GEÇMİŞTEN MEKTUP VAR !

beyaz sayfalar lekelnmeye başlıyor 1.bölüm

                                                               1.bölüm

  Düşünüyordu güzel duerre sıkılmış ,usanmış ve tükenmiş bir halde yaşamı düşünüyordu insanlardan bıkışını içinden artık ağlamak mı geliyor, gülmek mi bilemiyordu. . sadece derin bir şekilde susmuş karanlık altındaki yaşamı izliyordu. pek çok şey dolmuştu kafasına zaman neydi ? her neyse zaman çok hızlı aktığında ve tutulamayacağından emindi. sormak istiyordu. herkese anılarınıza baktıkça sadece özlemimi hatırladınız . bir korku da sarmadı mı içinizi . kaybetmekten korkmanıdınız mı artık mutlu ve güzel gelen her Ânı ve anıyı. düşündükleri artık içine sığmıyordu o yüzden önündeki pembe  defterine döküyordu her şeyi. ve yine yazıyordu : " Bir gün daha doldu sevgili dostum ne olursa olsun anılarla dolu bir gün daha . Gitgide yaklaşıyorum sana ve senin yüzyılına . belki de o zamanı göremiycem ama bir umutla olurda sen bulursun bu sahifeleri diye bu sefer sana yazıyorum. Bu sefer kalemim geleceğe dökülsün istiyorum. Hep aynı sevgili dostum hep bir çıkış yolu arıyorum ama bulamıyorum . Zaman içimi ürpertiyor çünkü o kadar hızlı ki. Bir bakıyorum büyümüşüm. En son anne ben de okula gitmek istiyorum diyordum penceremin önünden giden çocuklara bakarken arkama dönerek . Oysa gözümü bir açtım yarın liseye gidiyormuşum. ama bu akışa tutanamıyorum sanki  oyüzden hep düşünüyorum masmavi denizlere kadar dalıp gidiyorum düşüncelerimde ve biliyorum bir şeylere yaklaşıyorum ama fotoğraflara , anılara zamana bakıpta bunu tek düşünen benim .Kimse aslında yaptığı bu büyük hatanın farkında değil. Belki de bu yüzden insanlar o kadar sinirbozucu oluyor . belki de düşünme kelimesini bilmiyorlar örneğin bugün okuldakiler gibi. her neyse bunu sonra yazarım bugün notlarım bunlar artık uyumalıyım . Son sözüm şudur ki eğer o gelecek hala varsa sen düşün , düşün çünkü zaman gelicek en büyük ihtiyacın bu olucak. bir daha ki sayfa da görüşmek üzere

         duerre . "

  karışık duygular içerisinde kapanan bir defter içinde ilignç bir umut ve ışık bir de bu saate kadar kalmasıyla iyice üstüne düşen o yorgunluk ile girdi yumuşacık yatağına. Yine ne rüyalar görecekti kim bilir . ne acılar yıkacaktı kalbini ve ne fikirler parlayacaktı ruhuna . Bugün için bu saate kadar direnebilmişti bilinci . ve gece tatlı bir uykunun başlangıcıyla onun için sona erdi.