KUMA (BİTTİ, DÜZENLENİYOR)

27. BÖLÜM

Sabah başımda çalan telefon sesiyle uyandım. Başım çatlıyordu sanki.
Oda da benden başka kimse yoktu. Demek ki Yiğit gelmemişti hala.
Hala çalmaya devam eden telefona baktım. Numara kayıtlı değildi.
"Efendim"

Ses gelmemişti

"Kimsiniz "

Nefes alıp verişini duyuyordum. Ama cevap vermiyordu kimse artık.
Çok güzel birde telefon sapığımız eksikti başımıza.
Telefonu kapattım yavaş yavaş yatakdan kalktım.
Üzerimi değiştirdim. Hala yavaş yürüsemde düne göre iyiydim. Dışarı çıkıp çocukların odasına gittim. Alya uyuyordu. Dila da yoktu odada. Aşağı mutfağa indim. Funda beni görünce sarıldı hemen .

"Yenge çok özür dilerim. Odana geldim ama uyuyordun. Nolur affet."

"Sakin ol canım sorun yok. İyiyim zaten."    Bir bardak su içtim . Aslında biraz açtım ama yemek istemiyordum. Bardağı tezgaha bırakıp yukarı çıkacaktım ki

"Yenge iyisin demi" dedi Funda

"Funda gerçekten iyiyim kuzum benim. Merak etme üzerim de aşırı yorgunluk var. Malum biliyorsun karnım daki şişlik de daha yeni yeni iniyor. Hadi gel benimle oda da konuşalım."

Funda benimle odaya geldi.

"Sen nasılsın fundacım."

"Yenge iyiyim ben ama okuldakiler matematik öğrenemiyor öğretmen eksiği var çünkü."

"Ya demek öyle. Napıcam ben ya off." Diyip kendimi yavaşça sırt üstü yatağa attım

"Nasıl yani yenge."

"Funda ben çok düşündüm senin 10. Sınıfın neredeyse bitmek üzere zaten 1-2 yıla üniversiteye hazırlanacaksın . Ben de sıkıldım buradan dayanamıyorum artık . Herşey karman çorman bir hal alıyor. Kendi evimi kurmak istiyorum. Yani daha bir çok şey var işte. Buradakileri bırakmayı bende istemem ama işte ruh sağlığım git gide bozuluyor. Seni de alıp İstanbul'a gidelim ne dersin."

"Yenge iyi hoşta abim kabul etmez bence Hele annem hiç izin verdirmez gerçi abim tamam derse iş biter ama .yenge gitmesek olmaz mı"

"Funda sen istersen kal ama beni buna zorlama olur mu . Akşama kadar düşün bana 9 da söyle cevabını."

"Tamam yenge. Ben şimdi aşağı iniyim annem merak eder."

Oda gittikten sonra kendimi yavaşça yatağa bıraktım. Telefonum çalmaya başladı

"Efendim " ve gene cevap yok aman Ne güzel.

"Cevap vermeyi düşünüyor musun "

Telefonu kapattım direk . Yiğit i merak etmiştim. Onu arasam iyi olurdu.
Bir kaç çalmadan sonra

"Efendim Begüm "

"Yiğit iyi misin merak ettim"

"İyiyim merak etme."

Sesi çok kötüydü. Ve yorgun geliyordu. Uyumamış gibi sanki

"Yiğit dün gece de gelmedin"

"Bir sorun mu vardı ."

"Seninle konuşmak istediklerim var akşam gelir misin."

"Tamam gelirim. "

"Tamam . Dikkat et kendine " diyip kapattım. Adamı evine ben çağırıyorum şu saçmalığa bak ya aramasam gelmezdi eminim. Hani bana değer vermiyorsun be adam da çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun. Cidden piskolojim alt üst olmuştu. Herşeye ağlar hale gelmiştim. Şuan yaptığım gibi. Hüngür hüngür ağladım. Ben sana aşık oldum Yiğit Karahan demek istedim yüzüne. Ama sen müsade etmedin be adam etmedin. Ona alışmıştım. O olmadan nefes alamazmış gibi hissediyordum artık. Sakinleştikten sonra aşağı indim .  Funda bana bakıp "yenge annem seni çağırıyor " başımla onaylayıp yanına gittim