"Szybkość czasu"

Kontynuacja rozdziału 1

Wróciłam do swojego pokoju i położyłam się na łóżko a miliony myśli przelatywało mi przez głowę...
Jak to teraz będzie? Będę się musiała nimi opiekować? Nigdy nie bawiłam się nawet z młodszym kuzynostwem a teraz mam mieć rodzeństwo.
22:10
Zasnęłam, ale ze snu wyrwał mnie okropnie głośny pisk opon, odrazu wstawałam z łóżka żeby obczajić sytuację...
Za oknem, dostrzegłam chłopaka, który właśnie zsiadł z motoru.
Wpatrywałam się w niego a gdy ściągnął kask zobaczyłam, że jest to wysoki brunet i na dodatek był moim sąsiadem z naprzeciwka.
-Super, to teraz będzie tak co noc?!-pomyślałam a on... Popatrzył się na mnie! Puścił do mnie oczko i się uśmiechnął a ja szybko "padłam" na podłogę żeby się schować, co było bez sensu bo i tak mnie już widział.
Chwilę później wstałam i wyjrzałam ponownie za okno, ale motocyklisty już nie było.
Wróciłam do łóżka i próbując zasnąć znowu usłyszałam dźwięk który wyrwał mnie z łóżka, tylko tym razem był to dźwięk dzwoniącego Skype.
-Hej! Miałaś dzwonić ale tego nie zrobiłaś więc ja to robię.-z laptopa wyrwał się głos mojej przyjaciółki ze starej szkoły, Amandy.
-Hej kochana... Wiesz nawet nie miałam czasu. Porządki i jeszcze ta niewiarygodnie ciężka nowina od rodziców.
-Nowina? Opowiadaj!
-No będę miała rodzeństwo... I to nie brata lub siostrzyczkę, ale trójkę.-powiedziałam chowając twarz w ręce.
-CO?! Hah to nieźle cię rodzice wrobili, pieluszki, zabaweczki... Spacerki?
-STOP, Ami, nie pomagasz...
-No już dobrze, wiesz mama się już drze żebym szła spać bo jutro szkoła, także będę już kończyć, a ty się tam trzymaj i nie załamuj bo być może te pieluszki nie będę aż tak śmierdzieć! (Śmiech)-Rozłączyła się.
No to rzeczywiście mnie pocieszyła... Ale taki jej charakter, lubi się śmiać.
Idę spać bo przecież ja też jutro idę do szkoły...
Nowej, nieznanej... Uh...