Mr. stranger

CHAPTER 17: the truth

Maaga akong nagising para pumuntang hotel, hindi ako excited sa work kundi dahil excited akong makausap si andrei, kaya dali-dali akong umalis ng bahay. Pagkarating ko sa hotel ay agad akong pumunta sa lobby, dahil dun raw kami magkikita ni andrei. Tinawagan kase ako ni chanel na makikipag usap raw sa akin si andrei kaya na excite naman ako na kinakabahan...this is it, wala ng urungan to. Agad ko namang siyang nakita na nakatayo malapit sa glass window, mukhang malalim yung iniisip, habang papalapit ako sa kaniya hindi ko maiwasang hindi kabahan at kiligin, ang gwapo kase kahit likuran lang nakikita ko, lalo na siguro pag humarap ito, naku po baka himatayin ako...ngunit ng biglang lumingon ito at makita ako ay napatigil ako sa paglalakad at para akong na estatwa, tapos biglang sumakit ang ulo ko at dahan-dahan akong nahilo at nahimatay...

Nagising ako sa ingay na nasa gilid ko, dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at nakita kong nakatayo sa gilid ko si andrei at chanel. Rinig ko rin ang pinag uusapan nila hindi ata nila namalayan na gising na ako...

"Drei, why did you tell her that im your fiance?"

"I need to, i dont have any choice, she still can't remember me."

"But do you think its a good idea to tell her the truth??its been 14 years."

" I know what im doing cha,"

" What if she reject you? Get mad at you?!what will you do??"

" I will accept everything, what i want for now is to tell her the truth, she deserves to know it"

" Hmmff, well just make sure that you will be ok,"

" I will, thank you cha!"

" Your welcome, i have to go now, i still need to pack my things, I'll see you later, and dont forget that your still coming with me, ok?"

"Yeah, i won't forget, I'll settle this first, then, ill follow."

Rinig ko  ang mga yapak ni chanel na umaalis na at ang pagbukas-sara ng pinto. So hindi ako nag a-assume, tama ang hinala ko, si andrei yung batang lalaki na pilit kong inaalala, kanina sa pagkahimatay ko ay biglang may nagflashback na memories sa akin, ibang- iba yun sa mga memories na napapanuod ko sa usb,...

Flashback;

Nasa hide out kami ni kulit, nagbabasa ng komiks,nakapatong yung ulo ko sa balikat niya habang sabay naming binabasa yung comic book. Pero bigla niyang isinara yung libro at humarap sa akin at sinabing,,,

"Kulit, kung sakali bang umalis ako, makakalimutan mo ba ako?"

Nagulat ako dun sa tinanong niya na nagdududa, bakit biglaan niyang naitanong yun?!aalis ba siya? Iiwan ba niya ako? Pero nagpromise kami sa isat-isa na walang iwanan,.

"Syempre hindi, atsaka imposible namang makalimutan kita, eh magkakasama naman tayo palagi diba? Walang iwanan diba?"

Bigla siyang yumuko at dahan-dahang tumingala at tumawa,

" Hahhahah..oo naman, naitanong ko lang kase baka pag may makilala kang bagong mga kaibigan makalimutan mo na ako,."

" Ano ka ba, kahit kailan hinding-hindi kita kakalimutan,promise ko yan."

" Promise ha?!"

"Oo, promise"

Naramdaman kong may humahaplos sa pisngi ko, kaya dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at tinitigan ang mukha ni andrei. Kitang- kita ko ang pag aalala sa mga mata niya, nakangiti na siya at nagtanong kung ok lang ako! Pagtango ang naging sagot ko,,,

"Mabuti naman kung ganun,"

" Pasensya ka na ha! Did i worry you?"

"Actuall yes, but now that your ok im also relief"

" Oo nga pala, marami akong katanungan"

" Sigurado ka bang kaya mo na? Baka naman himatayin ka ulit"

"Kaya ko na, bigla lang talagang sumakit ang ulo ko kanina."

" Ok if that's what you feel, so, what do you want to know?"

Marami akong gustong malaman, simula noong mga araw na magkasama kami, at simula noong iniwan niya ako ng hindi man lang niya  ako hinintay na magising. Bakit ka umalis? Bakit di ka bumalik? Bakit di ka nagpakilala? Bakit mo ginawa lahat yun? Mahal mo pa ba ako hanggang ngayon? Naalala mo pa ba yung sumpaan natin?... Lahat ng ito gusto kong itanong, pero alam ko na may pagkukulang din ako, nangako akong hindi ko siya makakalimutan pero ito ako ngayon, nakalimutan ko siya ni hindi ko man lang napansin ang pagkakahawig nila ni kulit,..

"Bakit hindi ka bumalik??" Itong ang lumabas sa bibig ko, ano ba yan! Anong klaseng tanong to.

" Dahil yun ang tama,"

What?? Anong tama ron?bigla akong nainis sa sagot niya, hindi yun rason eh, ang gusto kong malaman kung bakit?!!!

" Tama? Alin ang tama dun drei??Tama bang iwan mo ako?"

" That was the only thing i can do, ang umalis, at hayaang magkaroon ka ng panibagong alaala,"

"Bakit nga?"

" Dahil hindi ko kaya, hindi ko kayang tanggapin na makakalimutan mo ako, na sakaling paggising mo hindi mo ako maalala, ayokong makita yun sa mga mata mo na nakalimutan mo na ako, "

" Pero kong hindi ka umalis, eh di sana naalala agad kita gaya ng pamilya ko,"

" Isa rin yan sa dahilan kung bakit ako umalis, pinaki usapan ako ng magulang mo na wag na akong magpapakilala sayo, kahit masakit kinaya ko, "

Ginawa ng magulang ko yun? Pero bakit? Bakit kailangan nilang gawin yun? Kung hindi ko pa pinakialaman ang gamit ng ate ko, hindi ko makikita yung usb na naglalaman ng memories namin ni kulit, ang hindi ko lang talaga maalala ay ang pangalan niya at ang iba pa naming pinagsamahan noon.

" Pero nangako ka diba? Na walang iwanan?!"

" Oo, at nangako ka rin na hindi mo ako makakalimutan."

Yun nga lang, ako yung unang nakalimot, kasalanan ko rin.

" But past is past sang,  we need to build new memories,,,"

" What do you mean?"

" We can start again"

" But, your leaving right?, kaya how can we start if your leaving??"

"You heard it?

" Yes, sorry"

" What else did you hear??"

" I heard that chanel is not really your fiance, that you were just lying"

" Yeah, thats true, i wanted to tell you the truth but i was scared, i dont know what will be your expression if you knew"

"Well, i think i would be shock, but still your leaving so why do we need to build new memories right?!

" I wont leave if you say so."

" But, chanel is waiting for you,"

" Yeah, if i fail,! if you say no to me, I'll go, but if you say yes, I'll stay and make new memories with you,"

Oh my G,, anong gagawin ko, hahayaan ko bang magstay siya o hindi? Pero paano si diony? Humihinge yun ng second chance pero si andrei, humihinge ng new memories, kanino ba ako gagawa ng panibagong memories? Doon ba sa lalaking minahal ko at iniwan ako dahil sa ambisyon niya ngunit gustong magbago, dahil mahal niya pa rin ako? o sa lalaking minamahal ako, at minahal ko noon na hanggang ngayon ay umaasa na magkakaroon kami ng panibagong memorya??! Sino sa dalawa???

NAKAKALOKA!!!!