A/n
THANKS VOOR 2.1K
Enjoy!
-X
Chelsea
-----------------------------------------------------------------------
"Hallo Aera." Een zachte, fragiele stem klinkt achter ons. Rosah draagt een lange, lichtblauwe jurk. Ze lijkt boven de grond te zweven. Het zou me niet verbazen als dat ook echt zo is. "Oh, ehm, hey." Ongemakkelijk veeg ik mijn haar naar achteren. "Ik ving op dat jullie bij mij wilden blijven." Kili stapt naar voren. "Dat klopt. Is dat mogelijk?" Rosah knikt, waarbij haar witte haren zacht op en neer deinzen. "Volg mij maar." Ze draait zich om, en zweeft naar de ingang van een groot, kristallen kasteel. Om het kasteel staan blauwe rozenstruiken die tegen het kasteel op groeien. Hoe dichterbij Rosah komt, hoe meer het kasteel gaat glinsteren. Kili pakt mijn hand vast. "Ze lijkt kil, maar ze is heel aardig. Geloof me." Ik knik. De poort gaat open. "Kom binnen." Rosah zweeft het kasteel in. "Jullie verwondingen moeten verzorgd worden. Ga zitten, ik kom straks." Haar stem heeft een warme ondertoon. Ik kijk haar na. Kili streelt mijn haar en ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten.
Rosah komt aanlopen met allemaal spullen in haar handen. "Laten we met je rug beginnen." Kili stemt in en trekt zijn shirt over zijn hoofd. Zijn gespierde lichaam zit vol met blauwe plekken en opgedroogd bloed. Rosah pakt een soort water met een lichte paarse kleur, en giet het voorzichtig over de wonden. Kili kreunt. Ze pakt een paar blauwe rozenblaadjes en wrijft ze tussen haar handen. Ze streelt zacht over de wonden heen, en als ze haar handen weg haalt, lijken de wonden verdwenen te zijn. "Nu je polsen." Kili legt zijn polsen op zijn knieën, en Rosah herhaalt het proces. "Dankuwel." zegt Kili terwijl hij zijn polsen aan het bekijken is. "Geen dank. Nu je vriendinnetje nog." Ik knik. Voorzichtig peuter ik het verband van mijn hoofd. Rosah's gezichtsuitdrukking verandert van onbezorgd naar geschrokken. Snel herstelt ze zich. "Het lijkt of je wond vergiftigd is. Ben je door een draak aangevallen? Misschien één van Lia?" Ik knik zacht. Ik zie hoe Kili probeert zijn emoties te camoufleren, maar ik zie aan hem dat dit niks goeds betekent. "Is het erg?" vraag ik maar. Ik weet het antwoord denk ik al, maar vragen kan geen kwaad. Ik had Kili al verteld dat dit door een zwarte draak kwam. Hij had wel eerder kunnen vertellen dat deze wond best heftig is. "Het kan dodelijk zijn." Dodelijk? Ik wil niet dood. Kili slaat zijn handen voor zijn gezicht. Mijn ogen vullen zich met tranen. "Deze wond kun je alleen zelf genezen. Je zal je magie moeten gebruiken." Ik kijk haar niet-begrijpend aan. "Je moet jezelf van binnenuit genezen. Alleen jouw magie en het Xinyi-kristal kunnen je helpen. Je hebt nog een week, daarna zul je in een sadmyr veranderen."
Ik zit in mijn kamer naar de kristallen muur te staren. Mijn rode ogen weerspiegelen in het glanzende oppervlak. Nadat ik was ingestort heeft Rosah ons naar onze kamers gebracht. Kili bleef eerst bij me zitten, maar is weer weggegaan toen hij merkte dat ik toch niks ging zeggen. Ik veeg m'n wang af. Wat zou het Xinyi-kristal zijn? En waar is het? Opeens komt Kili mijn kamer binnenstormen. "Het medaillon!" Wat heeft het medaillon ermee te maken? "Ik zat net in de bibliotheek om meer te weten te komen over dat diamant, en toen stond erin: Het schijnt dat de ouders van Jocelynn en de lang verloren Aera 3 medaillons verstopt hebben. Deze zouden de weg naar het heilige Xinyi-diamant duidelijk maken. Niemand weet waarom ze dit hebben gedaan."
Kili kijkt me aan. "Het enige rijk waar we nog geen medaillon hebben gevonden is Yihun."
We moeten terug.
