Η διπλανη πόρτα

21.00 το βράδυ

Καθώς ανεβαινα την σκάλα για να πάω για ύπνο άκουσα ένα δυνατό ουρλιαχτό.Τρομαξα έτρεξα κλείδωσα καλά την πόρτα και πήγα στο δωμάτιο.Ειδα το ρολόι και είχε πάει 21.00 ακριβώς.Αλλες φορές έπεφτα πολύ αργά για ύπνο όμως απόψε αυτό που άκουσα πριν με τράνταξε λίγο.Ντριν ντριν χτύπησε το κουδούνι.Κατεβηκα να ανοίξω και ήταν ένα παιδί χτυπημένο να φανταστείτε η ώρα ήταν 3.45 το ξημέρωμα.Μολις καθάρισα λίγο τα μάτια μου για να δω καθαρά είχε εξαφανιστεί.Να πω την αλήθεια τρόμαξα αρκετά,το μόνο που με έκανε να ξεχάσω αυτό που είδα ήταν ο Χρήστος ο σχεδόν αρραβωνιαστικός μου όπως θα έλεγε η μάνα μου.-Τι επαθες? Με ρώτησε όταν με είδε τρομοκρατειμενη να κάθομαι στον καναπέ.-Τιποτα απλώς έγινε κάτι που με τάραξε λίγο εχθές το βράδυ.-Τι?Πες μου.-Να,τις τρεις το βράδυ χτύπησε η πόρτα και ήταν ένα αγοράκι χτυπημένο με σκισμένα χειλη.-Και τι σε τάραξε?-Μην διακόπτεις για να μάθεις.-Καλα σορι συνέχισε.-Ηταν αυτό το αγόρι που σου είπα και επειδή δεν έβλεπα καθαρά καθώς σκούπιζα τα μάτια μου εξαφανίστηκε.-Και εγώ πρέπει να σε πιστέψω??Εκείνη την στιγμή μου ήρθε να τον βάλω κάτω και να του χτυπάω το κεφάλι στο πάτωμα.Αλλα εχε χάρη που τον αγαπώ.-Φυσικα να με πιστέψεις.Αν δεν με πιστεύεις κάτσε εδώ για καμία βδομάδα μήπως ξαναχτυπήσει η πόρτα τότε θα ανοίξεις εσύ.-Οκ.Παω να πάρω τα ρούχα μου από το σπίτι.Φφφ πέρασε μια ώρα και ακόμα να έρθει.Εγω να έχω τρελαθεί από την αγωνία μου.Ακουσα το σταθερό να χτυπάει και έτρεξα να το σηκώσω.....