I LOVE YOU, TILL MY LAST BREATH [Book 2 KNMKA]

16

AUTHOR

Nagsimulang dumilim ang paligid hanggang sa tuluyan ng magpaalam ang araw at lumitaw ang liwanag ng buwan at kinang ng mga bituin.

mabigat ang pusong tumayo si luhan mula sa pagkakaupo at naglakad upang kumuha ng taxi. 

habang nasa biyahe ay binuksan ni luhan ang cellphone nya. napangiti na lamang sya ng makita ang wallpaper nya. sa litrato ay nakangiti silang tatlo. sya, si haowen, at si sehun. nasagitna nilang dalawa si haowen habang parehas silang nakayakap sa paslit. 

hindi nya akalain na sa muling pagkakataon ay magkakaroon na naman ng lamat ang pamilyang pinaghirapn nilang muling buuin.

"nandito na po tayo~"

bumalik sa reyalidad si luhan ng marinig ang boses ng driver.

agad nyang pinunasan ang mga luhang pumatak at nagbayad. 

pagkalabas nya ng taxi ay tumingin muna sya sa labas ng bahay nila, huminga ng malalim at nagpaskil ng isang ngiti sa kanyang mga labi bago buksan ang pintong nasa harap nya.

pagpasok nya ay nakita nya si sehun na palakad lakad sa sala habang umiiyak si haowen sa sofa.

nang mapansin ng batang paslit ang prisensya nya ay agad itong napahinto sa pag-iyak at dali daling tumakbo sa kanya na naging dahilan ng paglingon sa kanya ni sehun.

sinalubong nya ng yakap si haowen.

"why are you crying?"-luhan asked.

haowen cant even uttered a word because of his tears. luhan quickly wiped his sons tears away.

lumapit naman sa kanila si sehun ng may ngiti sa mga labi.

"akala ko kung anong nangyari sayo love. nag-alala ako"-sehun said.

luhan gave him a bitter smile. pagtingin lang sa mga mata ni sehun ay pakiramdam ni luhan maiiyak ulit sya kayat ibinaling na lang nya ang tingin kay haowen.

"i--i tho-thought you-yuou'll leave us eomma"-sumisinghot singhot pang sabi ni haowen kay luhan.

"that will never happen, baby"-luhan said and gave his son an assuring smile.

"kumain na ba kayo?"-tanong ni luhan.

umiling iling ang kanyang mag-ama. luhan chuckled.

"wag mo kaming tawanan! hindi na kami nakakain dahil sa pag-aalala sayo, hindi mo pa sinasagot ang mga tawag ko!"-nagtatampong sabi ni sehun.

"im sorry ahaha, halika na at magluluto ako ng pagkain"-pagyaya ni luhan.

nagtungo silang kusina at pina-inom muna ni luhan ng tubig ang anak upang kumalma.

nagluto na lamang si luhan ng adobo since madali na lang naman itong lutuin kaya't nakakain din sila agad. 

pagkatapos kumain ay pinagbihis na ni luhan si haowen ng pangtulog upang patulugin.

"eomma, hindi mo naman kami iiwan diba?"-haowen asked luhan with his sparkling eyes, full of innocent.

"ofcourse! nandito lang si eomma~ kahit masakit, titiisin ko...wag lang masira ang pamilyang ito"

tinapik tapik ko ng mahina ang dibdib nya hanggang sa makatulog na sya ng mahimbing. dahan dahan akong umalis sa kama nya at lumabas ng kwarto.

pagpasok ko sa kwarto namin ni sehun ay nakahiga na sya sa kama suot ang boxer short nya lang habang hawak hawak ang cellphone at nakakunot ang noo.

tumabi naman ako sa kanya na naging dahilan ng paglapag nya ng cellphone nya sa bed side table sabay harap sakin.

"san ka nanggagling?"-tanong nya agad saakin.

"uhm, sa..."

f*ck!! wala akong ma-isip na palusot!!

nakataas naman ang isang kilay ni sehun habang hinihintay ang sagot ko.

"sa coffee shop~"-f*ck! so lame luhan!!

"and bakit di mo sinasagot ang tawag ko? saka bat di ka manlang nagpaalam saakin? anong ginagawa mo dun at bakit ka inabot ng ganitong oras?"-sunod sunod na tanong ni sehun.

"tumawag kasi sakin yung pinsan kong si chen, gusto nya daw makaipagkita asap so hindi na ko nakapagpaalam sayo kanina at dumeretso na at kaya naman hindi ko nasasagot ang tawag mo dahil business matters ang usapan namin, i have to be professional"-pagsisinungaling ko.

napatango tango na lang si sehun.

"sehun"-banggit ko sa pangalan nya habang nagkakatitigan ang mga mata namin.

is it me or his eyes looked at me with guilt??

"do you love me?"

the question that lingers in my head since earlier.

matagal bago sya makasagot at magpaskil ng ngiti sa kanyang mga labi.

"i love you, i do luhan. why are you even asking me that?"-sehun answered then quickly kiss me on the lips but i just stay still.

with teary eyes, i still manage to smile.

"as long as you love me, i can endure anything sehun... i love you"

nangunot ang noo ni sehun sa mga sinabi ko.

"why are talking like that?"-tanong ni sehun saakin.

umiling iling ako at niyakap sya ng mahigpit hanggang sa bumigat ang talukap ng mga mata ko at tuluyan na akong lamunin ng antok.

=======================================================

SHORT UD!~ kadugtong lang kasi talaga sya ng chapter 15 ahaha. KEEP READING AND SUPPORTING GUYS! <3