“Kung pipicturan mo nanaman ako, dali na. Magpo-pose na ‘ko.”
“Hindi na kailangan.”
“Ha?”
“Hindi mo na kailangan mag-pose para mapicturan.”
“Ano? E paano—“
“Mas gusto ko mapicturan ka ng isang candid shot para alam kong hindi ka ready na may kumukha ng litrato mo. Para alam ko—ikaw talaga ‘yung kinukuhaan ko ng litrato. ‘Yung mismong ikaw.”
//
Nyay. Oo, alam ko. Naulit lang 'yung nilagay ko sa summary thing. Pasensya na, minadali ko 'to e. Hahaha. Sa totoo lang, andami ko nang nagawang mga storya sa Wattpad sa ibang account. Siguro mga dalawa hanggang apat na update lang and then WOOSH. Mawawala nang parang bula. 'Di ko kasi type tsaka laging nawawalan ng motivation para ituloy. However, itong mismong storyang 'to. . . iba ang pakiramdam ko sakanya. Baliw na kung baliw pero totoo 'yun. Sisiguraduhin kong matatapos 'to, ilang buwan o ilang taon pa man ang tahakin ko!
'Di ako nage-expect na may magbabasa. Ayos lang talaga, pramis. Haha. Sabi ko nga, eeksperimentuhan ko muna 'to. Pero kung napadpad ka man dito, hello sa'yo! Bahala ka na kung gusto mo 'tong pagtiisin. Huehue. Salamat nalang. :)
BINABASA MO ANG
Candid
Teen Fiction“Kung pipicturan mo nanaman ako, dali na. Magpo-pose na ‘ko.” “Hindi na kailangan.” “Ha?” “Hindi mo na kailangan mag-pose para mapicturan.” “Ano? E paano—“ “Mas gusto ko mapicturan ka ng isang candid shot para alam kong hindi ka ready na may kumukha...
