Nur'un İçinde ki Kırıklar

Bölüm 1

Benim bir annem yok artık. Aslında eskiden de olduğu pek söylenemezdi. Annelik maddiyat olmamalıydı ama ben annenin o maddi yüzünü gördüm hep manevi açıdan bir şey görmedim. Tamam çok iyi bir evlat olduğum söylenemez ama ben kendimi düzelteceğim dediğim zaman bana destek olmak yerine bağırıyor çağırıyor bu mu annelik herkesin övdüğü o yüce annelik bu mu herkese iyi davranan anne hani nerede benim niye öyle bir annem yok. Annem bana sarıldığında öptüğünde küçüktüm sanırım en son ne zaman anne şefkati gördüğümü hatırlamıyorum. Annelik yapmadığının farkında olmayan ama anneyim diyen bir kadın ne kadar komik film yapın bunu izlenir. Onun için annelik sadece yemek yapmak temizlik yapmaktı ama benim ondan beklediğim bu değildi. Bir kere sarılsa bir kere öpse geçecekti aslında ama o bağırıp küfür etmeyi tercih etti. Niye böyleydi onun da mı annesi öyleydi sanmıyorum anneannem bana annemden daha iyi davranır sanki onun gerçek kızıymışım gibi. Annemi bir şey mi zorluyordu bunu yapmaya yani ne bileyim böyle olursa daha iyi bir geleceğim olacağını mı düşünüyordu eğer öyleyse yanılıyordu psikolojimi bozup hayattan soğutmaktan başka bir boka yaradığı yoktu. Arkadaşlarımı anneleri öperken belki annesi beni de öper diye bakmaktan başka hiçbir bok gelmiyordu elimden kendi annesi bile öpmeyen şefkat göstermeyen birine bir başkası neden şefkat göstersin ki. Dışarıdan bakınca sorunları olmayan tek amacı diğer insanları mutlu etmek olan biri gibi gözüküyorum ama öyle biri değilim aslında öyleyim diğer insanları mutlu etmeye çalışıyorum ama mutlu değilim her sorduğunuzda iyiyim desem de iyi değilim sadece yalan bir tebessüm sizi kandırmaya yetiyor aptallar. Başlarım aşkınıza da sevgilinize de "Ya sevgilimle bu gün hiç konuşmadık" Lan salak sen hiç aynı evde olup anne demek zorunda olduğun biriyle konuşmamak zorunda kaldın mı annene her ne kadar seslenip anne desende onun sana cevap vermeyişi sen hiç annen cevap vermediğinde anne cevap  ver artık diye ağladın mı annenin karşısında başlatmayın şimdi sevgilinize herkes bir gün gider dediğimde bana kızarlar ama öyle herkes bir gün gider. Anneler bile. Annem küçük kardeşimi daha çok seviyor tamam şimdi diyeceksiniz küçük kardeşini kıskanıyor o iş öyle değil işte. Annem küçük kardeşimi öpüyor anneme yanaşıyorum belki beni  de öper sarılır bir kere diye itiyor beni orada gözlerim dolmasın diye o kadar uğraşıyorum ki küçük kardeşimden de bu yüzünden nefret ediyorum aslında onun bir suçu yok anneme olan bu nefretim kardeşime sıçrıyordu sadece annem benim için telaşlanıyor gibi gözükse de aslında umurunda değilim babam yapsa bunları bana bu kadar koymaz ama anne yani anne lan bu sevgi göstermesi gerekirken hayatımı mahvediyor. Ve insanların içinde iyi davranırken birden eve eve gittiğimizde mutlu oluyorum diyorum ki sanırım düzeldik artık gerçek bir annem var derken birden tekrar kötü davranıyor. Anneme bile güvenmediğim şu hayatta bazı insanlara güvenmediğim de bana tavır yapıyorlar ya sadece gülüyorum lan benim annem bana böyle yapıyor ben anneme güvenmiyorum sana mı güveneceğim. Anneme güvensizliğimin nedeni var tabi ki sırf bunları yaptığı için değil kaç kere gitmekle korkuttu beni ya da yurda vermekle ben o an