Angelic Touch

Κεφάλαιο 17

"Τι έγινε;" ρώτησε μπερδεμένος.

Είχε βγει έξω με μια κοντομάνικη γκρι μπλούζα και μια φόρμα. Ήμουν στερεωμένη στην πόρτα λαχανιασμένη. Με κράτησε από τα χέρια.

"Τι έγινε γαμώτο" φώναξε αναστατωμένος.

Δεν μπορούσα να μιλήσω. Ενας κόμπος στο λαιμό με έπνιγε.

"Βοήθεια" ήταν η μόνη λέξη που μπορούσα να πω.

"Τι βοήθεια;" φώναξε.

"Με κυνηγάνε" κατάφερα τελικά να πω.

Με πήρε αγκαλιά και μου έλεγε να ηρεμήσω. Με χάιδευε στοργικά στην πλάτη. Οι δύο άντρες έφτασαν.

"Να εκεί είναι" είπε ο ένας.

Έφυγα από την αγκαλιά του Κωστή και κρύφτηκα πίσω του.

"Πάμε μέσα" είπα σιγανά και τον τράβαγα από την μπλούζα.

Μας πλησίασαν απειλητικά.

"Τι θέλετε;" είπε ο Κωστής.

"Την κοπέλα" είπαν και οι δύο μαζί.

"Λυπάμαι και τώρα φύγετε" είπε και τους έκανε νόημα.

"Με άδεια χέρια; Ποτέ" είπε ο ένας και κοίταξε τον άλλο με νόημα.

Άρπαξαν τον Κωστή από τα χέρια και τον τράβηξαν παραπέρα. Προσπάθησε να αντισταθεί στα χτυπήματα αρχικά αλλά όχι για πολύ. Τον ξάπλωσαν κάτω και τον χτυπούσαν με κλοτσιές στην κοιλιά και στο πρόσωπο. Έβγαζε επιφωνήματα πόνου. Ούρλιαζα, φώναζα για βοήθεια αλλά κανείς δεν με άκουγε.

"Μπες μέσα" κατάφερε να πει με σπασμούς ο Κωστής.

Είχε πέσει αναίσθητος στο δρόμο και οι δύο άντρες άρχισαν να με πλησιάζουν σηκώνοντας τα μάνικα.

Μπήκα γρήγορα μέσα και έκλεισα την πόρτα. Είχα κάτσει από πίσω φρικαρισμένη. Χτυπούσαν διαρκώς. Μετά από λίγο όμως σταμάτησαν. Έπαιρνα βαθιές ανάσες για να ηρεμήσω.

Άνοιξα διστακτικά την πόρτα, κοίταξα δεξιά αριστερά, δεν ήταν πουθενά. Ανακουφίστηκα όμως το βλέμμα μου πήγε στον τραυματισμένο, λιπόθυμο Κωστή. Έτρεξα έξω γρήγορα και έπιασα το γεμάτο αίματα και μελανιές κεφάλι του. Τον σκούνταγα αλλά δεν έβλεπα καμία αντίδραση. Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια μου. Είχα πέσει πάνω του και έκλαιγα. Φώναζα μέσα στους λυγμούς μου. Τίποτα, καμία κίνηση.