No longer (dutch/nederlands)

Deel 1

De maan staat hoog aan de hemel, omringd door fel brandende sterren. Ik lig in mijn bed en staar uit het raam. Met mijn gedachtes ver weg, maar toch zo dichtbij. Hij is het, dacht ik. Ik draaide me om in mijn bed. Ik voelde een koude vlaag langs me gaan. Ik trok de dekens over me heen en sloot mijn ogen. Toch bleef ik hem zien. Die jongen, hij was het. Hij was de gene die het mijn zusje heeft aangedaan, dacht ik. Hij was de gene die mijn zusje had verleid, in een steegje had verkracht en haar daarna mishandeld heeft. Hij was het. Alleen niemand geloofde mij. Algauw voelde ik een traan over mijn wang rollen. Het was onvermijdelijk. De pijn, het verdriet en het verraad. Ik draaide me weer om, naar de kant van het raam. Ik keek opnieuw naar de sterren. Zo zwart en donker dat de lucht was, zo helder dat ik nadacht. Ik moest gerechtigheid krijgen, zowel voor mijn zusje als voor mezelf. Ik draaide me weer om, deze keer lag ik op mijn rug. Ik staarde naar het plafond en voelde mijn ogen langzaam dichtvallen.

~ een dag eerder ~

'Goedemorgen laar!' Met moeite opende ik mijn ogen. Ik zag mijn moeder naast mijn bed staan, gekleed in een prachtige, witte, satijnen jurk. Ze was erg mooi opgemaakt, alleen haar haren zaten nog in een uitgevallen knot. 'Goedemorgen mama.' zei ik. Langzaam trok ik mezelf overeind en zat rechtop in mijn bed. 'Waarom ben je zo mooi gekleed?' vroeg ik. Mijn moeder trok haar wenkbrauw op. 'Het is de dag!' gilde ze van blijdschap. Ze danste door mijn kamer heen van vreugde, terwijl ik haar vreemd aan keek. 'Welke dag precies?' vroeg ik vervolgens, nadat mijn moeder klaar was met haar vreugde dans. 'Het is toch gewoon zaterdag?' Mijn moeder liep naar mijn kledingkast, trok de deur open en haalde een nog mooiere, witte, satijnen jurk uit. Ze keek bewonderend naar de jurk. Plotseling schrok ze wakker en keek ze me boos aan. 'Het is de bruiloft!' gilde ze. Ze draaide zich weer om, richting mijn kledingkast. Ik hoorde wat gerommel, maar ik kon vrij weinig zien. Na een poosje draaide mijn moeder zich weer om en zag dat nog  steeds niet wist waar ze het over had. Ze zuchtte. 'Tante Susanne?' zei ze vragend. Toch kwam haar vraag erg gedrongen over. Opeens wist ik het weer. Mijn tante Susanne gaat trouwen, nadat ze een maand geleden ten huwelijk is gevraagd door de beste vriend van haar ex-verloofde. En ja, dat is zeker heel vreemd en zielig. Vooral omdat mijn tante haar ex-verloofde dumpte een week voor de bruiloft en een week later dus een relatie kreeg met de beste vriend van haar ex. En geloof me, haar ex-verloofde pikte het niet zo goed op.

'In elk geval,' begon mijn moeder opeens. 'Zorg dat je over 5 minuten beneden bent om te ontbijten. En waag het niet om te morsen op je jurk!' Zonder dat ik kon antwoorden werd mijn slaapkamerdeur met een flinke klap dicht geslagen. Met een diepe zucht stond ik op, liep ik naar mijn kledingkast, gooide de deur open en pakte ik schoon ondergoed. In mijn kinderachtige, maar toch zeer schattige pyjama liep ik naar de badkamer toe aan het einde van de gang. Ik deed de deur open en tot mijn verbazing stond mijn zusje Floor voor de wastafel haar tanden te poetsen.                    'Hey Floor!' zei ik opgewekt. Normaal ben ik altijd eerder dan haar wakker, maar blijkbaar was ik vandaag de laatste die opstond. Floor stopte met poetsen en spuugde haar tandpasta uit in de wasbak. 'Morgen zus.' zei ze terwijl ze een flinke slok nam van een glas water. Ik legde mijn ondergoed neer op een klein krukje dat iets naast de douchecabine stond. 'Ga je douchen?' vroeg Floor. Ik knikte. 'Oké, dan ruim ik even op.' Floor pakte haar spullen, zette haar elektrische tandenborstel op de bijbehorende lader en liep de badkamer uit. Toen ze weg was, deed ik de deur op slot en mijn pyjama uit. Ik stapte in de douchecabine, draaide de kraan open en sprong onder de douch. De warme waterstralen van de douche vielen over mij heen en stroomden langzaam weg. Opeens flitste een beeld langs mij. Een beeld van een jongen. De jongen had prachtig, lichtblond haar en helder blauwe ogen. Hij keek een beetje charmant met een verleidelijke lach . Algauw schrok ik weer wakker uit mijn gedachtes en besefte ik dat ik ondertussen al een kwartier stond te douchen. Vlug draaide ik de kraan uit en de warme stralen stopten met stromen. Ik droogde mezelf af, kleedde mezelf aan en ik haastte me naar mijn slaapkamer, waar de witte, satijnen jurk nog op mijn bed lag. Ik trok hem over mijn hoofd aan en stond even later voor de spiegel. De prachtige witte jurk lieten mijn lange, bruine haren en mijn donkerbruine ogen stralen. Ook ik ging stralen. Vrolijk liep ik naar beneden de trap af, waar mijn vader aan de eettafel de krant zat te lezen en mijn moeder bezig was in de keuken.

'Goedemorgen pap.' zei ik. Vanachter de krant keek mijn vader op. Hij is precies mij, of beter gezegd, ik ben precies hem. Mijn bruine haren en ogen heb ik van hem. Ook mijn karakter komt bij hem vandaan. Mijn zusje is daarin het tegenovergestelde, zij is twee druppels water mijn moeder. Nog steeds wel bruin haar, een iets getinte huid en bruine ogen, alleen hun oog- en haarkleur is allemaal een tint lichter dan de oog- en haarkleur van mij en mijn vader. Qua karakter is mijn zusje ook typisch mijn moeder.                           'Goedemorgen lieverd.' zegt mijn vader vervolgens. Ik loop naar de keuken toe en smeer een broodje jam voor mezelf. 'Waag het niet om te morsen.' zegt mijn moeder erg intimiderend. Ik kijk haar aan. 'Message clear.'  zeg ik geïrriteerd.

Boven op mijn slaapkamer zit ik voor de spiegel. De reflectie laat mij zien, of eigenlijk wordt ik gereflecteerd in de spiegel door het licht. Of is dat het zelfde? Met mijn gedachtes ver weg staar ik in de spiegel. Plots schrik ik wakker van geklop op de deur. Het is Floor.

'Hey sis!' Roept ze vrolijk, en ze stapt mijn slaapkamer binnen. Floor draagt dezelfde jurk als mij. 'Je ziet er leuk uit in die jurk.' 'Dankje.' Antwoord ik tenslotte. Ik draai me weer om, richting de spiegel. Voor mij ligt een mascara en een doosje oogschaduw. Alhoewel ik weet dat dat met die oogschaduw waarschijnlijk totaal de mist in zal gaan. Mijn zusje daarin tegen, is gek op make-up. Bij haar kaptafel zitten de lades overvol met make-up, terwijl er bij mij alleen een uitgedroogde mascara en een nog-gloednieuwe lippenstift ligt.
'Heb je je make-up al gedaan?' Vraagt Floor. Ik schud mijn hoofd. 'Nee nog niet. Hoezo?' 'Gewoon,' antwoord Floor. 'Ik vroeg het me af.' Ik weet wel beter natuurlijk. Omdat Floor zo gek is van make-up en later ook visagie wil gaan studeren, ben ik in haar ogen de "perfecte mannequin" om haar looks op te beoefenen. Voorheen vroeg ze het altijd, maar op een gegeven moment was ik er zo klaar mee dat ze aan mijn kop zat te zeuren, dat ik haar zei dat ze moest stoppen met vragen en wachten tot dat ik het zelf een keer zou aanbieden. En dat deed ze. Vanaf dat moment tot nu wachtte ze tot dat ik het voorstelde, wat heel zelden was. Maar omdat het toch ergens mijn kleine zusje is, maakte ik hier en dan nog wel eens een uitzondering, door het aan te bieden. Zoals nu.

'Wil je misschien mijn make-up doen?' Vroeg ik aan Floor. Met een ruk draaide ze zich om van verbazing dat ik het vroeg en algauw haastte ze zich naar haar eigen slaapkamer om haar eigen make-up spulletjes pakken. Kort daarna kwam ze terug, met toilettassen vol met make-up. Langs mijn zus, die voor mij stond, keek ik in de spiegel. Een klein stukje van mijn gezicht was al opgemaakt en om eerlijk te zijn zag ik niet heel veel verschil met wanneer ik geen make-up draag. Maar volgensmij was ze ook alleen nog maar bezig met de foundation, of zoiets.
Nadat Floor klaar was, keek ik weer in de spiegel. Dit keer zag ik wel veel meer verschil en ik moet toegeven, ik zag er best knap uit. Voor de spiegel stond ik, de mooie ik. Achter mij stond Floor, die met veel bewondering naar mij keek. 'Zullen we naar beneden gaan?' Vroeg ik. 'Mam staat vast al te springen om te vertrekken.' Floor knikte en samen liepen we de trap af, op weg naar tante's bruiloft.