Ο δρόμος για την χώρα του ποτέ

Κεφάλαιο 1

Τα αίματα έσταζαν στο πάτωμα, τα χέρια του ήταν δεμένα σε μια ξύλινη καρέκλα, τα χέρια μου κόκκινα, η γωνιά του μαχαιριού... κόκκινη. Οι κραυγές ακούγονταν παντού και ταυτόχρονα πουθενά. Μεγάλη απόσταση από τον πολιτισμό. Συνέχιζε να φωνάζει βοήθεια. Με κούρασε.. Έπιασα το σίδερο, το σήκωσα στον αέρα και..

___________________________________
ΜΠΑΜ
Άνοιξα τα μάτια μου. Η μητέρα μου είχε μόλις μπείτε στο δωμάτιο μου. "Σήκω θα αργήσεις πάλι." "Καλώς". Σηκώθηκα από το κρεβάτι και είδα τον πατέρα μου να περνάει έξω από το δωμάτιο. Τς... Κατέβηκα τις σκάλες και έκατσα για πρωινό. Έξω έβρεχε. Άκουσα βήματα, κάποιος πλησίαζε την κουζίνα. "Καλημερα" μου είπε με την πρωινή φωνή του. Δεν τον κοίταξα καν. "Είπα καλημέρα". Σήκωσα σιγά σιγά το κεφάλι μου και τον κοίταξα αρκετά ώστε να πάρει το "μήνυμα". Ξανά κοίταξα το φαγητό μου. Σήκωσα το κουτάλι και λίγο πριν φάω την πρώτη κουταλιά ένιωσα ένα κρύο πόνο στο σβέρκο μου. Έπεσα στο πάτωμα και τον κοίταξα. "Όταν σου λέω καλημέρα θα μου απαντάς" Σηκώθηκα και τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη. "Να σου θυμίσω γέρο ότι σήμερα γίνομαι ενήλικας. Για αυτό τον λόγο κόψε τις πολλές μαλακίες γιατί δεν κανείς πια εσύ κουμάντο". Με κοιτούσε άναυδος. Έπρεπε κάποτε να του βάλω ένα μάθημα. Από μικρός μου ήμουν έτσι μου συμπεριφερόταν. Όλο μες την πίεση με είχε. Αλλά όχι πια. Τώρα έγινα ενήλικας. Γύρισα και βγήκα από την κουζίνα. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και άλλαξα ρούχα. Καθώς άλλαζα άκουσα φωνές από κάτω. Τσακώνονταν πάλι. Μόνο που τώρα θα υπερασπιζομουν την μάνα μου. Άνοιξα την πόρτα όλος νεύρα και κατέβηκα πάλι κάτω. Μόλις πήγα στο σαλόνι τον είδα να την χτυπάει στο πρόσωπο. Πήρα φόρα και τον έσπρωξα με τόση δύναμη που έπεσε πάνω στην τηλεόραση και την έσπασε. "Σου είπα ότι δεν κανείς πια εσύ κουμάντο" "Τώρα θα δεις κωλοπαιδο". Σηκώθηκε και μου έπαιξε ένα μπουκέτο στην μύτη. Έκανα ένα βήμα πίσω. Άγγιξα την μύτη μου και κοίταξα το χέρι μου. Αίμα.. ΑΙΜΑ.. ΚΟΚΚΙΝΟ.. Τον έπιασα από τον λαιμό, τον έριξα στο πάτωμα και άρχισα να τον βαράω με όλη μου την δύναμη. Τον χτύπαγα όλο και πιο δυνατά. Κάθε γροθιά μου είχε όλο και πιο πολύ θυμό μέσα της. Αλλά δεν σταματούσα. Η μητέρα μου μου φώναζε.να σταματήσω αλλά όχι. Θα πλήρωνε. Τι.. εκανα.. τον κοίταξα στην μούρη. Του είχα αλλάξει όλη την δομή του προσώπου. Έλεγξα τους παλμούς του. Ήταν εντάξει. Πήγα στην κουζίνα και έπιασα λίγο πάγο και όταν γύρισα του το πέταξα στην μούρη. Πλησίασα την πόρτα και βγήκα έξω σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Στον δρόμο όλο και κάποια παρέα κοριτσιών θα με σχολίαζε, αλλά εγώ δεν είχα όρεξη για αυτά.. ποτέ δεν είχα. Άκουγα μουσική και περπατούσα στον δρόμο. Πλησίασα ένα άδειο παγκάκι και έκατσα. Έβγαλα το πακέτο με τα τσιγάρα μου και άναψα ένα. Πήρα κάτω τον καπνό αργά και μετά τον έβγαλα γρήγορα. Ηρεμισα... Ή και όχι. Μέσα στην απόλαυση μου αυτή ένιωσα κάτι περίεργο. Ένας τύπος στεκόταν απέναντι στον δρόμο φορώντας τίποτα παρά μόνο μαύρα ρούχα και κουκούλα. Δεν του έδωσα πολύ σημασία. Τουλάχιστον μέχρι να καταλάβω ότι.. κοιτούσε εμένα. Όταν κατάλαβε ότι το είδα έβαλε το χέρι του στην τσέπη και κάτι έβγαλε. Το κοίταξε και μετά κοίταξε εμένα. Κατέβασε το χέρι του και άρχισε να με πλησιάζει. Ότι και αν ήταν αυτό στο χέρι του γυαλιζε. Κινητό; Πολύ λεπτό. Κλειδιά; Πολύ μεγάλο. Μαχαίρι;... Μαχαίρι. ΜΑΧΑΙΡΙ. Έπιασα την Τάμτα μου και άρχισα να τρέχω. Δεν έδινα σημασία στο αν είναι πίσω μου απλά έτρεχα. Έστριψα σε ένα στενό και... Αδιέξοδο. Η τελευταία μου ελπίδα ζωής ήταν αδιέξοδο. Τρέχω εδώ και πολύ ώρα θα έχει φύγει μέχρι τώρα.. Γύρισα το κεφάλι μου και ήταν εκεί. Στην μονή έξοδο από αυτό τον στενό ήταν ένας τύπος με ένα μαχαίρι. Κοίταξα γρήγορα γύρω μου. Κάδος.. σκουπίδια... Χρησιμοποιημένες σύριγγες.. Αυτό είναι! Έπιασα μια σύριγγα και έτρεξα προς τα πάνω του. Εκείνος με πολύ εύκολες και χαλαρές κινήσεις απέφυγε την επίθεση μου και..

Άνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν ακόμα στο παγκάκι. Κοίταξα το σώμα μου. Ήμουν σώος και αβλαβής. Κοίταξα στην γωνία και.. ήταν εκεί. Στην ίδια γωνία απέναντι στον δρόμο. Με πλησίαζε. Άρχισα πάλι να τρέχω. Ετρεχα περίπου την ίδια ώρα με πριν. Έστριψα σε ένα άλλο στενό. Στα αριστερά μου υπήρχαν κάτι κούτες. Κοίταξα πίσω. Με πλησίαζε. Χτύπησα τις κούτες και αυτές έκλεισαν τον δρόμο. Αυτό θα τον απασχολούσε για λίγο. Πιάστηκα από μια σκάλα που υπήρχε εκεί και άρχισα να ανεβαίνω. Έφτασα στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος. Έριξα την σκάλα. Πιαστηκα στο πάνω μπαλκόνι και ανέβηκα στον πάνω όροφο. Συνέχισα να το κάνω αυτό μέχρι που έφτασα την ταράτσα. Έκατσα κάτω προσπαθώντας να ηρεμήσω. Τι ήταν αυτό.. πως.. πως δεν είμαι νεκρός.. Κοίταξα την άλλη άκρη της ταράτσας. Η ανάσα μου κόπηκε. Πώς είναι δυνατόν; Σηκώθηκα, πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα γύρω μου. Σίδερα..
Έπιασα ένα σίδερο από κάτω, και του έκανα νόημα να με πλησιάσει. Ξεκίνησε τον δρόμο του προς τα εμένα τρέχοντας σήκωσε το μαχαίρι, αλλά το απέφυγα. Του έπαιξα μια στα πόδια με το σίδερο και έπεσε κάτω. Γύρισε και με μια κίνηση μου γρατζουνισε το πόδι. Σήκωσα το σίδερο στον αέρα και του χτύπησα το χέρι τόσο δυνατά που τι μαχαίρι του έπεσε και με μια γρήγορη κίνηση τον χτύπησα στο κεφάλι. Έπεσε κάτω αναίσθητος. Πέταξα το σίδερο και ξεκίνησα να τον ψάχνω. Οι τσέπες του άδειες.. εκτός από.. Έβγαλα ένα χαρτί από την τσέπη του. "Death". Δεν ήξερα τι σήμαινε αυτό. Γύρισα και έπιασα το μαχαίρι του. Είχε πάνω περίεργα σύμβολα σκαλισμένα. Ήταν αριθμοί. VI.VI.VI. Δεν είχα ιδέα τι σήμαιναν. Έπρεπε να το ψάξω... Ωστόσο υπήρχε παντού μια περίεργη αύρα. Πλησίασα την ακτή της ταράτσας και... Η πόλη.. Η πόλη είχε "καταστραφεί".. Είχε αλλάξει. Σε πολλά σημεία υπήρχαν καπνοί από φωτιά, αλλού κατεστραμμένα κτήρια, άνθρωποι να τρέχουν... "Που είμαι...;" "Καλώς ήρθες μικρέ". Γύρισα και σήκωσα το μαχαίρι προς την μεριά που ακουγόταν η φωνή. "Ήρεμα με αυτό.. μπορεί να χτυπήσεις κανένα." Κοίταξα το μαχαίρι.. Το είχε ακινητοποιήσει με γυμνά χέρια. "Ποιος είσαι!; Τι έχει γίνει εδώ;! Τι έπαθε η πόλη;! Ποιος είναι αυτός;;" "Μια μια η ερωτήσεις μικρέ. Πάμε στο γραφείο μου για να είμαστε και πιο άνετα εε; Αλλά για αρχή.. Καλώς ήρθες.. στην χώρα του ποτέ."