Hello. Ako nga pala si Louise Nicole Escueta. Pero mas kilala ako sa tawag na Louise. Uh,masayahin akong tao. Maraming pangarap sa buhay at marami pang iba. Sabi nila,masaya daw akong kasama kasi palatawa daw ako. Well siguro,yun talaga yung alam nila. Yung pagiging masayahin ko. Siguro yun yung nakasanayan nila. Yung palagi akong nakangiti o kaya masaya. Pero,sa bawat ngiting nasa mukha ko,may nakatagong problema,sakit,depresyon,at marami pang iba. Laking pasalamat ko sa mga kaibigan ko kasi kahit papano nawawala yung lungkot na nararamdaman ko kapag nakakasama ko sila :D Pagdating sa kwentong pagibig..hmm..Ayos lang naman kahit papano XD Pero,lagi na lang sawi e. Ganun naman talaga pagdating sa usapang L O V E. Alam niyo kung bakit hindi magkakadikit yang mga letters dyan sa word na yan? Kasi para sa'kin,hindi pa solid yang salitang yan. Daming alam aneh? HAHA. Ganito kasi yun, sa tuwing magmamahal ako,laging nadadaan sa sakit. Kaya minsan,nakakatamad na ding magmahal. Nakakapagod na rin. Mas pipiliin mo na maging mapag-isa kasi alam mo na doon ka sasaya. Pero sa sobrang pagiging mapagisa mo,magmamahal ka na lang ulit. Tapos pag nasaktan naman,mageemote nanaman dyan sa tabi -_- Hanggang sa masanay ka. Masanay na lagi ka na lang nabibigo. Kaya lang naman kasi tayo nagmamahal para magkameron ng inspirasyon sa buhay. Swerte mo na lang kapag yung taong mahal mo,mahal ka rin. Mararamdaman mo na may magaalaga sa'yo,magcocomfort,magpapasaya,at yung taong ipaparamdam sa'yo na espesyal ka. Nakakatuwang isipin na mahal ka rin ng taong mahal mo kasi sa iba,kapag nagmahal sila,hindi sila mahal. Pero,may ibang mga tao na kapag hindi sila mahal ng taong hindi nila mahal ay patuloy pa rin nilang minamahal. Kasi iniisip nila na may konting pagasa pa. Pagasa na maaring mangyari na mahahalin rin sila pabalik </3 At hindi ko rin alam kung bakit bigla bigla na lang ako nag-gawa ng story dito sa Wattpad XD HAHAHAHA.
Uhm,first story ko 'to. hanggang dito na lang muna xD Next time na ulit. Shala! ;)
