Memories Afterall (BoyxBoy)

Chapter 4 - Danreb

Danreb Olivar P.O.V

Habang nagda-drive ako pauwi galing ng school ay hindi ko mapigilang hindi ngumiti dahil sa mga nangyari kanina. For the first time ever, nahiya akong kumausap ng ibang tao. At bihira, okay let me replace it, hindi talaga ako agad-agad na nahuhulog sa mga tao dahil yung mga past ko ay puro fling lang at hanggang kama lang. 'E sa ganoon talaga 'e. Kaso ang problema ko 'e kung bakit ang bilis kong nahulog at na-attract kay Freya David though I'm not regretting anything. I think God lead me into her para makasama ko na siya. So thank you God!

Ilang minuto pa ang nakalipas habang nagda-drive 'e nakarating na ako sa bahay namin.

Pagpasok ko sa bahay ay agad naman akong binati ng mga katulong namin, and as expected wala nanaman sina Mom and Dad, why? Because they' are busy in handling the company and business where they are the one who build it and make it one of the best. That's how they brag their success to me. I don't know if I would be grateful or feel ashame when they start to brag. 

We have a plantation in some parts of the Philippines specially yung mga bihira yung tao kasi plantation siya that produces gasuline. A airport, a school where I and Freya are currently studying, a 5 star hotel and a mall wherein every city in the Philippines ay may natayong branch na. Kaya hindi na ako nagtataka kung hindi ko sila sabay na kumain ng agahan, tanghalian at hapunan, hindi ko sila kasabay sa pagtulog at paggising. Umuuwi lang naman sila tuwing may okasyon tulad ng birthday ko, pasko and new year. And for almost 18 years yan lang ang nangyari.

Umakyat muna ako sa kwarto at nagpalit at agad rin namang bumaba para kumain ng hapunan, malungkot man mag-isa pero dapat tiisin, para sa future ko rin naman 'to e.

Habang ngumunguya ako ng pagkain sa'king bibig 'e biglang binuksan ang speaker namin at agad na nagpatugtog ng kanta si Nanay Marites, hilig niyang makinig ng kanta noon pa man.

At habang pinakikinggan ko yung song 'e parang ang ganda ng message nito. (A/N: Kung gusto ninyong sabayan ang kanta, ang title is 'Can't help falling in love' covered by Daniel Padilla. Maganda yan! Woah!)

'Wise men say only fool rush in
But I can't help falling in love with you
Shall I stay, would it be a sin
If I can't help falling in love with you.

Like a river flows surely to the sea
Darling, so it goes somethings are meant to be
Take my hand, take my whole life too
For I can't help falling in love with you...'

Habang pinapakinggan ko yung kanta 'e di ko maiwasang isipin si Freya. 

Hindi ko alam kung bakit pero simula palang na makita ko siya parang ang lakas ng tama ko sakanya. I know it's something strange but I don't know what's happening. All I know now is that I really want to be with him all the time.

Wala akong pake sa sinasabi na iba because all I know is when you're inlove and loving someone it doesn't require any age, situation and gender as well. Kasi ang love is something that cannot be controlled since it is a emotion/feeling. So pagmahal mo isasawalang bahala mo kung sino at ano siya kasi nga minahal mo siya kung sino siya. Mahal mo dahil mahal mo, tapos! No more further explanation as to why, but one thing is for sure, if wala kayong tinatapakang tao then wala silang magagawa or a reason para hadlangan ang inyong pagmamahalan. Tiwala lang ika nga nila.

'Like a river flow surely to the sea
Darling, so it goes somethings are meant to be
Take my hand, take my whole life too
For I can't help falling in love with you
For I can't help falling in love with you..'

Habang dalang-dala ako sa kanta hindi ko namalayan 'e nakangiti na pala ako at lahat ng mata ng aming mga kasambahay 'e nasakin na nakatutok.

Bigla nalang umubo si Manang Marites upang mahimasmasan ang ibang mga kasambahay dahil nahinto ito sa kanilang ginagawa.

'Anong nangyari sayo, hijo? Himalang ang lawak ng ngiti mo ngayon?' Pangaalaska ni Manang, sabay hagikkik.

'U-uh.. Wala... Wala yun Manang! Kayo naman, bawal na bang ngumiti?' Sabi ko dito sa sarkastikong tono.

'Hindi naman sa ganoon, hijo. Pero kas-...' Naputol si Manang magsalita ng biglang nagsalita ang isa sa mga kasambahay namin.

'...kasi nga sir bihira lang po kayong ngumiti ng ganyan kalawak.' Sabi ni Ate Cherry, isa sa mga kasambahay namin.

'Oo nga naman sir, ang gwapo ninyo po talagang ngumiti.' Segunda ni Ate Charity sabay parang nangingisay sa kilig.

'Nako! Pinagtulungan pa talaga ako nito, pero thankyou po Manang Marites, ate Cherry and ate Charity.' ngumiti muna ako dito at agad na niligpit ang aking mga ginamit sa pagkain.

'Ano yan sir? Kame na ho riyan.' Sabi ni ate Cherry na natataranta.

'Ano ka ba naman ate, para yan lang 'e. Kaya ko namang gawin yan. Kaya hayaan ninyo nalang po ako.' Pagpapaalala ko dito.

'Pero sir...' Sabi ni ate Charity pero hindi na pinatapos ni Manang Marites at agad na nag salita.

'Wala ng pero-pero. Nagawa niya na, kaya ituloy ninyo nalang ang inyong naantalang mga gawain, masyado kayong nawili ah?' Pangaalaska ni Manang Elsi sa dalawa.

Nakitawa nalang ako at ilang saglit pa'y umakyat na ako sa kwarto ko at naupo sa study table ko kung saan ang mga papel ay naka-kalat.

Sinubukan kong ayusin ang mga papel, ang mga mahahalaga ay nilagay ko sa isang envelope at ang hindi naman mahahalaga ay itatapon ko na.

Sa aking pagaayos ay may isang sobreng nakatakaw ng aking pansin at bigla akong kinabahan.

Dahan-dahan ko itong binuklat at tumambad sakin ang mga litrato ko na kasama si Klare noong nasa primary school palang kaming dalawa.

Si Klare Eunston, ay kababata ko at first love ko. Siya ang babaeng nagturo sakin kung ano ang love. Hanggang sa mag Grade 6 kami umamin na ako sakanya ng hidden feelings ko sakanya kaso saktong pag-amin ko ay aamin rin sana siya na may boyfriend na siya galing sa Section B, si Austin Barbara.

Dahil sa nalaman ko bigla nalang gumuho yung mundo ko. I felt like I'm defeated and weak. That I easily lose a chance because I didn't gave my best. So I decided to move on but moving on wasn't easy. 

But as the times goes by, I'm learning to accept my defeat and move forward to a bigger steps. Pero ang kalimutan siya ay mahirap. Kaya for almost 6 years I dealt with this pain and finally moved on and take the past as a memory of yesterday and never be it again tomorrow.

Kaya lubos kong ikinabigla ng nahulog agad ako sa butas at patibong na hinanda ni Freya, dahil for other people I'm the one who make a trap and let the prey take in, but now. It's just that, unbelievable but possible. Yeah. Freya literally turned the table.

And now I'm ready to throw this pictures that shows yesterday because I'm already ready to face tomorrow with Freya...

To be continue...

~~~

A/N: Ayan nakilala ninyo na ng kaunti si Danreb, anyways hirap na hirap talaga ako, nakakangalay at ang sakit sa kamay kung magtype. Hays! But for you guys, I'm ready too. Chos! Titiisin ko. Hahahaha! Osya don't forget to vote and comment your thoughts. Si Danreb yung nasa media. See you sa next chapter!

-Nasy