SARM'ÂŞIK

-7-

Arabaya bindiğimde önde oturan kağana kötü bakışlar yolladım. Bana karşı tatlı tatlı gülümsediğinde sinirlerim daha çok bozulmuştu.
Mesut amca hiç oralı olmadan arabayı sürmeye devam ediyordu.

Okulun önüne geldiğimizde hepimiz birlikte arabadan indik ve okula doğru ilerlemeye başladık. mesut amcaya dönüp
" Ben sınıfıma gitsem iyi olacak, ders başlamak üzere." dediğimde, mesut amca gülümsedi. "Tabi kızım, görüşmek üzere." ben de gülümsemesine karşılık verip kağana kötü kötü baktım. cidden bir de bu eksikti başıma.
Hızlı hızlı sınıfıma girdim. İlk ders matematikti. kendi kendime ilk derse matematiği koyan kimse ona sövmüştüm. Sınıfa girdiğimde Elif tabi ki de uyuyordu. şaşırmamıştım. her zamanki gibi uyanması için kafasına vurdum. Homurdanarak kafasını kaldırdı.
"Ne vuruyosun kızım! zaten çok uykum var."
"Bunu görebiliyorum." diyerek kıkırdadım. derse giriş zilini duyduğumda kendimi yere atmak istedim. Matematiği gerçekten sevmiyordum. Sırama oturup önüme bir defter açtım ve hocanın gelmesini bekledim. Canım sıkılmıştı. Elife döndüğümde horul horul uyuduğunu gördüm. kendimce öfleyim elini çeneme koydum. onu uyandırmak istemiyordum. Eminim dün yine bütün gece oyun oynamıştır diye düşündüm. Tam bu sırada hoca sınıfa girdi. Be girdiği an ders işlemeye başladı. Ahh! ağlıyıcaktım gerçekten. Sabah sabah hiç çekilmiyordu
                                                  ———
Dersin ortalarına gelirken artık beynim sulanmıştı. Ne derse odaklanabiliyordum ne de soruları çözebiliyordum. Aklımda kağan vardı. Gerçekten! neden aklım ondaydı ki? hemen kendime geldim ve dersi dinliyormuş(!) gibi görünmek için tahtaya baktım. O anda sınıf kapısı açıldı. Tam ders kaynayacak diye düşünürken sınıfın içerisin müdür girdi, ardından da kağan. Hayat benimle dalga geçiyor olmalıydı. Şaka mı bu? Aynı okula gittiğimiz yetmiyormuş gibi bir de aynı sınıfta mı olacaktık? içimden kendimce herkese sövüyordum
Müdür
"Evet çocuklar, bugün sınıfınıza yeni bir öğrenci geldi. İsmi kağan, onunla iyi anlaşın." deyip sınıftan ayrıldı. Gül hoca
"Hoşgeldin kağancım, boş bir yete oturabilirsin." olanları ağzım açık bir şekilde izliyordum. ağlamak istiyordum. Kağan tam da arkamızda olan boş sıraya oturdu. yanımda elif olduğu için şükürler ediyordum. arkamı dönüp kağana çıkıştım
"neden bizim sınıftasın ya?" kağan ukalaca bana döndü
"ne bileyim ben? müdüre sor." dedikten sonra göz kırptı. Bu çocuğun yaptığı bütün haraketler mi itici olurdu?
Ona sinirle bakmaya devam ederken zil çaldı. Ve Kağan yerinden kalkıp hızlıca sınıftan çıktı. çıkarken gülümsüyordu. Yerimde tepinesim geldi o an. Çok sinirlenmiştim. Ama yapacak bir şey yoktu..

DİĞER BÖLÜM DAHA UZUN OLACAK. BU ÇEREZLİK. İYİ OKUMALAR💚