Μπορώ μόνο να σε φανταστώ μπροστά στα σκοτεινά μου μάτια να λάμπεις σαν κεραυνός.
Όπως ένα νεφέλωμα που πρόκειται να σχηματιστεί.
Έχω τη μύτη μου κοντά στα σεντόνια γιατί με κάποιο τρόπο αυτό το κενό πήρε τη θέση σου.
Είσαι πολύ μακριά, αλλά υπολ...
Η μέρα ξημέρωσε και όλα όσα έγιναν επανήλθαν στο μυαλό μου κάνοντας με να σκοτεινιάσω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί νιώθω έτσι ενώ αυτό το ήθελα καιρό..
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και η ώρα ήταν δέκα. Τα κορίτσια είχαν φύγει, λογικό. Αφού ξύπνησα ήπια καφέ και χάζευα έξω από το παράθυρο. Σκέφτηκα μήπως πέρναγα από το Πανεπιστήμιο για να δω τα κορίτσια και έτσι έκανα. Ντύθηκα και πήρα το δρόμο για τη σχολή.
Όταν έφτασα εκεί, κοντά στα κάγκελα ήταν εκείνος. Στεκόταν όρθιος με τους φίλους του και γελούσε.. Φαινόταν χαρούμενος και 'γω άθελά μου χαμογέλασα μόνο και μόνο επειδή τον έβλεπα να γελάει. Γύρισε το κεφάλι του και με είδε. Το χαμόγελο μου κόπηκε, το ίδιο και εκείνου. Άρχισε να με πλησιάζει, γύρισα το κεφάλι μου αλλού και έκανα να φύγω όμως τα πόδια μου δεν κουνιώντουσαν. Ήταν πλέον αργά, είχε φτάσει κιόλας στα κάγκελα κρατώντας τα σαν φυλακισμένος.
"Ίφη;" είπε και η ανάσα μου στάθηκε στο λαιμό.
"Γεια σου Κωστή" είπα με ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά.
"Γιατί δεν ήρθες;" ρώτησε και ήταν σοβαρός, ούτε χαμόγελο.
"Με πόναγε το κεφάλι μου αλλά τώρα είμαι καλά" κατάπια "Ήρθα να δω τα κορίτσια, τα είδες; " είπα και άρχισα να τα ψάχνω κοιτώντας πίσω του.
"Εε όχι δεν τα είδα.."
"Εντάξει, θα τις βρω μετά, θα τα πούμε" είπα και του έδωσα το χέρι μου μέσα από τα κάγκελα.
Το κοιτούσε καλά καλά. Μια εμένα, μια το χέρι μου. Είχα παγώσει και άρχισα να τρέμω. Γιατί με κοιτούσε έτσι; Μάζεψα το χέρι μου με βιαστικές κινήσεις και έφυγα, χωρίς να πω κουβέντα. Ένιωθα τα δυο του μάτια καρφωμένα πάνω μου καθώς απομακρυνόμουν.
Δεν έπρεπε να έρθω.. Λες να θυμάται όλα αυτά που έγιναν;
Γύρισα να τον κοιτάξω και ακόμα με κοιτούσε, εκεί που τον άφησα. Αμέσως γύρισα μπροστά το κεφάλι μου και επιτάχυνα το βήμα μου. Ούτε που ήξερα που πήγαινα. Τον άκουσα να με φωνάζει και να με πλησιάζει. Η καρδιά μου είχε φτάσει χίλιους παλμούς το δευτερόλεπτο. Δεν ήθελα να συζητήσω τίποτα από τα χθεσινά, ειδικά μαζί του.
Κάποια στιγμή έφτασα σε ένα τοίχο και βεβαιώθηκα ότι δεν με έβλεπε. Καθόμουν εκεί κολλημένη στον τοίχο ανασαίνοντας γρήγορα. Είχα κατεβάσει το κεφάλι και έκατσα στο πάτωμα τρίβοντας την πλάτη μου στον τοίχο.
Έβλεπα πόδια να περνάνε από μπροστά μου αλλά κανένας δεν σταμάταγε να με ρωτήσει τι έπαθα. Εγώ πάντα θα ρώταγα. Κάποια στιγμή βλέπω δύο γκρι Vans να σταματάνε μπροστά μου. Τα κοίταξα καλά καλά και άρχισα να σηκώνω σιγά σιγά το κεφάλι μου. Και τότε αντίκρισα τα μάτια του. Στεκόταν όρθιος μπροστά μου κοιτώντας με, το ίδιο έκανα κι εγώ. Κοιτιόμασταν για ώρα. Ένιωθα λες και κοίταζα ουρανοξύστη.
"Θα με κοιτάς για πολύ ώρα ακόμα;" είπα και κατέβασα το κεφάλι μου.
Κοίταγα πάλι τα παπούτσια του. Έσκυψε και εγώ σήκωσα το κεφάλι μου να τον δω. Πάλι καθόμασταν έτσι, απλά κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο.
"Τι θα γίνει ρε Κωστή;" είπα και κατέβασα πάλι το κεφάλι μου.
Δεν ξέρω πως κατάφερνα να είμαι τόσο ξινή. Γύρισα πάλι να τον κοιτάξω.
"Προσπαθώ να καταλάβω τι έχεις" είπε και ακούμπησε την παλάμη του στο γόνατο μου.
"Δεν έχω κάτι" απάντησα κοφτά.
"Θυμάσαι τι έγινε χθες έτσι;" ρώτησε και παραλίγο να πνιγώ με το ίδιο μου το σάλιο.
"Χθες; Τι έγινε;" ειπα και απέφυγα να τον κοιτάξω.
"Πλάκα κάνεις. Δεν θυμάσαι;" ρώτησε και τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν.
"Εεε όχι, είχα πιει πολύ, τι έγινε;" ρώτησα και κατάφερα να σταθώ στα μάτια του.
Το έπαιζα πολύ αδιάφορη. Δεν ξέρω πως το κατάφερνα..
"Να σου πω τότε" σταμάτησε για λίγο "Ή μάλλον να σου δείξω"
Με κοιτούσε βαθιά. Έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου και άρχισε να με πλησιάζει κοιτώντας μία τα χείλη μου και μία τα μάτια μου. Η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά, μισάνοιξα το στόμα μου. Το ήθελα όσο τίποτε άλλο. Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στα χέρια του ή στα χείλη του στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τότε το ένιωσα. Ένιωσα την καυτή του ανάσα και το στόμα του ακούμπησε το δικό μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ήταν όπως ποτέ άλλοτε. Οτι καλύτερο έχω νιώσει ποτέ. Είχε μια γεύση φράουλας και ζεστού πρωινού καφέ. Λάτρευα αυτή τη γεύση. Δεν ξέρω για πόση ώρα φιλιόμασταν αλλά ήταν τα καλύτερα δευτερόλεπτα της ζωής μου. Φαινόταν σαν να μην ήθελε να σταματήσει να με φιλάει, το ίδιο και εγώ. Έπρεπε όμως να αναπνεύσουμε αλλά δεν με ένοιαζε, άμα πέθαινα θα πέθαινα με τη γεύση του. Όμως κάποιος τον φώναξε. Όχι γαμώτο ποιος μας τη χαλάει πάλι; Σταμάτησε το φιλί και γύρισε να κοιτάξει. Ήταν μια κοπέλα, κοντή αρκετά αλλά όμορφη, με μακριά καστανά μαλλιά.
