GÖLGENİN IŞIĞI (Askıya Alındı)

9. Güven

Uzay?

Telefonu hiddetle masaya geri bırakırken, kımıldamayı kesmiştim.
Hayır, telefonuma kendisini kaydetmesine şaşırmıyordum, yazdığı mesaj yüzünden heyecanlanmaya başlamıştım o kadar.

"Buraya gelemez"

Diye kendimi rahatlatmaya çalışsam da hiç bir işe yaramıyordu. Sanki şurdan bir yerden gelecek ve beni yeniden kaçıracakmış gibi geliyordu. Onun kafasına koyduğu
şeyleri yapmaktan vazgeçeceğini sanmıyordum ama şanstı bu. Belki bana da gülerdi.

Telefonu yeniden elime alırken hapşurmaya devam etmem sinirimi bozuyordu. Uzun ince parmaklarımı bir an bile düşünmeden klavyede gezindirip, gönder tuşuna kararlılıkla bastım.

Gönderilen: Gölge

"Buraya gelmiyorsun!"

Gözümü telefonun ışıklı ekranında gezindirirken, mesaj gelmemeye devam ediyordu.
Görüldü atmasıyla ağzımdan hırıltılı bir nefes bıraktım.
Görmüştü ama cevap vermiyordu.

"Ya buraya geliyorsa?"

Sesim fazlasıyla korkulu çıkmıştı. Bir mesajı bile ürkütmeye yetiyordu beni.
Telefonu yeniden geriye bıraktıktan sonra olduğum yere iyice sindim.

Teyzem hâlâ gelmemişti.
Onu arama isteğiyle kolumu yorganımdan dışarı çıkarırken pencereden gelen açılma sesiyle hızla doğruldum.

"Uzay!"

Gözlerim faltaşı gibi açılmış, onun pencereyi kapattıktan sonra ayakkabılarını çıkaran vücudunu izliyordum.

Bedenim kaskatı kesilmişti.

"Bunu içeceksin. Hatta dur bir dakika. Ben içireceğim."

Dediğinde anca elindeki bir tabak mercimek çorbasını farketmiştim.
Yatağıma yavaşça oturduğunda otomotikman sarsılmıştım.