Yeni Başlangıç

15 1 0
                                    

           Hayatımın en önemli zamanında ben annemle babamın boşanmasına tanık oluyordum. Aklıma böyle bir sey asla gelmezdi bu ayrılıkları hep filmlerde dizilerde yaşardım. Bir gün benimde başıma geleceğini nerden bileyim.
                                                                                                           2 Ay önce 25.09.2017
          
          Çok mutlu bir sabaha uyanmıştım. Çünkü bugün benim doğum günümdü. Arkadaşlarımla ve ailemle delice eylenceli geçen günüm. Tabikide böyle bir şey yok! Kabus gibi uyandım. Annemle babamın bagırış sesine. Zaten hayattan hoşlanmiyorum birde üstüne annemlerin kavgasinı seyrediyorum. Ve yine çok sıkıcı gün. Yataktan kalkip banyonun yolunu tuttum. Elimi yüzümü yıkayıp bir an önce odama gecip telefon oynamak istiyordum. Ne yazıkki böyle olmadi. Annem pat diye banyoya daldı babam arkasından kosturuoyor. Sinir olmustum ama gormezden gelerek mutfaga gittigimde annemin ayrilmak icin karar aldigini masada duran kagittan ogrendim. Buğün mutlu olmam gerekir mutsuz değil. Annemin psikolojisi çok bozuk durumda neden böyle olduğnu sanirim hicbir zaman anlayamicam.
           Dışarı çıktım. Her zamanki gibi esofman kulaklik telefon. Rahatsizlik duyucu birsey yoktu ortalikta. Okula dogru ilerledim. Bahcede otururum düşüncesiyle. Gittiğimde 2 grup genci gordüm. Laf ediyorlardı birbirlerine. Bir grup kız bir grup erkek. 5 erkek 4 kız vardı. Onları izlerken yanima biri oturdu. Tanımıyordum o sebebden ilgilenmedim bile. Daha sonra bana elini uzatti sanirim benimle tanismak istiyordu. Erkek sonucta guven olmaz sebebiyle kısa gecistirdim. Sonrasinda oradan uzaklasmaya karar verip biraz daha dolastim. Takip ediliyormusum gibi bir his vardi icimde tuhafti. Arkami dondugumde birden biri saklandi. Icim tuhaf olmustu. Sinirlenip evin yolunu uzatarak bir ara sokaga girdim tenhaydi. Yanima yaklasan ayak sesi duydugumda beni takip eden kisi dusuncesiyle sert bir hamle yapmistim. Cocugu yere yapistirip ayagimlada ustune basmistim. Sinir olmaya gelemiyordum.
            Parktaki cocuktu bu. Yerden kaldirip ne diye takip ettigini sordum. Oda bir sebebi olmadigini soyledi. Adini sordugumda Bora yanıtını almistim. Sonrasinda yandan 2 kız geldi. Baya sasirmistim hayirdir mahalle kavgasi gibi. Herneyse insiyatifimi bosmayip sertce baktim. Ağzımdan Hayırdır ne oluyor burda diye kelimeler dokuldu. Kızlar Bora'yı kovup yanıma yaklaştı. Daha cok sinir olmustum. Ama bosunaymis. Yanima gelen esmer, 1.70 boylarinda ela gözlü kız: "Merhaba ben Ceyda" diye gülümsedi. Bende tebessüm edip yanindaki arkadasina baktim. Oda adinin Azra oldugunu soyledi. Ben oyle halen bakiyordumki bi an Ceyda sordu senin adın ne? İlk arkadas edinme hissi vardi icimde önceden samimi olduklarim beni terk ettikleri icin tuhaf geldi. Arkadas olmak ister istemez arasinda kalmistim. Selin dedim sakin tavirla. Nedense kabaca bittimi diyip tam ayrilcakken Ceyda tuttu kolumdan. Yalnizca kolumu birak dedim. Cok sinirli bir insan degildim ama cok sinir noktalarimvardi biri kolumdan tutugu anda sinirimden delirir oluyorum. Ceyda bir anda bıraktı elimi. Ve surati bir tuhf bicimde neyse daha sonra gorusuruz dedi. Bende tuhaf bir bicimde arkami donup yoluma devam ettim.

DÜŞMANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin