Forgotten Love

Κεφάλαιο 4

Το ότι θα γινόταν όλο αυτό σήμερα δεν το περίμενα καν.

Καθώς περιμένω τον αδερφό μου βρίσκομαι εκτός τόπου και χρόνου.Δεν έχω ακόμα συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει.

-Συγγνώμη που άργησα αλλά αποκοιμηθηκα. Λέει όταν έρχεται

Η διάθεσή μου να τον βρίσω έχει εξανεμιστει και απλά κάθομαι σιωπηλή στην θέση του συνοδηγού.

Ξαφνιαζεται,μάλλον επειδή ξέρει τις αντιδράσεις μου.

-Πως πήγε η συνέντευξη? Προσπαθεί να μου πιάσει συζήτηση

-Δεν ξέρω.Θα με ειδοποιήσουν αν με πάρουν. Λέω μονότονα

Η ξαφνική έλλειψη διάθεσης τον βαζει σε υποψίες.

-Τι έπαθες παιδάκι μου έτσι ξαφνικά?

-Είδα τον Στέφανο.Και έκανε πως δεν με ξέρει. Απαντάω θυμωμένη
-Τι βλακείες λες ρε Νεφέλη.Εδώ δεν θυμόταν την ίδια του την μάνα μετά το ατύχημα θα θυμόταν εσένα?

Ορίστε?

-Τι?Ποιο ατύχημα? Έχω μπερδευτεί για τα καλά αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι

Τι έχει γίνει όσο έλειπα?

Ο αδερφός μου με κοιτάζει το ίδιο μπερδεμένος.

-Το ατύχημα που έγινε πριν ένα χρόνο.Κάτσε δεν ξέρεις τίποτα?

Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου ανίκανη να μιλήσω.

-Πριν ένα χρόνο,επιστρέφοντας από ένα μπαράκι που είχε πάει με τους φίλους του τράκαρε με διερχόμενο αμάξι.Ευτυχώς δεν ήταν κανένας άλλος μέσα στο αμάξι εκτός από τον Στέφανο.Όμως χτύπησε άσχημα στο κεφάλι με αποτέλεσμα να μείνει σε κόμμα σχεδόν δυο μήνες.Όταν συνήλθε είχε χάσει την μνήμη του.Οι γιατροί είπαν ότι οι πιθανότητες να επανέλθει η μνήμη του είναι μηδαμινές. Μου εξηγεί περιληπτικά

Έχω παγώσει στην θέση μου.

Δεν μπορεί να συνέβησαν όλα αυτά και εγώ να ήμουν σαν να ζούσα σε διαφορετικό κόσμο.

-Νόμιζα ότι στο είχε πει η μαμά.

Γυρίζω να τον κοιτάξω ξαφνιασμενη με το ίδιο χαμένο βλέμμα.

Φυσικά και το ήξερε!

-Η μαμά έχει γυρίσει σπίτι? Τον ρωτάω και κουνάει καταφατικά το κεφάλι

-Ωραία τότε πάμε γρήγορα σπίτι.

[...]

-Γυρισατε?Είμαι στην κουζίνα,ελάτε! Φωνάζει η μητέρα μου όταν άκουσε τα κλειδιά στην εξώπορτα