Η αγάπη είναι μόνο για το αύριο.

Αίθρα

Πρώτα πρέπει να πάρω τον Παύλο από το σχολείο. Μετά να μαγειρέψω....και αφού τον βάλω για ύπνο να κανονίσω το πρόγραμμα μου για την επόμενη εβδομάδα. Το μυαλό μου για έναν αόριστο λόγο πρέπει να είναι συνέχεια απασχολημένο. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να σκέφτομαι. Μου κάνει καλό. Μετά από όλα αυτά. Κλείνοντας τα μάτια μου θέλησα για λίγο να σταματήσω της σκέψεις μου που για μια ακόμα φορά βγήκαν στην επιφάνεια. Δεν το μπορώ πια αυτό.Πρέπει να κάνω διακοπές κάποια στιγμή. Η δουλειά της γραμματέας δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάστηκα. Τότε ευτυχώς ακούστηκε η πόρτα από το γραφείο της Διδώ βγαίνοντας έξω μια κυρία γύρο στα πενήντα. <<Και όπως είπαμε ηρεμία και της ασκήσεις μας.>> <<Σας ευχαριστώ πολύ για σας. >> Μόλις έφυγε η κυρία από τον χώρο που με το ζόρι έφευγε θα έλεγε κανείς, στράφηκε προς το μέρος μου. <<Έλα να κάτσουμε λίγο μέσα>> Δεν θα μπορούσα να πω όχι στην καλή μου εργοδότρια που θα έλεγε κανείς πως είναι φίλη μου με όσα έχει κάνει για εμένα Καθώς έμπαινα μέσα η γνώριμη μυρωδιά από κεράσι με έλουσε με το πρώτο βήμα. Προχώρησε προς το ντουλάπι πίσω από το γραφείο της και έβγαλε ένα μπουκάλι Screaming Eagle του 1992. Πράγματι δεν ξέρω πως αλλά πάντα καταφέρνει να έχει ένα από τα καλλίτερα κρασιά του κόσμου σε αυτό το ντουλάπι. <<Θέλεις;>> <<Αφού ξέρεις ότι δεν μπορώ να αρνηθώ στο παιδί μου και σε καλό κρασί>> .Αφού άδειασε λίγο από το περιεχόμενο μέσα στα δυο ποτήρια μου έδωσε το ένα και έκατσε δίπλα μου στον καναπέ.<<Θα μπω κατευθείαν στο θέμα>>. Πάντα σκέφτομαι το άσχημο. Πες μου ότι δεν θα με απολύσεις. <<Μην τρομάζεις>> <<Όχι δεν τρομάζω>><<Θα στο ξανά πω. Με εσένα μπορεί να δυσκολεύομαι να σε καταλάβω αλλά μπορώ να δω τι νιώθεις μέσα από τα μάτια σου. Να θυμάσαι πως είναι ο καθρεύτης της ψυχής.>> Ήθελα να αποφύγω αυτήν την άβολη στιγμή. Πότε δεν μπορώ να ξεχάσω πως είναι ψυχολόγος.Δεν μου αρέσει καθόλου όταν προσπαθεί να καταλάβει τι σκέπτομαι. Ήπια άλλη μια γουλιά από το όμορφο κόκκινο ρόφημα. <<Όπως και να έχει αυτό που είναι να σου πω. είναι πως θα πρέπει να φύγω για λίγο καιρό. >> Είπα να μην σκέφτομαι αρνητικά αλλά αυτό είναι ακόμα χειρότερο. <<Οι γονείς μου με χρειάζονται για κάποιο οικογενειακό θέμα και πρέπει να τους επισκεφτώ. >> <<Ελπίζω να μην είναι σοβαρό>><<Και εγώ αυτό εύχομαι.>> <<Τι θα ήθελες να κάνω για εσένα;>> <<Θα ήθελα να αναλάβεις για λίγο το γραφείο. Όταν θα λείπω ξέρεις δεν θέλω να κάνουν ότι θέλουν εδώ μέσα.Ξέρεις πως είναι. Μπορεί να διοικώ αυτήν την ετερεία αλλά όλες κοιτάζουν πάντα να σου φάνε την θέση. >> <<Το καταλαβαίνω αυτό αλλά δεν υπάρχει κάποιος άλλος που να->> << Όχι δεν υπάρχει παρά μόνο εσύ Δάφνη. Σε παρακαλώ να το δεχτείς και θα είναι με το αζημίωτο. Δες το σαν μια προσωρινή προαγωγή. Μπορείς να σκεφτείς και να μου πεις.>>..Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Καθώς το σκεφτόμουν αυτό ετοιμάστηκα για να πάω να πάρω τον Παύλο από το σχολείο με το αυτοκίνητο. Η αλήθεια είναι πως ήταν λίγο ανοίσηχως αλλά δεν περίμενα αυτή την ερώτηση. <<Μαμά να σε ρωτήσω κάτι;>> <<Ναι αγάπη μου.>> << ο μπαμπάς είναι μαζί με την γιαγιά Μαρία;>> Για μια στιγμή δεν πίστεψα στα αυτιά μου. Ίσος έκανα κάποιο λάθος. Όπως και να έχει με σόκαρε τόσο πολύ η ερώτηση του απότομα πάτησα φρένο.Δεν υπάρχει στιγμή που να μην φέυγουν άσχημες εικόνες από το μυαλό μου. <<Είσαι καλά;>>Αμέσως γύρισα να δω πως είναι. <<Είμαι καλά>>. Πρέπει να συγκενροθώ. Τουλάχιστον για το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή μου. Το παιδί μου. <<Αγάπη μου τι θα έλεγες να μιλήσουμε γιαυτό μετά γιατί οδηγεί η μαμά;>> <<Εντάξει>>.Ήταν η καλλίτερη μου φίλη. Η ακόμα καλλίτερα η μοναδική μου αληθινή φίλη. <<Δεν θέλεις να μου πεις πως τα πήγες σήμερα στο σχολείο; >> <<Ναι>>. Άρχησε να μου μιλάει για το θεατρικό που ετοιμάζουν με θέμα τα φρούτα και πως θα έκανε την ντομάτα και πως δεν του άρεσε καθόλου.Ενώ ήμουν έτοιμη να του πω πως δεν χριάζεται να είναι στο θεατρικό η να να αλλάξει τον ρόλο του χτύπησε το τηλέφωνο. <<Μισό λεπτό αγάπη μου. Παρακαλώ>> <<Η Κυρία Δάφνη Παππαδοπούλου; >> <<Μάλιστα ποιος είναι; >> <<Με λένε Γιώργο Κωνσταντινίδη και ήμουν ο συμβολαιογράφος της Μαρίας Αδαμαντινού. Γνωρίζω πως την προσέχατε εσείς μέχρι πριν λίγο καιρό.>><<Μάλιστα. Τι θα μπορούσα να κάνω για εσάς; >><<Να κλείσουμε ραντεβού για τα διαδηκαστικά της κλειρονομίας>><<Τι εννωείται;>> Μάλλον θα έκανε κάποιο λάθος.. <<Κυρία Παππαδοπούλου δεν γνωρίζεται; >> <<Με συνχορείτε αλλά όχι. >> <<Σας άφησε όλοι την κινητή της περιουσία.>><<Συγνώμη αλλά ακόμα δεν σας καταλαβαίνω>><<Περάστε από το γραφείο μου σήμερα το απόγευμα και θα σας ενημερώσω πλήρως για οποιαδήποτε πληροφορία χρειαστείτε. >> Πολύ μπερδέυουν τα πράγματα. <<Αγάπη μου η μανούλα θα πάει σε μια δουλειά και θα σε αφήσω στην θεία Διδώ και->><<όχι δεν θέλω μαμά-σε παρακαλώ>>Με αυτό το μουτράκι ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα και δεν μπορώ να τον ακούω να κλέει μου σπαράζει την καρδία. Η αλήθεια είναι πως ξέρουμε καλά και οι δυο πως δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε παρεούλα αν τον πάω στην Διδώ. Και ξέρω πως δεν την συμπαθεί και πολύ. Σήμερα πολλά μαζεμένα. Δεν μπορώ να τα διαχειριστω. <<Εντάξει Παύλο μου μην κλαις. Θα έρθεις μαζί σου.>>

Αργότερα το απόγευμα....
<<Δεν θέλω να σας αμφησβητήσω μα από όσο ξέρω δεν είχε τίποτα πέρα από το σπίτι στην οδό Δημητρίου 75.>>Θεέ μου. Μόλις είδα τον γιο μου να ακουμπάει μια κοσμιματοθήκη που και φένετε ακριβή αλλά και είναι σαν να γράφει παντού έθραυστο. Και αυτό σημαίνει προς πρέπει να μήνη μακριά η μικρή κινούμενη καταστροφή μου.<< Πρόσεχε το αυτό Παύλο. >>Πρέπει να τον προσέχω περισσότερο.Ξανά κοίταξα τον συμβολαιογράφο.<< Γιατί αν είχε θα μπορούσε να έχει μια κοπέλα να την προσέχει και->>Όμως με διέκοψε απότομα. <<Δεν ξέρω γιατί. Πως σκέφτηκε. Ίσως όμως-..Έψαξε κάτι στο συρτάρι και έβγαλε ένα γράμμα με το όνομα μου. <<Αυτό ίσως σας εξηγήσει τα πάντα>>. <<Όμως θα σας συμβούλευα να υπογράψετε την αποδοχή της περιουσίας. >> <<Δεν υπάρχει κάποιος συγγκενείς;>> <<Δυστυχώς όπως ξέρετε και εσείς κανέναν.>>

Μια που μου το είπε μια που υπέγραψα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά ίσως να είναι για καλό. Μου τα εξηγεί όλα στο γράμμα άλωστε. Θα υπάρχει κάποια λογική εξήγηση. Αυτό που δεν υπολόγισα είναι πως στο μέρος που είναι το σπίτι που μου άφησε η αγαπημένη μου Μαρία ήταν στην Αίθρα. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω που βρίσκεται αλλά πιστέυω πως είναι μακριά. Ευτυχώς ο συμβολεογραφος μου έδωσε έναν χαρτί και κατεύθυνση για να μπορέσω να πάω. Επίσης πρέπει να σκεφτώ τι θα κάνω η θα βοηθήσω την Διδώ η θα μάθω για την Μαρία. Και ως γνωστόν η περιέργεια μου ήταν μεγαλήτερη. Έυχομαι να μου βγεί σε καλό.

Τρεις μέρες μετά

Μέχρι την τελευταία στιγμή το σκευτόμουν. Δεν μου είχαν μήνη και πολλά εδώ. Έπρεπε να αλλάξω την ζωή μου να γίνει καλλίτερη. Με το άνχος,την δουλειά και όλα τα υπόλληπα προβλήματα απλά δεν γινόταν. Γιαυτό μπήκα μέσα και μίλησα στην Διδώ. Αν και ήταν ελαφρός τσαντισμένη που της αρνήθηκα να την βοηθήσω χωρίς να της εξηγήσω τον λόγο αλλά της ζήτησα και άδεια από την δουλεία και για ένα περίεργο λόγο δέχτηκε. Χωρίς άλλη σκέψη ετοίμασα τα πράγματα μου. Φοβήθηκα αν ο Παύλος είχε κάποιο πρόβλημα με την αλλαγή. Που έστω και για λίγο θα είναι η διαμονή μας. Αλλά πρέπει να είναι εντάξει το παιδί μου. Όλα για αυτό.

Αφού φόρτωσα το αμάξι και έβαλα προσεχτικά τον Παύλο στο καρεκλάκι και τσέκαρα ένα εκατομύριο φορές αν πείρα όλα τα πράγματα μπήκα και εγώ γεμάτη αμφιβολιές στην θέση μου. Οδηγούσα πάνω από 5 ώρες και σχεδόν είχα φτάσει στον προορισμό μου.
Είδα το ρολόι του αυτοκινήτου μου έλεγε εφτά και σαράντα πέντε το απόγευμα. Με τα μάτια κουρασμένα βλέποντας τα μακριά έλατα περνώντας ανάμεσα τους αρχίζω να νιώθω πολύ καλλίτερα που πήρα την απόφαση να κάνω αυτό το ταξίδι.Με ευχάριστη αγωνία βλέπω το χάρτη και μου δείχνει τον προορισμό μου και υπολογίζω πως σε λιγότερο από 5 λεπτά θα είμαι στον προορισμό μου. Μαρία θα μάθω αυτό μου θέλεις να μου πεις. Γιατί όμως μου το έκριψες νόμιζα ότι μπορούμε να λέμε τα πάντα. Ένιωσα μια θλίψη αλλά την έδιωξα αμέσως.Κοίταξα τον όμορφο γιο μου από τον καθρέυτη μου που έπαιζε με ένα από τα στρατιοτάκια του . Θα τα καταφέρω αυτήν την φορά. Στο υπόσχομαι.