Yola çıktığımda hayatımı yine gözden geçirdim. İçimden küfür ederken aklımda sadece bir soru vardı "neden ben??"Aslında cevap belliydi yani sanırım. Bunların hepsini hayatıma ben çekmiştim. Küçüklüğümden başlıyacağım. Daha 1. sınıfta herkes çiçek böcek resmi çizerken ben kan ve kafası kopuk çöp adamlar çiziyordum. 2. sınıfta herkes bulutları bebeğe,kaplumbağaya benzetirken ben hayaletlere benzetirdim. 3. sınıfta katillerin hayatlarını araştırmaya başladım. Bu bende bağımlılık yaratmıştı. Artık hayattan kopmuştum. Yaşıtlarım gibi değildim. Annem,babam ve öğretmenlerim benim için endişeleniyorlardı. 5. sınıfta geceleri uyamaya başladım. Bunun sebebi kabuslardı. 6. sınıfta hayal görmeye,7. sınıfta olmayan ölülerle konuşmaya başladım. Buna rağmen derslerimin iyi olması herkesi şaşırtıyordu. Ancak bu olayların hiçbiri yakamı bırakmadı;hayatım boyunca. Şimdi de bunun acısını çekiyordum. Belki bu 5. sınıfta gördüğüm o rüyalardan biriydi ve birazdan uyanacaktım.
Birden arabadan gelen sesle firene asıldım. Galiba bir şeye çarpmıştım. Şeye hmm bir insana! Artık bana hiçbir şey anormal gelmiyordu sanki kıyamet kopsa gülecektim.
Aşağı indim adamın şah damarıma elimi koydum. Yaşamıyordu. onu almadan arabama doğru ilerlemeye başladım. Dikiz aynam yamulmuştu.Düzeltirken aynadam yüzünün yarısı neredeyse parçaknmış olan çarptığım adamı gördüm. Tamam kıyamet kopsa belki gülerdim ama buna asla! Korkudan ölücemm soğuk ellerinin boynuma sıkıca dolandığını anımsar gibiyim sonra bayıldım ve kendimi arabanın 1-2 metre gerisinde onunla yan yana yatarken buldum..
