Yalnızlığında Tek Kaldı Kalbim...❤

1.BÖLÜM

Ben mislina ateş annesini,babasını ve 4 yaşındaki kız kardeşini bir kazada kaybetmiş bir kızım...Ne kadar mutlu olmaya çalışsamda olamıyorum. Herkes iyisin diyo ama ben inanmıyorum çünkü değer verdiği ailesini ufak bir kazada kaybeden kız nasıl iyi olabilir ki... 3 sene önce kaybettim unutamıyorum çünkü kardeşimin doğum günüydü benim kardeşim doğduğu gün öldü. O ufacık, bakmaya kıyamadığım,dokunursam incilir dediğim o bedenini o toprağın altına koydular durun dedim durmadılar,yapmayın dedim yaptılar... Geriye bir tek fotoğraflarımız kaldı... Bakıp bakıp doyamdığım fotoğraflar ... Ama şimdi nasıl bilmiyorum,kendi evimizde kalıyorum her yerde anılar var kardeşimin sesleri gülüşleri,yakalanmaç oynarken saklandığı yerler,hele ki o odası hiç dokunmadım,her sabah bakarım o odaya ağlarım... Ailemin ölümü üzerine amcamlar geldiler babaannem var hele o başbelası babaannem şimdi iyi değilim diyorlar ama ben iyiyim diyorum dinlemiyorlar psikolağa git diyorlar ben psikolog okuyorum ama dinletemedim.
Bu kısa düşüncemi bölen alarm oldu ama ben yine ertelerim hep yaptığım şey arada babaannem madem ertelicen niye kuruyon diye bağırır alıştım.

"Haticeeeeeeeee kız kalkmadın mı sen hala"işte bu ses babaanneme aitti bir öğretemedim şuna ismimi ya bir de odaya bodoslama giriyor allahım delircem bir gün yaa

"Hatice değil mislina,gördüğün gibi kalktım,ve bir daha odama böyle girme tamam mı"ayy şuan dövecek diye çok korkuyorum yaa çatık kaşları eyvah yetişin bastonla gelmiş bide yaa

"Senin adın hatice"

"Değil"

"Hatice dediysem hatice hem senin adını hatice koydurcaktım da o cadı anan gitti ne olduğu belirsiz isimler koydular yok mislinaymıymışta yok asyaymışta benim ismim daha güzel ve kolay söyleniyor bak hatice"

"Babaanne annem hakkında böyle konuşmaman gerektiğini uyarmıştım"derin nefes aldım sözler bağazıma düğümlendi sanki ben annemi bile ağzıma alamazken kadın suç atıyo yaa "Ve birdaha bana ne hatice ne mislina nede kızım de sen benim bundan sonra hiçbirşeyim değilsin seni uyardım olmadı dedim olmadı sonu kötü olur babaanne"daha fazla devam edemedim ve yatağıma çöktüm hıçkıra hıçkıra ağladım sonra kafamda hissettiğim öpme ve sonra bana sarılan eller babaannemdi ve o dediği söz"özür dilerim kızım ben bir an şey dedim özür dilerim"ohaa ben şok babaannem benden özür diledi ama affetmem onları demicekti.

"Hadi üstünü giyin gel kahvaltı hazır hem amcanın sana süprizi varmış"kafamı tamam anlamında salladım ve odadan çıktı.
Simdi odamdaki bonyaya gidip elimi yüzümü yılkamak kaldı. Elimi yüzümü yıkadım aşağıya indim herkes  de bir gülme vardı benim aksime.

"Günaydın neşeniz bol olsun"dedim somurtkan bir şekilde

"Kızım birşey mi oldu moralin bozuk"babaannem gözlerimin içine bakıyo deme diye

"Yok amca yeni uyandım ya ondandır ee bana süpriziniz varmış"amcam özgeye baktı onlar evliler ve özge abla 3 aylık hamileydi.

"Çocuğun cinsiyetini öğrendik"çok mutluydu sesi

"Ee neymiş"

"Erkek ve isminide bulduk"oha ama bu kadarda çabuk değil neydi acaba

"Ee ismini ne koyacaksınız"dedim birbirlerine baktılar

"Varol,varol ateş olcak"işte buna şaşırdım Babamın ismi ben şok geçirirken herkeste bir gülme tebrik felan vardı ama ben yanağımda hissettiğim bir damla yaşla orda kaldım. Sonra bir hıçkırık ve herkesin bana bakışı... amcam yanıma geldi

"Noldu sevinmedin mi?"diye sordu neyine sevineyim bee

"Hayır,o ismi koymayın benim daha fazlamı acı çekmemi istiyorsunuz anlamıyorum biri anneme laf atar biri babama hadi sırada kim var şimdi sırada kardeşim var ona kim laf atacak"herkese baktım hepsinin başı önde bana bakmaya çalışıyorlar.