Sımsıkı sarıldı,ağladığını ilk defa o gün gördüm ve dedi ki; "Birine bu kadar çok bağlanıp sevme , elbet bir gün gider." Tam iki yıl oldu bu cümleyi kullanalı ve benden gideli.Ne tuaftır ki dönüşü bir daha aynı kapılara çıkmadı. Farklı yollardan aynı şehirlerde karşılaştık sadece.Ve bir merhabayla yetindik. Ne yazık ki kalp kırıldığında heleki ilk o gittiğinde geri gelemeyen çoğu şeyi toparlayıp kaldırıyorsunuz tozlu sandıklara. Size bir şeyler öğreten , hayatınıza çok güzel değerler katan bir insan .Çıkıp gidiyor işte. Ve giderken kalanın hatrınıda sevgisinide elinin tersiyle itiyor adeta. Sizde ise onun yeri değişmiyor ama kırılıyorsunuz içten içe. Yıllar geçiyor birbirinizden habersizce. Bir bakıyorsunuz sabahları beraber edilen dualarda buluşuğunuz günler çok gerilerde kalmış.. İçiniz çekiliyor çünkü yaşadığınız en güzel günler sadece hatıralarınızdadır artık. Düşünüyorsunuz istemsizce, oda hatırlıyor mu diye? Ya da anıyor mu isminizi dostlarına.Yoksa mühür mü vurdu hiç açılmamak üzere anılarına. Her canınız yandığında ona koştuğunuz,başınız
sıkıştında kendinizi onun kollarında bulduğunuz bir rüzgar gibi çarpıyor düşüncelerinize. Diyorsunuz ki keşke keşke başka insanlara karşı yanımda olsaydı .Benim için savaşsaydı. Kırılmasaydık bu kadar .Arayamıyor, her yeltendiğinizde kırıldıklarınız beliriyor gözlerinizde .İçiniz yeniden yeniden çekiliyor. Ama hala değer veriyorsunuz işte.Arayamasanızda, soramasanızda gidemesenizde .En derin hatıra çıka geliyor tutarsızca. Onun en sevdiği ezgi "Arıyorum."Sizinde vazgeçemediğiniz hatta ve hatta hala,dinleyip istemsizce eşlik ettiğiniz. Çoğu şeyi eksik bırakıp gittiğini hatılatıyor sanki. Kırgın olmayı , kızmayı , ama içten içe hep affetmiş olduğunuzu. Bazı insanlar bir sebep için girer hayatınıza ve izler bırakır iyisiyle kötüsüyle. Benimki de öyle derin öyle güzel öyle umutsuz işte...
Seni anmak güzeldi yüreği bana karşı hep temiz olan insan. Ne olursa olsun hayat devam ediyor ve insanlar birbir çıkıyor hayatımdan. Ama üzülmüyorum çünkü hiç kimseyi çok sevip bağlanmıyorum artık.. Ve sen benden giderken yaşayarak öğrendiğimsin. Bir rüzgar gibi gelip kelebek ömrü kadar kaldığımsım yanımda.Telafi edilemez burukluksun içimde.Kısacası dediğin gibi herkes birgün gidiyor işte.En sevilenler bile...
