I Think This Is Fate!/ვფიქრობ რომ ეს ბედია!

მასთან სახლში

თავში საწმელი მიტრიალებდა რომ ქუჩაში დავინახე ელეგანტურად ჩაცმული, საშუალო სიმაღლის, სიმპატიური ჯიმინი! მისმა დანახვამ ძაან გამახარა და შიმშილიც კი დამავიწყა.

- მაგრამ როგორ დავუძახო? ისევ რომ არ დამელაპარაკოს? - მაგრამ გულმა მაინც თავისი ქნა-
- ჯიმინ!!!!

მისკენ წავედი სწრაფი ნაბიჯით. ისე გამეხარდა მისი დანახვა რომ ხელსაც კი ვუქნევდი მან კი უბრლოდ თავი ამარიდა. ზუსტად ვიცი რომ დამინახა, შემამჩნია მაგრამ მაინც წავიდა. დამაიგნორა.

- აიშშშშ პარკ ჯიმინნნნნ!!!!! მოემზადეეე!!!!! გავბრაზდიი!!!!

გადავწყვიტე რომ ქუჩაში არაფერი მეთქვა, მაგრამ სად წამივა. ჩემს გვერძე ცხოვრობს.

- პარკ ჯიმინ თუ გგონია რომ წყნარი საღამო გექნება ძაან ცდებიი!!!

*სახლში*

- ძაან დაღლილი ვარ მაგრამ ჯიმიმთან ჩემს ურთიერთობას ასე ვერ დავტოვებ. უნდა გავარკვიო რა ხდება.

გავედი სახლიდან და ჯიმინის კარებთან ვდგავარ.

- აააა მეშინიააა!!!! რამე ცუდი რომ მქონდეს მისთვის დაშავებული მერე რა ვქნა, აღარასდროს რომ არ დამელაპარაკოს? აღარასდროს რომ არ გამიღიმოს. ააააა არ მინდა !!!! მაგრამ მაინც უნდა ვნახო!!!!

დავაზარუნე...

* კარების გაღება *

ნათელი ოთახიდან კიდევ უფრო ნათელი არსება გამოჩნდა. თვით ჩემი სრულყოფილება. ძაან საყვარლად გამოიყურებოდა აანნნ სექსუალურად....

ამ ფიქრებში სინამდვილეშიც დებილივით ღიმილი დავიწყე.

- რა გინდა??? - ცივად მკითხა. ყინულის კაცი გეგონებოდა. და განწყობა საერთოდ გამიფუწა

- რ.რაღაცაზე მაქ სალაპარაკო - ნერვიულად ვითხარი

- რაზე???

- ც.ცოტა არ.რ იყოს მნიშვნელოვანი თემაა

- კაი. შემოდი - ვითომ ვერ ხვდებოდეს რაზე უნდა დაველაპარაკო.