Angelic Touch

Κεφάλαιο 18

Σήμερα βγάζει το γύψο από το χέρι του. Επιτέλους, να γυρίσω κι εγώ σπίτι μου. Έχει περάσει ένας μήνας. Μου έχει λείψει το κρεβάτι μου. Τόσο καιρό κοιμάμαι με τον Κωστή, απλά κοιμόμαστε. Πήγαμε στο γιατρό και μας είπε πως θα μπορεί να το χρησιμοποιεί αλλά να μην το κουράζει. Γυρίσαμε.

"Αφού είσαι καλά τώρα εγώ να φύγω" είπα και ανέβηκα πάνω.

Άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου όταν ένιωσα κάποιον πίσω μου. Τα χέρια του τυλίχτηκαν στη μέση μου και με φίλησε στο λαιμό. Αναστέναξα αυθόρμητα.

"Μείνε, μόνο για απόψε" μου ψιθύρισε στο αυτί κάνοντας με να κλείσω τα μάτια μου.

Με γύρισε ώστε να τον κοιτάω. Κράτησε το πρόσωπο μου στα χέρια του και με φίλησε. Είχε καιρό να με φιλήσει έτσι.

Με μια κίνηση πέταξε τη βαλίτσα από το κρεβάτι και όλα τα ρούχα χύθηκαν στο πάτωμα. Με έριξε στο κρεβάτι και έπεσε από πάνω μου. Μου έβγαλε με γρήγορες κινήσεις τα ρούχα και εγώ τα δικά του. Μου έδινε υγρά φιλιά σε όλο μου το σώμα.

Τα βογγητά ήταν πολλά. Με μια απότομη κίνηση έβαλε τη στύση του στον κόλπο μου. Πότε γρήγορα και πότε αργά. Είχα τυλίξει τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και τον πίεζα μέσα μου. Είχα ιδρώσει, το ίδιο και εκείνος. Τελείωσε μέσα μου.

Μετά από λίγο βγήκε με αργές κινήσεις. Ξάπλωσε εξουθενωμένος και εγώ πάνω του. Πάντα μου άρεσε να τον χαϊδεύω. Είχε απαλό δέρμα. Με είχε στην αγκαλιά του και όλα ήταν τέλεια. Αφού ηρεμήσαμε.

"Τώρα πρέπει να φύγω" είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.

Ντύθηκα και μάζεψα τα πεταμένα ρούχα και τη βαλίτσα. Την ετοίμασα στα γρήγορα.

Καθόταν ξαπλωμένος και με κοιτούσε. Τον πλησίασα και έκατσα στην άκρη. Ακούμπησα το μάγουλο του και τον φίλησα.

"Σ'αγαπώ" είπα και σηκώθηκα.

Πρώτη φορά του το έλεγα και ήταν πολύ παράξενο. Ποτέ δεν μου άρεσε να εκφράζω το πως νιώθω.

Κατέβηκα στον κάτω όροφο με τη βαλίτσα στα χέρια μου. Βγήκα έξω, πήρα μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασα. Ξεκίνησα για το σπίτι μου. Έσερνα τη βαλίτσα και ένιωθα σαν να γύρναγα από ταξίδι.

Μετά από λίγο έφτασα. Όλες με αγκάλιασαν. Με ένα πήδημα έκατσα στο κρεβάτι. Μου 'χε λείψει πολύ.

"Εμείς πάμε για καφέ θα έρθεις;" φώναξε η Αννα Μαρία από το σαλόνι.

"Όχι, είμαι κουρασμένη" απάντησα και άκουσα την πόρτα να κλείνει.

Είχα ξαπλώσει και είχα πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι. Όποτε έκλεινα τα μάτια μου τον σκεφτόμουν και ό,τι είχε γίνει μεταξύ μας. Ήμουν τόσο χαρούμενη. Τα έχουμε περίπου ενάμιση μήνα και μου φαίνεται σαν χθες που μου είπε να είμαστε μαζί. Δάγκωσα το κάτω μου χείλος στη σκέψη αυτή.

Το κινητό μου χτύπησε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Ο Τεό, καιρό είχε να με ενοχλήσει.

"Τι;" είπα επιθετικά.

"Άνοιξε την πόρτα, είμαι έξω από το σπίτι σου" είπε και κατάπια.

"Τι θες Τεό;" είπα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

"Να σου μιλήσω" είπε απόλυτα.

Τον λυπόμουν κάπως, κρίμα, στο κάτω κάτω δεν μου είχε κάνει κάτι. Έτσι απάντησα με ένα ξινό καλά και πήγα να ανοίξω την πόρτα.

Με χαιρέτησε με ένα χαμόγελο. Εγώ στάθηκα με αγανάκτηση στην πόρτα και σταύρωσα τα χέρι μου στο στήθος.

"Τι θες;" ρώτησα.

"Να περάσω;" είπε και έδειξε το σπίτι.

"Ε άντε πέρνα" είπα και άνοιξα λίγο ακόμα την πόρτα.

Μπήκε μέσα και την έκλεισα. Κοιτούσε παράξενα το σπίτι και τελικά έκατσε στον αγαπημένο μου μωβ καναπέ. Δεν τον ρώτησα καν αν θα ήθελε κάτι να του δώσω, έκατσα απέναντι του.

"Ακούω" είπα και έκανα έτριψα τα δάχτυλα μου.

"Πως είσαι;" ρώτησε και χαμογέλασε.

"Καλά, θα μου πεις τι θες τώρα;" είχα αυξήσει ελάχιστα τον τόνο της φωνής μου.

Πλησίασε τον καναπέ που καθόμουν και έκατσε δίπλα μου. Άρχισε να με πλησιάζει.

"Σε θέλω" ψιθύρισε ίσα για να ακουστεί.

Προσπάθησα να τον σπρώξω. Είχα σχεδόν ξαπλώσει στον καναπέ προσπαθώντας να τον διώξω από πάνω μου. Έκανα τα πάντα για να τον κρατήσω μακριά μου αλλά όχι.

Με φίλησε. Αρχικά αντιστάθηκα αλλά το πάθος του με συνεπήρε. Δεν ξέρω πως αλλά τον φιλούσα κι εγώ χωρίς να προσπαθώ να τον διώξω. Είχα κλειστά τα μάτια μου. Μετά από κανά δίλεπτο κατάλαβα τι έκανα. Με μια απότομη κίνηση τον σήκωσα από πάνω μου και εγώ έπεσα κάτω. Σηκώθηκα με μιας.

"Τι στο καλό κάνεις;" φώναξα έξαλλη.

Έπιασα το κεφάλι μου απελπισμένη.

"Βγες έξω τώρα" είπα και του έδειξα την έξοδο.

Σηκώθηκε με κατεβασμένο το κεφάλι.

"Συγγνώμη" είπε και είχε πλησιάσει το πρόσωπο του πολύ κοντά σε μένα.

Γύρισα το δικό μου αριστερά.

"Εξω" είπα.

Με διστακτικά βήματα βγήκε και εγώ με δύναμη έκλεισα την πόρτα με αποτέλεσμα να τρανταχτεί όλο το σπίτι. Η πόρτα χτύπησε πάλι. Την άνοιξα γεμάτη νεύρα.

"Τι θες πάλι;" είπα και αμέσως το μετάνιωσα.

Αυτή τη φορά ήταν ο Κωστής. "Αα γεια".

"Τι έγινε;" είπε μπερδεμένος.

"Εε τίποτα πέρασε" είπα και έκλεισα απαλά την πόρτα.