A WRITER'S OWN LOVE STORY

CHAPTER TEN

A/N:

So obviously, this is the last chapter of the Writer's Own Love Story of Sic Santos.

Katatapos ko lang basahin sya sa loob ng isang araw HAHAHAHAHAHA. Galing nuh?
Tas iyon, sabi pwede daw magsulat ng Fanfic. So I wanna try~

And sabi ni Sic, kami ang bahala sa ending. Oo bahala na, ako si baaaatman. Yeahh.
Mwa. Hope you like it guyssss!

Ps. I DON'T KNOW KUNG MAY MGA ERRORS SO PLEASE BARE WITH IT. Forgive it kung may wrong spellings, wrong grammars, typographical errors, nauulit na words and so on.

~wala kong pake kung common, at least nakapagasulat ako hahaha.

Pps. Ginawa ko lang yung book cover. Diko kase mahanap yung totoo hahahaha. Sana ayos lang hehe.

Author to @owwSIC:
Sana manotice mo 'to kyah! hahahahahahaha

Chapter 10 - Last Chapter

Ilang linggo na rin.

No- ilang buwan na ang lumipas o baka taon na nga rin. I don't know what happened to him, to her, to them.

Damn! I miss him so much. Akala ko nung una, porket para sa kapakanan ng iba, makakaya mo syang ilet-go. Pero no, I can't.

Diko sya kayang kalimutan.

He's my whole damn life.

Minsan naiisip ko, pano pag sumama ako makipagtanan sakanya? Ano na kaya kami ngayon. Siguro masaya na, bumubuo ng sariling pamilya. Pero hindi, yung dapat sitwasyon ko nakay Belle na ngayon.

My thoughts are killing me.

Those what ifs. Minsan din naiisip ko kung in the first place, pano kaya kung di ako nagsulat ng story. Di ako naging writer. Edi di ko sya magiging number 0 reader. And hindi ako mapupunta sa ganto kakomplikadong sitwasyon. Sana.. sana di nalang nangyari lahat.

Nang dahil sa wattpad.

Wala na kong balita sakanila dahil last time I check, may family pic pa sila na pinost ni Belle sa IG. With their baby of course.

Di na rin muna ako nagbukas ng wp account ko. No updates, no announcements.

Ang sakit. Sa sobrang sakit, nagawa ko pang mangibang bansa para makalimutan ko sya pero wala parin, I'm still in love with him. I am very hook up.

Kala ko, kala ko pagbalik ko wala na yung nasa puso ko pero parang lalo lang lumala. Lalo ko lang syang namiss. Lalo ko lang minahal dahil narealize ko na sya lang talaga. Akala ko lang pala.

I wanna see him. But I don't have the guts to see him happy with my friend. Ang sama tingnan na ayoko silang maging masaya pero para sa bata eh.

Pumasok muna ako sa kwarto ko para mag isip isip. Gusto ko syang makita pero san naman ako huhugot ng lakas ng loob, eh sya lang naman yung pinagkukuhanan ko neyon.

Ayoko na. Diko na kaya. I need to see him or should I say I really miss him.

Lumabas ako ng bahay at tinakas ang sasakyan ni Daddy na nakapark sa garage. Kala nya siguro diko alam kung san nakatago yung spare key hahababa. Sorry dad, babawi ako pag nabawi ko na yung buhay ko hahahahaba charot. Di ako nang aagaw ng mahal ng iba just like what Belle did to me.