First Love / M Y G

29

''Yoongi yürek mi yedim sen!'' diye bağırırken Yoongi'nin şirketin çatısına, çıkmış haline gülümsüyordum. Burda ne işimiz mi vardı, bende bilmiyordum.
Yoongi sadece kolumdan çekiştirip bizi buraya çıkartmıştı. Gerçekten aşağı bakmak insanı ürkütüyordu ama Yoongi yanımda olduğu sürece çok fazla korktuğum söylenemezdi.
Yoongi'nin arkasından, ona doğru yavaşça ilerledim ani bir hareket bile bizi ölüme bırakabilirdi. Yavaşça arkasına geçip kollarımı beline sardığında bir anlık titrediğini hissetmiştim gerçekten korkmuş olmalıydı haklı olabilirdi 25 katlı, bir binanın çatısında en uçtaydık.

''Korktun mu?'' dediğimde yüzümü, Yoongi'ye çevirdim mükemmel gülüşünü gösterdiğinde yanağına ufak bir öpücük bıraktım.

''Ne demezsin Eun Hee, nasıl korktum.'' dediğinde sırıtmıştım. Evet korkmuştu. Normalde her şeyden korkan bir adam olmadığı için, bu hallerini yakalamak beni eğlendiriyordu o da bunun farkında olduğu için buna izin vermemeye çalışıyordu ama ne yapayım işte fazla sevgimden oluyordu.

''Seni çok seviyorum.'' diyip yanına oturdum başımı omzuna koyduğumda ellerini omuzlarıma koydu ve yavaşça okşamaya başladı.

 Ne güzeldik biz.

''Bende seni çok seviyorum Eun Hee, kimseyi sevmediğim kadar.'' 

''Hep böyle kalalım olur mu?''

''Saçmalama.'' dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.

''Ne?''

''Sorman saçma manasında güzelim. Hep beraber kalacağız, hep böyle.'' 

''Oh.'' dediğimde sırıttığını gördüm ve karnına yumruğumu geçirdim. 

Acıyla inlediğinde, bende onun az önce sırıttığı gibi sırıtıyordum.

''Gidelim Yoongi, sıkıldım.''

''Gidelim bebeğim.'' derken hala karnını okşadığını gördüm. Vicdan azabıyla, gözlerinin içine baktığımda o da bana odaklandı.

''Özür dilerim, çok acıdı mı?'' dediğimde gülümsedi.

''Öpsen geçer.''

''Off.''

''Ne var sanki öpeceksin bir kere.''

''Karnını mı?''

''Evet bebeğim.''

''İyi, madem.'' diyip gülümsediğimde şaşkınlıkla bana baktı sanırım daha uzun bir süre itiraz edeceğimi düşünmüştü.
Karnına ufak bir öpücük kondurduğumda şaşkınlıka bana baktı ve beni kucağına alarak koşmaya başladı. Ne yaptığına anlam veremediğimden kahkahalar eşliğinde çığlık atıyordum. Yoongi'de çığlık atmaya başladığında kahkalarımız birbirine karışıyordu.
Umarım düşmezdik.
-
Eve geldiğimizde, ilk işim kendimi yatağa atmak olmuştu o kadar çok yorulmuştum ki Yoongi'nin kokusuyla mayışıp mükemmel bir uyku çekmeye ihtiyacım vardı. Tabi önce Yoongi'ye yemek hazırlamam gerekiyordu. 

''Aç mısın?'' diye sorduğumda hevesle başını salladı gülerek buz dolabından bir şeyler çıkartmaya başladım. Memnuniyetle beni izliyordu.

Bir hararet yemek yapmaya çalışırken belime değen el ile nefesimin kesildiğini hissettim. Yoongi'nin bana her dokunuşu nefesimi yitirmem için iyi bir sebepti. Diğer elini de belime yerleştirdiğinde gerçekten ölecek gibiydim elimde ki kaşığı tezgaha yavaşça bıraktım. Bu sırada da Yoongi belimi iyice kavramıştı. Başını omzuna yasladığında ellerimi geriye doğru kaldırıp ipeksi saçlarını okşadım. 
Hiç beklemediğim bir anda beni kendine döndürdü. Nefeslerimiz birbirimizin yüzüne çarparken utançla başımı yere eğdim.

''Utangaç meleğim yine iş başında.'' diyip sırıttı.

''Hayır ya ne utangaçlığı!'' dediğimde yüzünde ki sırıtış daha da genişledi.

''Hadi ama, Eun Hee.'' dediğinde anlamazca, ona baktım. Ben boş bakışlarımı ona sunarken birden bire dudaklarını boynuma, gömdü. Ellerimi yavaşça kaldırıp kalbimin üstüne koydum. Bu kadar hızlı olması normal değildi. Yoongi'nin elini alıp kalbime götürdüğümde hala dudakları boynumla uğraşıyordu.
Elini kalbimin üstüne koyup bastırdığımda dudaklarını boynumdan çekip gözlerimin içine baktı. İlk defa bu kadar içten bakıyordu bana.
Hiç olmadığı kadar.

''İyi ki varsın her şeyim.'' dediğinde gülümsemem o kadar büyümüştü ki suratımın halini merak ediyordum.

''Sende iyi ki varsın hayatımda başıma gelen en ama en güzel şey.'' diyip ona sıkıca sarıldım. 

O da bana sarıldığında kulağıma fısıldadı:

''Boynunla olan davam, bitmedi.'' 
Kızardım!
Utanmıştım, işte.
Ufak çaplı bir kahkaha attığımda sırıtmıştı.

''Her şeyim, senin.'' diyip dudağının, kenarına bir öpücük kondurdum.

''Peki öyleyse.'' diyip beni yine, kucağına aldığında kahkaha atıyordum.
Bu güzel anlar, hiç bitmemeliydi.