Daemon's Academy Ⅰ. (School of Devils)

Chapter 69

True love

~~~🌸~~~

Cassiopeia's Point of View

"Medusa?" I asked with so much confusion. Hindi na ata talaga ata ako masasanay sa mga pagbabago at bagong mga information. There is a lot of things I need to catch on.

"You'll meet them soon, Cassie. But for now, maybe you should rest first?"

Hindi na ako nakipagtalo pa sa sinabi ni Faye. Naalala ko rin, I need to talk to dad about my plans. Though, I plan it all out pero hindi pa rin niya alam. I never had a chance to tell him dahil hindi pa ako sigurado noong una. Pero ngayon ay sigurado na ako. I need to talk to him.

"You sure about this?" Tanong ni Lance ng ihatid ako sa tapat ng sasakyan ni Barbie. I asked Barbie to give me a ride going home. Hindi ako pwedeng magpahatid kay Lance lalo na at nakapainit pa ng pagitan niya at ng mga kapatid ko. Kung magkikita-kita sila, baka mas lalong gumulo ang sitwasyon. Kaya mas mabuti kung isa sa mga kaibigan ko ang maghahatid sa akin sa bahay.

"I need to talk to dad, Lance. Ayoko na maging mas magulo ang sitwasyon natin. Alam mo naman na galit sayo ang mga kapatid ko, hindi ba? Kapag nakita ka nila baka lalong gumulo."

"But I can—

"Please, Lance!" I cut him off. "I need to talk to them regarding my plans. I am not saying that you might ruin it pero alam mo naman na hindi palagi maganda ang nangyayari kapag nagkikita kayo nila kuya, hindi ba? It could ruin everything."

Tama ang mga kaibigan ko. I need to be here with them. We started this as a group, and I want to be with them until the end. Ayoko na iwan sila sa gitna ng magulong sitwasyon. Isa pa, being away with them in months ay para bang napakarami kong bagay na kailangang habulin. No one's saying that I am part of it, or I should be part of it pero may pakiramdam ako na it could lead me to something deeper. Something that might hiding all the secrets from my past.

Hindi ko pa nabubuo ng husto ang mga palaisipan mula sa nakaraan ko. I need every pieces of it. Ilang taon na akong nabuhay sa madilim na parte kung saan wala akong alam. Kung saan pinagdamot sa akin ang maraming bagay. At ngayon na may isang pinto na nagbukas para ipakita sa akin ang ilang sagot mula sa napakarami kong tanong, hindi ko kaya na isantabi at balewalain ang pagkakataon na ito. Hindi ko kaya. Kung hahayaan kong mawala sa mga palad ko ang pagkakataon na ito, alam ko na habangbuhay akong magsisi at iyon ang hindi ko kayang pakawalan.

"Manang si dad?" Si manang Sonya ang una kong nabungaran pagpasok ko ng mansyon. Nagulat pa siya ng makita ako kaya kaagad akong dinaluhan.

"Nasa opisina niya, Cassie. A-ayos ka lang ba? Kahapon ka pa hinahanap ng mga kapatid mo."

I can sense the concern in manang's eyes and voice kaya agad akong nakaramdam ng pagka konsensya. Despite of all the demons living inside this mansion, isa si manang sa mga taong alam ko na tunay na nag-aalala sa akin. She was there even when I was a kid. She's there and served as our guardian, to me and Alia. Kaya hindi ko rin gusto na pinag-aalala siya.