killingme||kray

00

Geniş ve oldukça soğuk olan odada hafif bir öksürük sesi duyuldu.

Yifan kafasını kaldırarak, dikkat çekmek isteyen yeni müşterisine baktı. Oldukça gençti, üzerinde lacivert bir takım elbise vardı ve gerginliğini saklamak için ceketinin kenarlarıyla oynuyordu. Korkmuş hareketlerine rağmen gözleri Yifan'ınkilerin üzerindeydi ve yalvarırcasına bakıyordu.

''Ne istiyorsun?'' dedi soğuk bir sesle. Arkasına yaslanarak ellerini göğsünde kavuşturduğunda karşısındakinin yüksek sesle yutkunduğunu fark etmişti.

''Ö-Öldür onu. Ben... daha fazla katlanamayacağım. Lütfen, sadece öldür onu.''

Tek kaşını kaldırarak ilgiyle adama baktı Yifan. Hayır, şaşırdığından falan değildi bu. İnsanlar sürekli ondan birilerini öldürmesini, yok etmesini, yaralamasını veya evini, işyerini kundaklamasını isterdi. Ve Yifan her seferinde, onların bunları isterken nasıl çekinmediğine hayret ederdi. Dışarıda gülüp şakalaştığı insanın içten içe ölmesini diliyorken tüm bunları o sahte davranışlarıyla nasıl örttüklerini merak ederdi.

Hoş, Yifan için sorun değildi can almak. Onun işi buydu. Ve yaparken insanların ne kadar ikiyüzlü olduğunu tekrar ve tekrar görürdü. Onlardan yeniden nefret eder, öldüreceği kişiye de hiçbir acıma göstermezdi.

''Bunu neden yapayım?''

''İstediğin şey para değil mi? Veririm, ne kadar istiyorsan veririm!''

''Sahip olduğun her şeyin yarısını,'' dedi yüzündeki gülümsemeyle. ''Tabii hala istersen.''