Klątwa Pierwotnej Rodziny

Rozdział 6.

Tym razem krócej, ale myślę, że nawet bardziej czytelnie niż w przypadku poprzedniej części. Taka wena mnie naszła, w ciągu kilku godzin napisałam dwa rozdziały. Uff, ja lecę spać a wam pozostawiam do oceny ;) 

Enjoy ;** 

 — Dosyć tego Niklaus —  warknął Elijah w piątkowe południe, spoglądając na brata z naganą —     rusz się, trzeba jej poszukać. 

— Daj spokój bracie —  westchnął Klaus, wygodnie rozsiadając się na kanapie — ciesz się chwilą ciszy i spokoju, to nasze błogosławieństwo i zapewne nie potrwa długo. 

— Rebekah zniknęła dwa dni temu. Jak możesz być tak spokojny? To twoja wina — Elijah nie posiadał się ze zdumienia. 

Klaus uśmiechnął się pod nosem i z irytującym  namaszczeniem przegryzł nadgarstek leżącej na stole nieprzytomnej dziewczyny, którą sprowadził z samego rana. Obserwował jak słodki nektar wolno spływa do podstawionej szklanki ignorując zupełnie pełne urazy spojrzenie starszego brata. 

  — Zostawiła wszystkie swoje rzeczy, więc zapewne planuje już kolejny spektakularny powrót na łono rodziny — wyjaśnił spokojnie — nie pozostaje nam nic innego jak jej na to pozwolić. 

— Rebekah to moja siostra. Dobrze wiesz jaka potrafi być emocjonalna. Jeżeli coś jej się stało...

Klaus westchnął ciężko i z wampirzą szybkością zmaterializował się  kilka centymetrów przed Elijah. 

—     Ledwie dwa dni temu dowiedziała się, że nie łączą nas więzy krwi i już przestała być "naszą" a stała się "waszą" siostrą? —zapytał z kpiną — Rebekah jest pierwotną wampirzycą.  Wbrew wszelkim przesłankom chyba potrafi o siebie zadbać na tyle, żeby przeżyć i do domu wrócić cała i zdrowa biorąc pod uwagę, że nie było nas przy niej przez ostatnie sto lat. Nie sądzę, żeby nasz widok ją ucieszył. Dzięki tobie obu nas nienawidzi tak samo mocno — z tymi słowami opuścił salon rodzinnej posiadłości. 

  — Chyba w tym jednym masz rację —  mruknął Elijah patrząc za oddalającym się bratem. Gdy zniknął mu z pola widzenia chwycił za telefon i wybrał tak dobrze znany sobie numer. 

***

Kol akurat wpijał się w usta ponętnej blondynki, gdy usłyszał dźwięk swojego telefonu. W normalnych warunkach zwyczajnie by to zignorował, ale melodię, która rozbrzmiała w dusznym hotelowym pokoju wybrał na wypadek szczególnych sytuacji- ataku Dhalii, zmartwychwstania Esther, zdjęcia klątwy z Hayley lub czegokolwiek innego co mogło wpłynąć na jego rodzinę. Dzwonić mogły tylko dwie osoby- Klaus lub Elijah. 

— Mam nadzieję, że to ważne — powiedział przykładając aparat do ucha. 

— O ile nadal interesuje cię co dzieje się z naszą siostrą nawet bardzo ważne —  odpowiedział Elijah.

  — A co takiego dzieje się z Bexy? —  zainteresował się Kol. Znał brata na tyle dobrze że wiedział, że to nic dobrego. 

— Dowiedziała się czegoś na temat przeszłości, czegoś co nasza matka ukrywała latami. Załamała się. Nie mogę ci teraz powiedzieć, bo to nie jest temat do rozmowy telefonicznej. Przyjeżdżaj jak najszybciej o ile chcesz pomóc. 

Kol zawahał się na moment. 

— Spędziłem z Bexy pięćdziesiąt ostatnich lat — odparł wreszcie —   gdy zdecydowała się do was wrócić obiecałem jej, że może na mnie liczyć jeśli znów coś schrzanicie. Będę przed zmrokiem bracie. Do zobaczenia.