Angelic Touch

Κεφάλαιο 1

•Τα πρώτα κεφάλαια (1-22) είναι απαίσια, το ξέρω. Ήμουν μικρή.
•Enjoy it.
•Καλά, όλη η ιστορία κριντζ είναι αλλά έχει συναισθηματική αξία για εμένα οπότε λοβ ιτ<3.

Ο πρωινός ήλιος έλουσε το δωμάτιο. Έδιωξα το πάπλωμα από το σώμα μου και σηκώθηκα κουρασμένα.

Πήγα στο μπάνιο και έβγαλα τα ρούχα μου. Μπήκα στη μπανιέρα και ρύθμισα το νερό στο κρύο. Άφησα το νερό να τρέξει στο σώμα μου.

Όταν τελείωσα, ντύθηκα και βγήκα έξω. Περπάτησα στο διάδρομο και κατευθύνθηκα στο σαλόνι.

"Επιτέλους, κορίτσι μου" αναφώνησε η Άννα Μαρία και πήρε την τσάντα της από τον καναπέ.

"Αντε θα αργήσουμε" φώναξε η Μαρία και άνοιξε την πόρτα.

Ξεκινήσαμε να περπατάμε ώσπου φτάσαμε στο στην εξώπορτα του Πανεπιστημίου. Σταθήκαμε για λίγο εκεί μέχρι να επεξεργαστούμε τον χώρο.

"Θα μπούμε ή θα το κοιτάμε για πολύ ώρα ακόμα;" είπε η Σίσσυ και έκανε ένα βήμα μπροστά.

"Ναι, πάμε" είπα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

Κάναμε μερικά βήματα στον προαύλιο χώρο. Κοιτούσα το κτήριο με τα χιλιάδες παράθυρα. Φαινόταν παλιό. Οι σοβάδες στους τοίχους είχαν ξεκολλήσει ελάχιστα και ρογμές από σεισμούς κάλυπταν κατά μήκος τον τοίχο γύρω από την κεντρική πόρτα.

Άνθρωποι που μόλις είχαν ενηλικιωθεί με σακίδια πλάτης και χαμένα βλέμματα. Άλλοι πιο μεγάλοι με μούσια και χαμόγελα κουρασμένα. Σχεδόν όλοι κρατούσαν στα χέρια τους ένα χάρτινο ποτήρι με καφέ.

Γύρισα το κεφάλι μου προς τα δεξιά, ενώ συνέχιζα να παρακολουθώ τα αγόρια και τα κορίτσια που βρίσκονταν εκεί. Τα μάτια μου στάθηκαν σε έναν από αυτούς. Είχε τα καστανόξανθα, μακριά μαλλιά του πιασμένα σε κοτσίδα στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Οι παλάμες του ήταν βαθιά χωμένες στις τσέπες του παντελονιού του. Μιλούσε με μερικά αγόρια της ηλικίας του. Μπορούσα να διακρίνω τα νυσταγμένα μάτια του.

Έστριψε το κεφάλι του προς το μέρος μου και τα μελί του μάτια καρφώθηκαν στα δικά μου. Ένιωσα τις τρίχες στα χέρια μου να σηκώνονται.

"Μας ακούς;" ρώτησε η Σίσσυ και με σκούντηξε στον ώμο ζητώντας την προσοχή μου.

"Ναι" ψέλλισα και συνέχισαν να συζητούν.

Γύρισα να τον κοιτάξω ξανά.

"Σου μιλάμε" είπε η Μαρία και κούνησε το χέρι της μπροστά από τα μάτια μου.

"Τι είπατε;" ρώτησα και τις κοίταξα μία μία.

"Καλά άσ'το" είπε η Άννα Μαρία και σταύρωσε τα χέρια κάτω από το στήθος της.

"Επιστρέφω σε λίγο" είπα και έφυγα χωρίς να περιμένω απάντηση.

Καθώς απομακρυνόμουν από το πλήθος συγκρούστηκα με ένα ανδρικό στήθος.

"Συγγνώμη" είπα με χαμηλή φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου ενάντια στο φως του ήλιου.

Τα μάτια μας απείχαν μερικά εκατοστά. Τα χείλη του σχημάτισαν ένα σφιχτό χαμόγελο.

"Κωστής" συστήθηκε και μου έδωσε το χέρι του.

Είχε ανοιχτόχρωμο δέρμα. Οι φλέβες στην παλάμη και τον πήχη του ήταν έντονες. Σχημάτιζαν ρυάκια.

"Ιφη" είπα και του έδωσα το χέρι μου.

Ήταν δέρμα ενάντια σε δέρμα. Μόνο μερικά δευτερόλεπτα αρκούσαν ώστε ο ηλεκτρισμός να πάρει τη θέση του αίματος στο σώμα μου.

"Καινούρια;" ρώτησε και κατέβασε το χέρι του δίπλα στο σώμα του.

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Χαμογέλασε αφήνοντας μια σειρά από λευκά δόντια να εμφανιστούν. Ανταπέδωσα και έβαλα μια τούφα από τα μαύρα μαλλιά μου πίσω από το αυτί.