Herkesin hayatında çok değer verdiği birisi olmuştur. Hadi itiraf et şimdi seninde oldu değilmi?
Ben ona öyle değer verdim ki,öyle güzel sevdim ki onu kimseyi göremedim ondan başka. Oda güzel severdi beni.Hiç bırakmayacak gibi severdi,canım yansın istemezdi.Yaprak gözlerine bakmaya utanırdım. Geceleri giydiği o hırkasından da gözümü alamazdım.Başkaydı o sanki,sanki o benim için vardı. Ama tek sorun ben onun içinmiydim? Değilmişim. Lanet olsun ki değilmişim. Başkasıymış belki de onun olan.Ne zaman anlayacak benden başka kimsenin onu bu kadar fazla sevemeyeceğini. Fazla mı şımartmıştım yoksa? Fazla mı değer vermiştim? Neden gittin sevgilim? Bir sebebi olmalı. Neden başkasıni sevdin!Gözümden teker teker damlayan göz yaşlarım bu günlerin hesabını soracak elbet. Kıyamacak belki,kıramayacak.Özledim sevgilim. Sanki kalbimin en derinlerindesin. Çıkarması,unutması zor oluyor. Peki ben kaldım mı biryerlerde? Saçlarımı severdin. Demedin mi hiç özledim diye. Benim gibi saatlerce tavanla bakışıp ağlamadın mı be sevgili!? Neden böyle olduk. İliklerime kadar seni hissediyorum. Olmuyor unutamıyorum. Sahi sen nasıl öğrendin unutmayı? Zor olmadı senin için değil mi? Sen benim ilkimdin.Gitmeseydin.Seni sorduklarında sesim titrer,gözlerim dolar.Kitaplarda adını görünce sayfa delinene kadar karalarım,olmaz yine de çıkmazsın aklımdan. Bir defa bakmışsın gözlerime nasıl unuturum seni. Oturup saatlerce sövmek gelir içimden. Bıraktım sevmeyi desem yalan olur. Nefret ederek seviyorum seni sevgilim. Gel diyemiyorum,sen anla işte ölüyorum..
