minniegi:
Canavar olmak istemiyorum.
Fakat, birkaç gündür buradayım.
Çok içiyorum, şimdi seni istiyorum.
Aklımdan seni çıkaramıyorum.
chimhasjam:
beni istemek için geç kaldın
seni tanıyorum
son ana kadar hep durup izliyorsun
iş işten geçti ve ben şu an mutluyum
minniegi:
Bir şeyler anlayan ya da yalan söyleyen biri ben olmayacağım.
Eğer dinlemeyeceksen, hayır...
Ben canavar değilim, hayır.
chimhasjam:
kesin öyledir
hem beni ne kadar tanıyorsun ki
minniegi:
Jimin, seni çok iyi tanıyorum.
Senin de beni iyi tanıdığını düşünüyorum.
chimhasjam:
sen değiştin
seni tanımıyorum
beni tanıdığını da idda edip durma
minniegi:
Sen noktalama işaretlerini sevmezsin,
cümleye büyük harfle başlayınca diğerlerine haksızlık olduğu için elinden geldiğince hepsini küçük yazarsın,
bazen pamuk şeker yiyemediğin zaman krize girer huysuz bir yaşlı dedeye dönersin,
yağmuru hiç sevmez ama ıslanmaya bayılırsın,
senin için yolun sonunda elde etmek istediğin bir şey varsa her şeyi basamak olarak kullanabilirsin,
gülüşünü sevmezsin ve bu yüzden tombul ellerinle onu gölgelemeye çalışırsın.
Hala salıncakta sallanmaya bayılıyorsun ama fazla sallanınca miden bulanıyor.
Senin zaafın ilgi ve şefkat Jimin.
Ceketinin cebinde hep peçete taşırsın çünkü zamansız bir yerde burnunun akıp seni rezil etmesinden korkuyorsun.
Küçücük bir çocuk gibi ağlayıp iki dakika sonra yetişkin gibi kararlar alabilirsin.
Çok çabuk aldanıp kanıyorsun şefkatli kollar gördüğün zaman.
Kolay güvenmiyorsun.
Fark etmeden çok sağlam kalp kırıyorsun ama fark etsen üzüntüden ölecek kadar hassassın.
Jimin inan bana daha yüzlerce şey sayabilirim...
chimhasjam:
(Görüldü)
minniegi:
Ben de öyle düşünmüştüm.
Ama ne var biliyor musun?
(Yazıyor...)
Neyse ,iyi geceler.
Yoongi telefonunun not kısmına eli titreye titreye yazdığı mesajı göndermekten vazgeçmişti. Çünkü bu sadece işleri yokuşa sürmekten başka bir şey değildi. Jimin şu an keşke onu engellese ve bir daha lanet numarasına mesaj atmamasını söyleseydi. Öyle bir kırsaydı ki Yoongi'yi, bir daha ona mesaj atmayı geç suratını görmek bile istemeseydi. Çünkü Yoongi'nin buna ihtiyacı vardı.
Ona ılımlı davranmasa da Jimin nefret ettiği biriyle konuşmazdı. Bunu en iyi Yoongi biliyordu ki bu da Yoongi'nin istemediği bir yerlerde-kalbinde- umudun yeşermesine yol açıyordu.
Umut zehirliydi. Yoongi ise zehiri onun bedenine salan çocuktan acizce panzehir dileniyordu sessiz çığlıklarla.
Duyan yoktu. Yok olduğunu bildiği için yazdığı ama bir türlü göndermediği mesajları silmeden önce hepsini tek tek okuyup içindeki harflerin sayısı kadar gece boyu müzik dinledi.
Ben, her gün kesintisiz sana pamuk şeker alıp istediğin harfleri büyük istediğini küçük yazabilirdim.
Belki yağmurda şemsiyen olamam ama yağmurlu havalarda seni uyarabilirdim.
Sen salıncağa çocuksu bir sevinçle oturunca seni sallayabilirdim. (Merak etme seni hızlı sallamazdım, midenin kötü olmasını istemiyorum.)
İstediğin kadar sana şefkatle sarılabilirdim.
Senin yerine cebine peçeteni ben yerleştirilebilirdim.
Güldüğün zaman muhteşem gülümsemeni görmek için yüzüne kapattığın ellerini çekilebilirdim.
Bana güvenebilirdin.
Senin gözyaşlarını silebilirdim her bir göz kapağını öperek.
Kimseye kanmana izin vermezdim.
Ah, fark ettiğim bir şey var.
Beni zaten basamak olarak kullandın.
Beni fena parçalara ayırdın.
Notlar silinsin mi?
Evet/Hayır
Notlarınız silindi√
xxx
ŞİMDİ OKUDUĞUN
songs that i want you to hear | yoonmin
Fanfiction[semi-texting] Yoongi, ne zaman dinlediği şarkı ona Jimin'i hatırlatsa içinde büyüyen şeyi üstünde kocaman 'Jimin'e hissettiğim ama onun bana hissetmedikleri' kavanozuna tıkardı. Bir gün sabah kalktığında bu kavanozun kapağını aralık bıraktı ve sade...
