She Came Back

Hoofdstuk 10: De "Viespeukendag"

Na een paar uur nog in bed te hebben gelegen nadat ik voor het eerst wakker werd, ga ik er toch maar eens uit. Het is nu rond negen uur 's ochtends, en volgens mij werd ik om om half zes wakker. Normaal word ik nooit zo vroeg wakker, maar deze keer was het vanwege een of andere droom. Gelukkig vergeet ik dromen altijd snel nadat ik wakker word.

Ik trek wat anders aan en slenter naar de keuken. Op mijn weg ernaartoe kom ik niemand tegen, en daar ben ik blij mee. De ochtendgeur die van de bossen afkomt geeft een fris en vrijwel rustgevend gevoel. Het geritsel van de bomen en geluiden van de vogels op de achtergrond laten je zien hoe levendig maar toch ook rustig een jungle kan zijn.

In Jenava, of waar ik in Jenava mij altijd bevond tenminste, was zulk geluid er nooit. In Vystara hoorde je soms het gehuil van de wind, of de sneeuwstormen, maar dat klonk alleen maar deprimerend. In Falmar, de Black Gate, was er nooit natuurlijk geluid te vinden. Alleen maar mensen om je heen. Soms gaf het me een nerveus gevoel.

Eenmaal in de keuken aangekomen pak ik een brood en snij er een stuk van af. Ik smeer er wat jam op, loop naar de eetkamer, pak daar een stoel van de lange tafel en sleep die mee naar het balkon. Daar zet ik hem neer, neem plaats en kijk uit naar het uitzicht van de stad met de Kantaanse bossen op de achtergrond.

Ik zit gewoon rustig mijn brood te eten wanneer er opeens een roos voor mijn gezicht wordt gehouden. "Wat heeft dit te betekenen?" Vraag ik met een volle mond terwijl ik de roos voorzichtig aanpak. Ik draai me om en zie Diana staan. "Het is vandaag 14 februari!" Zegt ze met een glimlach. Ik frons alleen maar. "En...?" Zeg ik terug, niet-wetend wat ze daarmee bedoelt. "Het is Valentijnsdag!" Roept ze blij. Oh... Dat was ik vergeten. Opeens zie ik het allemaal, de slingers, de rozen, de hartjes... De hele stad is versiert ermee. Hoe heb ik dit alles over het hoofd gezien? "Gadverdamme!" Roep ik met walging en gooi de roos van het balkon.

In Jenava, en vooral in de Black Gate niet, wordt zoiets als Valentijnsdag gevierd. Daarom zag ik ook nooit iets speciaals op de 14e van februari. Tot vandaag dus. Ik ben er dus ook niet aan gewend dat het hier wel gevierd wordt. "Ook een goeiemorgen!" Hoor ik de tweede blije stem zeggen. Ik kijk op en zie dat het Felice is.

Ik sta op en ga naar mijn kamer, ik ben nog steeds boos op haar van gisteravond. Ik besluit om mezelf vandaag te isoleren in mijn kamer. Valentijnsdag is voor mij gewoon een georganiseerde dag speciaal voor klefferige viespeuken. Gelukkig heb ik een goede reden om daar niet mee bezig te zijn: de laatste voorbereidingen. Ik moet nog alleen het laatste gedeelte van de route uitstippelen en dan zijn we eindelijk klaar. Gisteravond was ik zo kwaad geworden dat ik het niet eens meer deze hele missie wilde doen, maar ik ben niet zo iemand die er maar bij de pakken neer gaat zitten. Dat heb ik ook niet gedaan toen ik uit Jenava gedreven werd, dus nu ook niet. Ik heb de draad weer opgepakt ik ga weer aan de slag.

Helaas, niet veel later, wordt er op mijn deur geklopt. "Chief Bart? We moeten praten."

Het is Felice.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fijne Valentijnsdag iedereen! Ik ben eigenlijk ook helemaal niet fan van deze dag, maar het leek mij een grappig en actueel onderwerp om er een hoofdstuk over te schrijven, en hier heb je het resultaat. Het kan natuurlijk ook zijn dat je dit op een andere dag leest dan Valentijnsdag, maar ja dit leek mij gewoon leuk om te doen haha!