Adım adım mezarına yürüyen bir adam
Ve yanında bir kadın üstünü toprakla örtmek için
Adam gündelik kıyafetlerle girer mezara
Kapatmaz gözlerini, hafiften bir gülümser...
Titrer bedeni, aldırmayıp bekler...
Başucunda dikilen kadının gözlerinden izler ölümünü.
İlk kürek atılır üstüne, yanar canı ses çıkarmaz
Ağzına dolar toprak, çiğner birazını...
Neden sonra ayaklarını oynatamaz
Gömülmek başlamıştır maziye
Gözleri hala açık ve hala izliyor kadını
Zulmü de görüyor, şefkati de...
Sevgi ve nefret, değer ile umarsızlık ekseninde
Bakın yok oluyor adam ve zaferini kutluyor kadın
Diri diri gömüldü biri ve katil olmadan öldürdü diğeri
Herkes rahat, herkese hava hoş
Beynindeki kemirgen böceklerle yaşayan
O mezardaki adam kimin umrunda
Ağlayın çocuklar dünya kötü bir yer
Sevmek, sevilmek devirleri bitti
Halinize acıyın
...
Tanjant'tan cehenneme giden bir otobüse biniyorlar
Adam erken iniyor, kadın derinliklere biraz daha yol alacak
Sanıyorsunuz ki adam daha masum
Oysa kadın daha geç tanışacak yalnızlıkla
Bazen kaçınılmaz olana biraz geç varmak ödülüyle
Oysa tüm kötü sonuçların oldu bittiye gelmesinin daha az acılı olduğunu hesaba katmadan gidiyor kadın
Yanmak, yanacak olmak ikisinin de umrunda değil zaten
Ve zaten birlikteyken de yalnızdılar
...
Gece oldu...
İkisinin de yüreğine büyüdü kelimeler
Yanılmayın söyledikleri değil
Söyleyemedikleri...
Korkak bir pişmanlık homurdandı zihinlerinde
Sahteliklere sığınınca anlaşabiliyorlar
Ve mutlu oluyorlar bu büyük sahtelikten
...
Uykusu geldi kadının
Aslında bu bedensel bir yorgunluk değil
Biraz da olsa rölantiye almak gerçekleri
Adam iradesiz
Açtı telefonu, aldı kitabını eline okudu
23 dakika 44 saniye sonra uyuyakaldı kadın
Ve adam hissettiğinde bunu
Kurtuldu kitabın kurmacasından
Söyleyemediklerini döktü bir bir
Kadın hiçbir zaman duymadı
Adam da hiçbir zaman uyanıkken söylemedi ona
Her şeyin ilacı olan zaman
Bu sefer iki kişiyi katletti.
Ve tarih oldu hikaye, bitti.
