》BFF story《 รักครั้งสุดท้าย [END]

2..รักเพื่อน เพื่อนรัก

ร้านอาหาร
ฉันยังรอเธออยู่ที่โต๊ะๆหนึ่งได้สักประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงได้ และแล้วเจมส์ก็มา

"เฮ้ นี้มารอนานรึงยังอ่ะ" เจมส์ถาม
"ไม่นานอ่ะ" ฉันตอบแบบยิ้มๆ

และหลังจากที่เราสั่งอาหารเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เริ่มพูดคุยกับเจมส์

.
.

ฉัน: "เจมส์ แล้วเรื่องสำคัญที่นายนัดเรามาวันนี้คือเรื่องอะไรหรอ"

เจมส์: "เธอพูดก่อนสิ เธอก็มีเรื่องสำคัญไม่ใช่หรอ"

ฉัน: "เออ คือ เราสองคนเคยคุยกันใช่ไหมว่าถ้ามีเรื่องอะไรให้พูดกันตรง แล้วฉันว่าเราว่ามันถึงเวลาที่นายจะรู้อ่ะ คือตลอดเวลาเราไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง จนรอนที่มีผู้ชายมาจีบเราอ่ะ และนายก็ห้ามผู้ชายคนนั้น คือเอาตรงประเด็นเลยนะ เราลอบนายอ่ะ และที่ผ่านมาการกระทำของนาย มันก็ทำให้เราคิดว่านายก็ชอบเราเหมือนกัน เราถึงตัดสิ้นใจมาบอกวันนี่ไง และตกลงนายคิดยังไงกับเราหรอ"

เจมส์: "เออออออ เราขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เธอมีให้เรานะ แต่.......เราไม่ได้คิดกับเธอแบบนั้นอ่ะ เราคิดกับเธอแค่เพื่อน และเราก็ขอโทษนะ ที่การกระทำของเรา มันทำให้เธอคิดว่าเราชอบเธออ่ะ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิมนะ เราไม่ได้ติดอะไร.........เออออออ......แองจี้....แองจี้....เธอโอเคใช่ไหม"

หลังจากที่เจมส์เรียกฉันหลายครั้ง ฉันก็ตื่น
คือฉันไม่เข้าใจอ่ะ ถ้าเขาไม่ได้รักฉัน แล้วเขาจะมามำดีกับฉันทำไม เขาจะมาเป็นหวงหรือเป็นห่วงฉันทำไม ถ้าเขาไม่คิดอะไรกับฉันจริงๆ
หรือทั้งหมดฉันคิดไปเองคนเดียวงั้นหรอ

ฉัน: "เอออ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เราขอตัวก่อนนะ"

เจมส์: "เดียวก่อนสิ จะรีบไปไหนอ่ะ อาหารยังไม่มาเสริฟเลยนะ"

ฉัน: "ไม่อ่ะ ไม่หิวแล้ว ขอตัวก่อนนะ"

ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรที่จะเดินออกมาแบบนั้นและอารมณ์เสียใส่เขา ฉันรู้ว่าฉันผิด ที่คิดไปเอง แต่เป็นใคร ใครก็คิดป่ะ ว่าอยู่ดีๆก็มีผู้ชายมาทำดีแล้วมาทำเป็นห่วงเราเวลามีผู้ชายคนอื่นมาจีบ เอาจริงๆเหอะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่คิดหรอก

ฉันไม่รู้ว่าหลังจากวันนี้ฉันจะมองหน้าเขาติดไหม ฉันไม่กล้าที่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกเสียหน้า รู้สึกเหมือนหน้าแตก หรือทั้งหมดนี้เพราะฉันจะหวังมากเกินไป เพราะสิ่งที่ฉันหวังมันไม่ได้เป็นอย่างที่มันควรเป็น ฉันก็เลยทั้งเจ็บและก็จุก

ในเวลาแบบนี้ ใครน่ะ ที่จะอยู่ข้างฉันจริง
ฉันโพสสเตตัสไม่นาน พี่แดนก็โทรหาฉัน

▪"มีอะไรหรอคะพี่แดน"

"เรานั้นแหละ เป็นอะไรรึเปล่าถึงโพสแบบอ่ะ"

▪"เปล่านิคะ"

"มีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ"

▪"งันตอนนี่พี่ว่างไหมคะ หนูอยากคุยกับใครสักคนนะ"

"ได้สิ งันเดี๋ยวพี่รีบไปนะ"

หลังจากที่พี่แดนมาหาฉันที่บ้าน และฉันก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่พี่เขาฟัง ใครจะไปคิดว่าในเวลาแบบนี้ คนที่อยู่ข้างๆฉันและเข้าใจฉันจริงๆ จะเป็นคนที่ฉันเพิ่งรู้จักในไม่กี่วัน พี่ดแดนเป็นพี่ที่ฉันปรึกษาและคุยด้วยความสบายใจมากที่สุด เหมือนพี่เขาเข้าใจฉันนะ

ฉันกับพี่แดนนัดกันพรุ่งนี้ ว่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะและจะไปดูหนังแก้เครียด
ความจริงพี่เขาก็ดีกับฉันมากเลยนะ ทั้งที่เราก็เพิ่งรู้จักกัน

ตอนนี้ฉันก็คิดอยู่ วันที่ฉันเจอเจมส์ฉันจะทำตัวยังไงฉันจะมองหน้าเขาได้ไหมหรือฉันต้องมองเขาด้วยสายตาแบบไหน ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องวางตัวยังไงในสถานการณ์แบบนี้ ฉันคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา และตอนนี้เราเป็นอะไรกันหรอ สถานะของเรามันคืออะไรหรอ

.........................