Mr. Maniac Fall In Love With Ms. Popular

chapter #28

.
Ng makarating kami sa ospital ay agad inasikaso si Roxanne ng doctor.. I know that doctor!? Siya yong naging doctor din ni Roxanne nong sinugod namin siya dito.

Bat niya alam ang nangyari kay Roxanne? Alam niya agad ang gagawin e!. At hindi na rin nagtanong.!

Maya maya pa ay dumating na ang parents ni Roxanne na nag-aalala.

"Diel! anak! Ano bang nangyari.?"
Nag-aalala na natatakot na tanong ni Mama Tessa.

Hindi naman ako nakaimik at yumuko lang.. Nahihiya ako sa nangyayari dahil nong araw na magkaayos kami ni Roxanne ay dumaan kami dito.
Humingi ako ng sorry at nangakong hindi ko na ulit sasaktan ang anak nila pero eto ako ngayon.. Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa kahihiyan.

"Iho! Sumagot ka."
Umiiyak na saad niya at niyogyog ng paulit ulit ang balikat ko.

'I'm so stupid!'

"Tita Tessa! Huminahon po kayo?"
Pagpapakalma ni May-Annie.

"Pano ako hihinahon kong nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko!?"
Umiiyak na sabi ni Mama Tessa.

Napatingin ako sa kanila at nagtaka.. 'Nasa bingit ng kamatayan?'
Ano bang nangyayari bat ba nila sinasabi ang mga yon sa harap ko.

"What?"
Hindi ko na mapigilan ang mga tanong na gumugulo sa isip ko.
"Ma! How can you say that!. Ano ba talagang nangyayari!?"
Gusto ko ng basagin ang ulo ko dahil sa mga tanong ko.

Napatingin naman sila bigla at parang nagulat sa tanong ko.. Diba dapat ako ang magulat dahil sa mga sinasabi nilang hindi ko maintindihan.

"Diel kasi!..."
Parang nagdadalawang isip na sabi ni May-Annie.

"Girl! Sasabihin mo?"
Kunot noong tanong ni Nannie ng bumaling ako sa kanya.

Tumingin muna si May-Annie kay Mama Tessa at parang nakiusap.. Bago tuluyang tumingin sa akin.

"Kailangan na nating sabihin sa kanya? Para kay Roxanne."
Sambit nito na nakatingin lang ng diretso sa akin.

"Anong kailangan kong malamman!?"
Tanong ko sa seryosong boses.

Ipinagpatuloy ni May-Annie ang sinasabi niya at ikinuwento niyang lahat saakin kung bakit nagkakaganon si Roxanne.

Nalaman kong bata palang ay ganon na si Roxanne.. Nagkaroon siya ng Brain Problem dahil sa pagkahulog niya na muntik niya ng ikinamatay.. At simula non ay hindi na pwedeng maalog ang utak niya o mauntog dahil don na pwedeng bumigay ang utak niya.

Ang huling punta niya sa ospital ay yon na daw ang last warning na babalik pa siya.. Dahil kapag bumalik pa siya na ganon ulit ay wala na silang magagawa at baka pwede niya ng ikamatay.

Nanghina ako dahil sa mga nalaman ko.. Pakiramdam ko ay ito na ang huling buhay ko.
Hindi ko kaya!. Hindi kayang mawala siya.

.

Maya maya pa ay lumabas na ang doctor mula sa emergency room.

"Sorry! Wala na kaming nagawa."
Malungkot na balita ng doctor.

"What do you mean!?"
Halo halong imosyon ang nararamdaman ko ng mga oras nayon.

"Sorry! Pero kailangan na anmin siyang operahan sa lalong madaling panahon.. Hanggang nasa stable pa ang kundisyon ng utak niya."
Paliwanag niya.

"Do all.!"
Kahit napatingin sa akin silang lahat ay hindi ko lang inintindi.
"Babayaran ko kayo ng kahit magkano buhayin niyo lang ang asawa ko."
Gusto ng bumigay ng mata ko at kahit puso ko ay nanghihina na.