သူသိေစခ်င္ပါသည္ [ သူသိစေချင်ပါသည် ]

ကြၽန္မႏွင့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္[ ကျွန်မနှင့်မျှော်လင့်ချက် ]

ခါရာသီတို႔ကုန္ဆံုး၍ ပထမႏွစ္ၿပီးဆံုးသြားသည့္တိုင္ ကြၽန္မသည္ ခ်စ္ရသူအား ေငးၾကည့္ရံုသာတတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တေန႔ ကြၽန္မသည္ ခ်စ္ရသူႏွင့္ထိုက္တန္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကို ခ်စ္ရသူကုိယ္တိုင္သိလာေစရမည္။

ဒုတိယႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကြၽန္မသည္အရင္ကထက္ အလွျပင္လာသည္ဟုကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိသည္။ ခ်စ္ရသူ၏စိတ္ကို အပိုင္ရ႐ွိႏိုင္ရန္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ပိုင္းတစ္စကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မသည္ ဝါသနာအရ ေက်ာင္း၏စာေပအသင္းသို႔ဝင္ခဲ့သည္။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဟုဆိုရသည္မွာလည္း ခ်စ္ရသူသည္စာေပအသင္း၏ ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မအတြက္မူ ကြၽန္မႏွင့္သူ၏ၾကား႐ွိ မဟာတံတိုင္းတစ္ခုၿပိဳက်သြားသကဲ့သို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္ရသည္။

အသင္း၏လႈပ္႐ွားမႈမ်ားတြင္ ကြၽန္မသည္ အျမဲမျပတ္ပါဝင္ေနခဲ့သည္ျဖစ္ရာ ခ်စ္ရသူသည္ကြၽန္မအားမ်က္မွန္းတန္းမိလာသည္ဟု ကြၽန္မထင္သည္။ ထို႔အျပင္ ခ်စ္ရသူသည္ ဆို႐ွယ္မီဒီယာေပၚတြင္တင္ထားေသာ ကြၽန္မ၏ခရီးသြားစဥ္႐ိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုကေလးကို လိုက္ခ္ေပးသြားသည္ေလ။ ပထမဆံုးရ႐ွိေသာ သူ႔ထံမွဂ႐ုျပဳမႈသည္ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ေၾကာင္းသိေသာအခါ ကြၽန္မျပံဳးမိသည္။

"ညီမေလး မိုးသဇင္...ညီမေလးက ကဗ်ာစာတိုေလးေတြေရးတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ ညီမေရးထားတာ အကိုအျမဲဖတ္ျဖစ္တယ္''

အလို......ဘုရားေရ။ ခ်စ္ရသူသည္ ကြၽန္မ၏နာမည္ကိုသိရံုသာမက ကြၽန္မေရးသည့္ ခံစားခ်က္စာတိုကေလးမ်ားကိုပါဖတ္ပါသည္တဲ့။ ကြၽန္မေလ အိမ္မက္မက္ေနတာမ်ားလားကြယ္။

"ဒါနဲ႔ေတာင္ တခါမွ ကဗ်ာေတြဘာေတြ ထြက္မဖတ္ဘူးေနာ္။ ညီမက စာေရးေကာင္းတာပဲဟာ။ သူမ်ားေတြထြက္ဖတ္တာပဲ။ ညီမေလးလဲ ထြက္ဖတ္ပါလား။ အကိုတို႔ကိုျပန္မ်ွေဝေပါ့''

ကြၽန္မသည္ရင္ထဲက ၾကည္ႏူးမႈကိုေဖာ္ျပရန္ပင္ မစြမ္းသာခဲ့ပါ။
"ဟုတ္ကဲ့.....အကို'' ဟု သာတုန္႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။