışmak istiyordu.Ne olabilirdi ki sonuçta?.
'Bal,bal ismim.'
'Teşekkür ederim,iyi günler kolay gelsin.' Diyip çıkıvermişti aniden adam.Garipti,birşey anlamamış ama çok da umarsamamıştı Bal'da.Gün bitmiş hava da soğumuştu iyice.Parkasını üstüne aldığı gibi çıkıverdi mağazadan.Durağa yetişene kadar donmuştu.Otobüsün gelmesine beklemeye bile tahammül edemez duruma varmıştı.Nihayet binmiş evinin önüne gelmişti.Sokak başında inip koşturarak girdi apartmanın kapısından içeri.Bi hızla odunları yerleştirdi sobaya.Kibriti de çaktıktan sonra alev almıştı işte.Eline kahvesini alarak içeri geldi,ışığı söndürdü.

Tavana sobanın deliklerinden sızan ateşin ışığı vuruyordu.Perdeyi komple aralayıp ayın ışığına baktı ve Gülen Göz'den gelen mesaj sesiyle irkildi birden.
"naber"
Telefonu koltuğun ucuna doğru itti elinin tersiyle.Sonra düşündü
Sahi mutlu muydu ?
Önceleri herşey çok güzeldi ama şimdilerde sanki canı istediğinde geliyor,canı istediğinde konuşuyor,canı istediğinde yazıyordu mesajlar. Herşey güzel giderken birden yok olabiliyordu Gülen Göz.Neydi bu ? Aşk hala var mıydı?
Yada artık hissizleş miydi? Onu körükleyen aşk artık kıvılcım bile oluşturmuyor muydu yoksa?
Sanki bişeyler eksilmişti,birşeyler yok olmuştu.
Onunda pek bişeyler hissettiğini düşünmüyordu artık.Bu konuyu konuşmalı ve bir sonuca bağlamalıydı.

Elini telefonuna doğru uzatarak aldı,hızlıca numarasını tuşlayıp Gülen Göz ü aradı.İki kere çalan telefon sonunda açılmıştı.
'Bal?'
'Bişey konuşmalıyız,müsait misin Gülen Göz ? '
Dedi Bal.
'Tabii dinliyorum'.
'Ben artık aramızdaki bağın iyice inceldiğini,senin bana karşı olan hislerinin ve aynı zamanda bunlara karşılık olarak da kendi hislerimin köreldiğini düşünüyorum.Ne düşündüğünü bilmiyorum ama artık sana karşı ne hissettiğimi bilmiyorum ben Gülen Göz..
Kısa bir sessizliğin ardından bi iç geçiren Gülen Göz,konuşmak için yutkundu.Bal telefon kulağında,yüzü ateş içinde,elleri terliyordu.Gözleri kıpkırmızı,pencereden Ay'a kitlenmiş Gülen Göz'ün ağzından dökülecek kelimeleri bekledi.
'Aslında nasıl söylesem bilmiyorum'diye başladı Gülen Göz söze.
'İlk zamanlar hersey mükemmeldi.Zaman geçtikçe de güzelleşir sandım.Sonra bi gün seni düşündüm.Aslında seni hiç sevmediğimi fark ettim.Ne olur kızma bana,bunları bilmek hakkın.Sadece bir hismiş.Bir hoşlantı kadar basit bi his.Bana iyi geliyordun.Beraber güzel zamanlar geçirdik.Mutlu olduğunu görüyordum ve bir türlü de fırsatım olmadı konuyu açıp konuşmaya.Daha sonra mesajlaşmalarımız yarım kaldı işte,telefonlaşmalarımız kesildi.Bu durum düzeltilir mi bilemem ama ben sana karşı sadece bir hoşlantıdan ibaret bişeyler beslemişim içimde.Ötesine gidememişim.

Özür dilerim..
********************************************
Yaklaşık 7 dakikalık sessizliğin ardından,birşey söyleyemeyen Bal telefonu kapattı.Bir sonuca bağlanmıştı olay işte.Gülen Göz sevmemişti hiç.Bal'ın hissettikleri dahaa yoğundu.Aslında kendisi de aynı durumdaydı.Ama bu kadar da kötü olmamalıydı.Bu konuşma bu kadar kalp kırmamalıydı.En azından onun için özel olduğunu söylemeliydi diye düşündü Bal.
Neydi ki bu kadar içini acıtan.Madem hissizleşmişti?.
Tamamen kopmuştu bağları artık.Birbirilerine açık olup anlatmışlardı.Bal cevap vermese de,Gülen Göz gayet açık ifade etmişti zaten.
Bir daha asla aramayacak,asla sormayacaktı.Gülen Göz bitmişti ve gitmişti...

Sobadan sızan alev ışıkları tavanda dans ederken,ay sessizdi bu gece.İstanbul soğuk,Bal üzgün,gece kırgındı.
Yıllar sonra hayatını düzene koydum derken,yine yalnızdı bu gece işte..