#1 One-shot: The Man Who Can't Be Moved
13 months na ang nakakaraan. Nandito parin ako sa dati nating antayan. Walang nagbago. Araw-araw pa rin akong pumupunta dito, nagbabaka-sakaling nakabalik ka na. Araw-araw para pa ring lalabas ang puso ko sa sobrang kaba. Sa sobrang tahimik, naririnig ko na ang bawat pag-tibok nito. Nasaan ka na ba? Ang tagal ko ng naghihintay sa'yo. Babalik ka pa ba?
**
"Tom pare, san ka? Uuwi ka na?" tanong sakin ng kaibigan ko habang nag-aayos ako ng gamit.
"Hindi pa, may dadaanan pa ko e." kita ko namang nagkamot sya ng ulo, problema nito?
"Ayan ka na naman dude e, tigilan mo na yan. Antagal na niyan e. Madami pang chix jan, humanap ka na lang ng iba. Gimik na lang tayo."
"Ewan ko sa'yo pre, next time nalang. Sige alis na ko."
Naglakad na ko papuntang pinto at hindi na sya inintay na magsalita ulit.. para namang hindi pa sya nasanay. Palagi namang ganun ang sagot ko sa kanya.
Ako nga pala si Tom Rodriguez. 3rd year Highschool na ko. 16 years old and only child. Hindi madaling maging only child, boring e. Hindi kami mayaman, basta may kaya. Hindi din ako matalino pero mahilig ako sa sports. Varsity ako ng soccer team ng school namin, hindi man ako magaling sa academics.. magaling naman ako sa football. Astig ko no?
Isa pa, nang dahil sa football..
Nakilala ko ang taong hindi ko inaakalang mamahalin ko.
Ang babaeng alam kong mamahalin ko na habang buhay.
Siya si Anne Domingo. Isang babaeng, daig pa ang nakamicrophone sa lakas ng boses. Isang babaeng daig pa ang mga lalaki sa katakawan. Isang babaeng, daig pa ang kabayo sa paninipa. Isang babaeng kakambal na ata ang kamalasan pero maniwala man kayo o hindi.. sya ang babaeng minahal ko.
Oo, siguro iniisip niyo.. lalo na kayong mga babae na lahat ng lalaki manloloko, na lahat ng lalaki trip lang magmahal, na hindi lagi seryoso pagdating sa love daw na yan. Mali kayo. Hindi naman lahat e, wag niyo kong isali 'don. Para sakin, ang babae dapat nirerespeto, dapat minamahal at hindi sinasaktan.
*Flashback*
"Hey! Hey, pass the ball!"
Nagp-practice game kami ng mga teammates ko.
"Shot!" sigaw ng coach ko. Sinipa ko naman kaagad pero...
"ARAY!"
"MISS, U--lo mo!" halos sabay naming sabi. Nagkamali kasi ako ng sipa, at bago ko pa masabi sa kanya, natamaan na sya. Ouch, sakit nun. Napalakas kasi e.
Tumingin sya sa may direksyon namin, alam kong hinahanap niya kung sino man yung nakatama ng bola sa kanya. kaya nilapitan ko sya. Nakita ko namang nakatitig sya sakin. Aba, naggwapuh-
"Walangya kang lalaki ka!! Ang sakit sakit nun ah? Pano kung magkaamnesia ko ha? Pano kung napugod ang ulo ko dahil sa bolang to? May pang-gamot ka ba sakin ha?! Bwisit ka!!" Ah akala ko naman na love at first sight sa akin ang isang 'to. Hay mga babae talaga. Ang iingay!
"I'm sorry miss. Hindi ko sinasadya, kaya pwede ba? Tumigil ka diyan sa ka-OAyan mo? Buhay ka pa oh? Buhay ka pa."
"Hindi! Hindi ako ok. Ang sakit. Ang sakit-sakit sa puso. Tinamaan ako ng isang bolang lumilipad. Gagaling lang ako kapag binili mo ko ng strawberry cake. Ibili mo na ko >o<"
