İKİNCİ DEFA

4.BÖLÜM

💖kırıldığımız yerden💖

Hep kırıldığımız yerden mi onarılırız? Yada hep kırdığımız yerden mi kırılırız? Hiç bilmiyorum ama asıl önemli olan soru şu ki kırıldığımız yerden yeniden onarılırız mıyız? Orası yapışkan tutarmı? Yada bir yara bandı... Ben, biz bu dünyada ne için varız?...
Bundan iki ay önce bir daha gelmeyeceğini soyleyip giderken arkasına bakmamıştı. Beni düşünmemişti, üzmüştü, kırmıştı, en önemlisi yanlız yapa yanlız bırakıp gitmişti bu yalnızlıktan kastım ikimizinde çok sevdiği insan hayatımızdan çıkmıştı. Bizim ruhlarımızın benzer olduğunu kanıtlayan insan çıkarken hayatımızdan o da beklemedi o da açık kapı kapanmadan, açılan yara daha yeni kabuk tutmaya başlamışken gitti. Önce kapı kapandı, ardından yara kanadı. Düştüm ben abim kaldırdı. Aras kaldırdı ama o... o arkasına bakmadı. Gitti gelmek istemediğini belirte belirte gitti. Hayatımda olan isminin üstünü kırmızı kalemle çizerek gitti ama ne oldu?şimdi geldi özür dilercesine gözlerime bakarken ben oturduğum koltuktan kalktım önce sonra yüzüne bakmadan odayı terk ettim sonra evi sonra sokağı sonra caddeyi gittim nereye gidiyor olduğumu bilmeden gittim sonra sahile vardım... Orada oturdum. Aradan saatler geçti ben sadece oturdum orada sonra yanıma biri oturdu dönüp yüzüne bakmadım. O kişi once üstündeki ceketi çıkardı benim üzerime örttü bakmamakta ısrarcıydım, bakmayacaktım. Sonra yanımdaki kişi konuşmaya başladı "üşüyeceksın neden buradasın?" bu sesin sahibini tanıyorum bu sesi birkaç saat önce kulağıma yaklaştığını biliyorum.. Bu Bulut 'tu "üşümüyorum" Bulut buradaydı. Nedenini bilmiyorum ama onunla konuşmak istiyordum içimi dökmek sadece bunu istiyorum. Beni ona çeken bir şey var sanki sanki evren bir anda arkadaş olmamızı istemiş gibi. "Gecenin bu saatinde neden buradasın evde olman gerekirdi"
Saatin kaç olduğunu bilmiyorum telefonumu almadım saatim yoktu saate de bakmadım çıkarken. "saat kaç?" Bulut 'a sormam mantıklı bir hareketti.
"02 21" cidden o kadar geç olmuşmuydu? Sonra aklıma gelen şeyle ona döndüm "asıl sen neden buradasın?" bu soruyu merak etmiştim çünkü bu saatte burada olması hatta ve hatta yanımda oturması saçmaydı ben buradayım ama o neden buradaydı? "ben babamla kavga ettim ve sahile geldim nefes almaya ihtiyacım vardı evden çıktım aslında hedefim bir bara falan gitmekti kafa dağıtmaktı ama kendimi sahilde buldum sonrada seni gördüm ve yanına geldim bu saatte tek oturmaman gerekiyor. Ayrıca belki konuşuruz dedim " bir an düşündüm benim babam hayatta olsa dedim keşke hayatta olsa kavga etmeye bile razı olurdum. Ama o elindekinin değerini bilmiyor. " baban haklı olabilir konuyu bilmiyorum sen haklı olabilirsin ama o senin baban... Git ondan özür dile barış ve sonradan pişman olma" yüzümü dikkatle inceledi ama ben hala denize bakıyorum. En sonunda tutamadım kendimi uzun zamandır onları düşünmemiştim babamı, annemi, yüzlerini, ellerini, dokunuşlarını, seslerini, kokularını, sonra dayanamadım gözümden bir damla yaş yuvarlanıp giderken yanağımdan aşağı konuşmaya başladım "biz babamla kavgalı ayrıldık küçücük bir kavga yüzünden ayrıldık o bana hayatımda ilk kez bağırdı ve son kez bağırmış oldu... Keşke yanımda olsada bana bağırsa kavga etsek sarılsak omzunda ağlayabilsem... O yüzden" yüzüne baktım "babana küsme ne olursa olsun küsme ona bir gün o gittiğinde keşkelerle kalma..." yüzüme baktı duygulu ama bilmediğim bir duygu hiç tatmadığım o an ona sarılıp ağlamak istedim saatlerce... Sonra bir şey oldu yağmur çiselemeye başladı ben ağlıyorum o beni izliyor bir anda ne olduğunu anlamadım Bulut bana yaklaştı beni kendine çekip sıkıca sarıldı bana "bundan sonra keşke dememek dileğiyle çünkü sen keşke dediğinde gök yeryüzüne küstü bulutlar birleşti senin içindeki keşkeleri akıtmak istercesine ağladı gök, bulutlar ve sen ne zaman iyiki dersen gök yeryüzüyle barışsın çünkü sen bir deniz kızı değilsin ağladığında göz yaşların inci tanelerine dönmüyor senin goz yaşların bir diken olup kalbime battı ve ben bu duyguyu ilk kez hissediyorum hayatımda hissetmediğim bu duygu sana kapılarını açtı ağlama lütfen... " bu neydi? Biz kimdi? Hangi zaman tünelinin yolcusuyum?. Yaptığımın yanlış olduğuna karar verip hemen o kayadan kalktım hızlı bir iyi geceler diyalogundan sonra hemen abimin evine gittim. Abim ve Ediz salonda oturuyorlardı. Abime iyi geceler deyip hemen abimin evindeki odasına gittim. Ediz 'i düşünmemeye çalıştım o.... O bilmiyorum ona çok kırılmıştım. Hızlıca uzerimedekileri çıkardım pijama takımımı giyinip yatağa girdim yorganı kafama kadar çekirek ağlamaya başladım. Tek düşündüğüm beni nasıl bıraltığıydı bana söz vermişti. Bırakmıycam seni demişti. Ama bıraktı. Ben ağlarken odanın kapısı tıklatıldı iki defa hemen göz yaşlarımı sildim. Göz kapaklarımı kapattım uyuyor taklidi yaptım. Edizin geldiği belliydi onun parfüm kokusu odayı sararken yanıma oturdu. Yorganı kafamdan çekti saçlarımla oynamaya başladı. Sonra elini çekti elimin üstüne koydu. "bir varmış bir yokmuş dünya karadığı zaman gece olduğu zaman güzeller güzeli ay ortaya çıkarmış ay ve gece birbirlerini çok severmiş bir gün gecenin bir yıldızı kaymış gece çok üzülmüş ağlamış ağlamış bulutları çağırmış insanların üzerine ağlamış sonra güzeller güzeli ay sormuş geceye ne oldu gece susmuş beklememiz hemen kaçmış oradan gece kaybolunca ay görünmez olmuş ay kendini silmiş geceden ama ayın bilmediği şeyler varmış o gün gecenin yıldızı oymuş o yıldız kayınca hayatı kararmış gitmeyi yeğlemiş gitmiş. Sonra gece dönmüş o yıldızı ayın yanına tekrar koyacağını sozlük vermiş. Lara sen benim ayımsın ben ise gece gökyüzündeki en sevdiğim yıldıza senin adını verdim zen benim yıldızımsın ve sen o gece gökyüzünden kayarken ben seni tutmak için gittim şimdide o yıldızı gökyüzüne sunma vakti... " neydi olanlar bir şeyler eksikti sadece bu konuda değil Bulut konusundada ben onu tanıdığımı hissediyorum Edizin gitmek için sunduğu sebep bu ve ben bunu öğrenicem. Her ne olursa olsun...